Η ιμπεριαλιστική συμμαχία ως σύνολο και ξεχωριστά η ηγεσία της και οι αστικές κυβερνήσεις, που στηρίζουν ολόπλευρα τις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, με αποτέλεσμα να ξεριζώνονται από τις χώρες τους εκατομμύρια άνθρωποι και να γίνονται μετανάστες και πρόσφυγες, ρίχνουν ο ένας στον άλλο τις ευθύνες για τα προβλήματα που οξύνονται στη διαχείριση του οξυμένου μεταναστευτικού ζητήματος.
Είναι και ένας τρόπος για να χάνεται από τον ορίζοντα των λαών η αιτία και να γίνεται …πλειστηριασμός για τις συνέπειες. Ταυτόχρονα, όμως, επιβεβαιώνονται οι ισχυρές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ, οι οποίοι, με κάθε αφορμή και για κάθε ζήτημα, βγαίνουν στην επιφάνεια.
Χαρακτηριστική για τα παραπάνