Φωτό αρχείου
Άρθρο για τους πλειστηριασμούς και την πρώτη κατοικία, του Βάλσαμου Συρίγου, γραμματέα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, επικεφαλής της Επιτροπής του ΠΑΜΕ για την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» την Κυριακή 2 Φλεβάρη.
Παρατίθεται το άρθρο:
«Οι αγώνες που δώσαμε τους προηγούμενες μήνες για την προστασία της λαϊκής κατοικίας απέτρεψαν την αρπαγή 6 κατοικιών. Στις διαδηλώσεις οι οφειλέτες μαζί με συγγενείς, γείτονες και τα συνδικάτα εργαζομένων και επαγγελματιών συγκρούστηκαν με την αδιαλλαξία των τραπεζιτών, τα δικηγορικά γραφεία των funds, την κυβέρνηση και με τις δυνάμεις καταστολής. Το αποτέλεσμα ήταν να ανασταλούν οι πλειστηριασμοί και οι τράπεζες να πάρουν πίσω τις άθλιες μεθοδεύσεις, όπως για παράδειγμα την εκβιαστική και ληστρική απαίτηση για προκαταβολή 20 και 30 χιλιάδων ευρώ πριν ξεκινήσουν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.
Αυτές οι περιπτώσεις, αν και είχαν ορισμένες διαφορές, παρουσίαζαν κοινά χαρακτηριστικά. Κανένας δεν ήταν στρατηγικός κακοπληρωτής. Όλοι ήθελαν να ρυθμίσουν τα χρέη τους με βάση τις δυνατότητες που είχαν, προκειμένου να αντεπεξέλθουν. Ήταν κατεστραμμένοι επαγγελματίες ή ήταν στα όρια της συντήρησης του καταστήματός τους και το κυριότερο ήταν διατεθειμένοι με κάθε τρόπο να σώσουν το σπίτι τους και το έκαναν μπαίνοντας στην πρώτη γραμμή, μαζί με γνωστούς και φίλους, εμπιστευόμενοι την οργανωμένη δύναμη των συνδικάτων.
Ο αγώνας αυτός είναι ανάγκη -πέραν των παρεμβάσεων σε συμβολαιογραφεία και τράπεζες- να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά και ο αγώνας για την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας να γίνει καθολικό μέτωπο πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Μόνο έτσι μπορούμε να υποχρεώσουμε την κυβέρνηση σε υποχώρηση, να επιβάλουμε καθαρή, πολιτική λύση. Το μόνο που φοβούνται είναι η μαζική οργανωμένη πάλη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι τραπεζίτες δίνουν εκατομμύρια ευρώ για διαφημίσεις με σκοπό να θάψουν από τα μέσα ενημέρωσης τους αγώνες που διεξάγονται για να γίνει πράξη το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Τον Απρίλη σταματά ακόμη και η σημερινή λειψή προστασία κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας, λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης δανείων σε τραπεζικούς ομίλους. Η κυβέρνηση “θέλει”, λέει, να προστατεύσει τους αδύναμους συμπολίτες μας με το νέο νόμο. Θέλουν μέσω του πτωχευτικού νόμου, ο πολίτης να χρεοκοπεί και έτσι να σταματάνε οι διώξεις εναντίον του. Φυσικά το σπίτι του θα το χάνει, αλλά δήθεν θα έχει τη δυνατότητα να μένει στο σπίτι του, που θα είναι βέβαια της τράπεζας, η οποία θα καθορίζει ενοίκιο, βάσει εμπορικών τιμών, και ο νοικάρης θα έχει τη δυνατότητα να παίρνει το γνωστό επίδομα ενοικίου, το οποίο θα φτάνει το “υπέρογκο” ποσό των 189 ευρώ για τετραμελή οικογένεια για ένα χρόνο! Αυτά είναι γελοία πράγματα και δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά από κανέναν.
Αυτό που πρέπει να γίνει και είναι το μόνο δίκαιο μέτρο, είναι η καθολική προστασία της πρώτης κατοικίας, κανένας συμβιβασμός πίσω από αυτό. Και οι μέχρι τώρα νόμοι ήταν ανεπαρκείς, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών που γίνονται σήμερα με τους υπάρχοντες νόμους. Υπόλογοι για το ξεσπίτωμα του λαού είναι όλες οι κυβερνήσεις των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ που, με τα μνημόνια, θωράκισαν το τραπεζικό σύστημα με τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις στο όνομα των «κόκκινων» δανείων και άφησαν απροστάτευτο τον λαό που πλήρωσε τους ιδιωτικούς τραπεζικούς ομίλους και τώρα του παίρνουν και το σπίτι. Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βαρύνεται επίσης με την άθλια κατασταλτική νομοθετική πράξη, η οποία βρίσκεται σε ισχύ και ανήγαγε σε ιδιώνυμο αδίκημα τον αγώνα για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, οδηγώντας σε αυτεπάγγελτη δίωξη κινητοποιήσεις με τέτοιο χαρακτήρα. Η ΝΔ προχωράει με στρωμένο το έδαφος στα επόμενα βήματα και είναι έτοιμη να επιβάλει το «νόμος και τάξη».
Στο μεγάλο κύμα των πλειστηριασμών και εξώσεων που θα έρθει, οι συλλογικές οργανώσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων έχουν την υποχρέωση να οργανώσουν την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας. Για να υπάρξει ανάσχεση και υποχώρηση των ορέξεων των τραπεζιτών και των funds που διαχειρίζονται τα «κόκκινα» δάνεια και του πολιτικού τους προσωπικού, χρειάζεται αποφασιστική μαζική συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και δράσεις τέτοιες που να είναι ικανές να αποτρέψουν το ξεσπίτωμα χιλιάδων νοικοκυριών. Το όπλο διαχρονικά του λαού ήταν η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, το «όλοι για έναν και ένας για όλους». Δεν μπορεί να παίρνουν το σπίτι του γείτονα και να παρακολουθούμε αυτή τη ληστεία πίσω από κλειστές κουρτίνες. Ο λαός μας έχει αναμνήσεις και πείρα από παρόμοιες καταστάσεις.
Όταν ο οφειλέτης βρεθεί μπροστά στη στυγνή και προκλητική αντιμετώπιση από τις τράπεζες με τα εκπαιδευμένα στον εκβιασμό golden boys και τα δικηγορικά επιτελεία των τμημάτων real estate, τότε πάνε περίπατο οι θεωρίες της ατομικής λύσης, ατομικής διεξόδου. Μόνος δρόμος είναι ο συλλογικός, οργανωμένος, μαζικός αγώνας. Είναι ο δρόμος που δίνει σίγουρη λύση».
