Συζήτηση με τον Στ. Κατσιγιάννη, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθήνας
Κανένα μέτρο δεν έχει πάρει η κυβέρνηση για να μην επαναληφθούν και μετά το 2ο lockdown οι καθημερινές εικόνες συνωστισμού στα ΜΜΜ
Οι χρόνιες μεγάλες ελλείψεις των αστικών συγκοινωνιών σε προσωπικό και οχήματα, οι επιπτώσεις που έχουν αυτές συνολικά σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, αναδείχθηκαν με ιδιαίτερη έμφαση μέσα στην πανδημία, με τη μετατροπή των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε υγειονομικές βόμβες. Στα θέματα αυτά και ειδικότερα στην κατάσταση που επικρατεί στα μέσα σταθερής τροχιάς (Ηλεκτρικό, Μετρό, Τραμ) επικεντρώθηκε η συζήτησή μας με τον Σταύρο Κατσιγιάννη, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθήνας (ΣΕΛΜΑ) εκλεγμένο με τη ΔΑΣ, το συνδυασμό των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
***
— Πώς φτάσαμε στο σημείο οι αστικές συγκοινωνίες να έχουν τόσο μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή;
— Η σημερινή εικόνα είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, έχοντας στόχο τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Από το 1992 ξεκινά το «ξήλωμα του πουλόβερ», στο πλαίσιο της πολιτικής «απελευθέρωσης» των Μεταφορών, μιας από τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Την πολιτική αυτή υλοποιούν βήμα βήμα όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, εισάγοντας τη λογική «κόστους – οφέλους», ορίζοντας ότι οι συγκοινωνίες λειτουργούν με σκοπό όχι την κάλυψη των αναγκών του λαού αλλά το κέρδος.
Με κριτήριο το κέρδος η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε χρόνο με το χρόνο, μέχρι που ουσιαστικά μηδενίστηκε για τη ΣΤΑΣΥ ΑΕ (σ.σ. «Σταθερές Συγκοινωνίες», θυγατρική του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας). Την περίοδο 2014 – 2019 η χρηματοδότησή της από το κράτος δεν φαίνεται να ξεπερνά τα 30 εκατ. ευρώ. Ενώ η χρηματοδότηση της ΟΣΥ ΑΕ (σ.σ. «Οδικές Συγκοινωνίες», η άλλη θυγατρική του ΟΑΣΑ) είναι ψίχουλα μπροστά στις τεράστιες ανάγκες που έχει. Το επιχείρημα των κυβερνήσεων είναι ότι οι αστικές συγκοινωνίες πρέπει να μάθουν «να στέκονται στα πόδια τους», με δικά τους έσοδα. Δηλαδή μειώνοντας τους μισθούς των εργαζομένων, τσακίζοντας συνολικά τα δικαιώματά τους και αυξάνοντας την τιμή των εισιτηρίων σε βάρος του λαού. Στο πλαίσιο αυτό φτάσαμε σήμερα να υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε οχήματα και προσωπικό στις αστικές συγκοινωνίες.
— Ποια είναι συνοπτικά η κατάσταση στη ΣΤΑΣΥ ΑΕ;
— Ο ελάχιστος αριθμός εργαζομένων που προβλέπεται ότι πρέπει να δουλεύουν είναι 2.800, για να μπορούν τα μέσα σταθερής τροχιάς να είναι στοιχειωδώς λειτουργικά. Από εκεί και κάτω θεωρείται πως υπάρχει πρόβλημα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι σήμερα δουλεύουν μόλις 2.350 εργαζόμενοι, οι περισσότεροι μεγάλοι σε ηλικία, καθώς έχουν να γίνουν προσλήψεις 10 χρόνια! Από αυτούς οι 1.300 δουλεύουν στη λειτουργία και τη συντήρηση. Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για 180 προσλήψεις που αναμένεται να γίνουν το 2021 είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Υπάρχει λοιπόν πρόβλημα. Για παράδειγμα, στο κομμάτι της συντήρησης των γραμμών (επιδομή) υπήρχαν 60 τεχνίτες και τώρα υπάρχουν μόνο 40, οι οποίοι «παλεύουν με τα θηρία», καθώς προσπαθούν να συντηρήσουν τις γραμμές χωρίς να έχουν όλα τα ανταλλακτικά και τα εργαλεία που χρειάζονται. Ιδια εικόνα επικρατεί και στα άλλα τεχνικά τμήματα, τηλεπικοινωνίες, σηματοδότηση κ.α. Στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, οι εργαζόμενοι στην επιδομή στεγάζονται σε κοντέινερ.
Η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ αντί να λύσει το πρόβλημα, προσλαμβάνοντας προσωπικό και παίρνοντας ανταλλακτικά, ασκεί πίεση στους εργαζόμενους για να εντείνει την εργασία, ενώ το χρησιμοποιεί για να στρώσει το έδαφος, λέγοντας ότι θα φέρει εργολάβους!
— Τι επίδραση έχουν όλες αυτές οι ελλείψεις στις συνθήκες της πανδημίας και τι έχει μεσολαβήσει από την εμφάνισή της στη χώρα μέχρι σήμερα;
— Από την πρώτη φάση της πανδημίας μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσει αυτές τις ελλείψεις. Αντίθετα, εμφανίζοντας την αιτία του προβλήματος ως λύση, προώθησε τη μεγαλύτερη εμπλοκή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στις συγκοινωνίες, με την ανάληψη λεωφορειακών γραμμών από τα ΚΤΕΛ και τη μίσθωση οχημάτων από ιδιώτες.
Ετσι, φτάσαμε σήμερα οι αστικές συγκοινωνίες να μην έχουν τα οχήματα και το προσωπικό που απαιτείται για να πυκνώσουν τα δρομολόγια και αντί να συμβάλλουν στην προστασία του λαού από την πανδημία να γίνεται το ακριβώς αντίθετο, αφού έχουν γίνει χώροι συνωστισμού.
Θυμίζω την αυτοψία που έγινε στις αρχές Νοέμβρη, πριν από το δεύτερο lockdown, από επόπτες Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Αττικής στους σταθμούς Μετρό και ΗΣΑΠ στην Ομόνοια. Η αυτοψία επιβεβαιώνει πως ενώ ο λαός αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες, καθώς όλοι οι επιβάτες φορούσαν μάσκα, αυτός που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του είναι η κυβέρνηση, που δεν έχει κάνει τίποτα για να πυκνώσει τα δρομολόγια, με αποτέλεσμα τον επικίνδυνο συνωστισμό.
Στο Μετρό, τις ώρες αιχμής – αν δεν προκύψουν επιπλέον προβλήματα – ο χρόνος αναμονής είναι 5 λεπτά και μετά τις 6 το απόγευμα φτάνει τα 7 και τα 10 λεπτά. Είναι χρόνοι που συμβάλλουν στη δημιουργία συνωστισμού. Στον Ηλεκτρικό ο χρόνος αναμονής είναι 7,5 λεπτά και πολλές φορές τα ξεπερνά.
Ακόμα, θα πρέπει να πούμε πως στο Μετρό αναλογεί μία καθαρίστρια για δύο σταθμούς ημερησίως! Πριν από λίγους μήνες, μάλιστα, η εταιρεία δεν ανανέωσε τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου 30 καθαριστριών που δούλευαν στο αμαξοστάσιο Σεπολίων για 18 μήνες.
Επιπλέον, δεν γίνονται μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, ενώ είμαστε οι τελευταίοι που μαθαίνουμε για τους συναδέλφους μας που έχουν βγει θετικοί…
Η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ προσπαθεί όλη αυτή η εικόνα να μη βγει προς τα έξω. Σε σχετική ανακοίνωση εφιστά την προσοχή στους εργαζόμενους να μη δημοσιοποιούν όσα αφορούν τη ΣΤΑΣΥ. Στον Κανονισμό Προσωπικού φτιάχνει μια εικονική πραγματικότητα, όπου τάχα εταιρεία και εργαζόμενοι έχουν τα ίδια συμφέροντα και στο πλαίσιο αυτό τους καλεί να προασπίζονται τα συμφέροντα της εταιρείας. Στην ουσία, επικαλούμενη κανονισμούς και εντολές προσπαθεί να επιβάλει σιωπητήριο.
— Ποια είναι η απάντηση των εργαζομένων του κλάδου απέναντι σε αυτήν την κατάσταση;
— Η κατάσταση στις αστικές συγκοινωνίες αφορά τους εργαζόμενους σε αυτές αλλά και όλο το λαό που τις χρησιμοποιεί. Από αυτήν την άποψη, είναι πολύ σημαντική η εμπειρία από την τελευταία πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη και τη συμμετοχή των εργαζομένων στο Μετρό και τον Ηλεκτρικό, τα οποία ακινητοποιήθηκαν.
Κόντρα στις συκοφαντίες από την κυβέρνηση και άλλα επιτελεία απέναντι στις κινητοποιήσεις μας και στα κρίσιμα αιτήματά μας, κόντρα στην ενέργεια της κυβέρνησης μια μέρα πριν από την απεργία να φωνάξει τις διοικήσεις των σωματείων του κλάδου για να τους πιέσει να μην κάνουν απεργία, λέγοντας ότι σε αντάλλαγμα θα καταβληθούν στους εργαζόμενους απολαβές που ήδη προβλέπονται στη ΣΣΕ και δεν τις έχει καταβάλει, είναι πολύ σημαντικό ότι οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς συντονιστήκαμε με το απεργιακό μέτωπο, με τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής και με σωματεία άλλων κλάδων, που εκτός από την απεργία οργάνωσαν και ξεχωριστή μέρα δράσης για τα ΜΜΜ.
Απέναντι και στη στάση ηγεσιών σωματείων του κλάδου, που καλλιεργούν την αδράνεια, στηρίζουν την απεργοσπασία και λειτουργούν αποπροσανατολιστικά σε βάρος των εργαζομένων, το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθήνας και το Συνδικάτο Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ υλοποίησαν την απόφαση για απεργία.
Οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ στις αστικές συγκοινωνίες, ήδη πολύ πριν ξεσπάσει η πανδημία, με συνεχείς παρεμβάσεις αναδεικνύουμε τους κινδύνους για τους επιβάτες και τους εργαζόμενους. Δίνουμε τη μάχη για να αποκαλύψουμε τις αιτίες των οξυμένων προβλημάτων, αναδεικνύουμε ότι η μόνη διέξοδος για εμάς, για τους εργαζόμενους, είναι η οργάνωσή μας, η ανάπτυξη αγώνων ενάντια στις πολιτικές αυτές, που ρημάζουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Απαιτούμε να ληφθούν άμεσα μέτρα για την προστασία της υγείας και για την ασφάλεια των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες και των επιβατών. Αμεση και γενναία κρατική χρηματοδότηση για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επισκευή και ανανέωση του στόλου, με αγορά καινούργιων οχημάτων και ανταλλακτικών. Καμία επιχειρηματική δράση στις αστικές συγκοινωνίες. Οχι στις ΣΔΙΤ. Επίταξη των ΚΤΕΛ για όσο διάστημα διαρκεί η πανδημία.
Αναδημοσίευση από ριζοσπάστη
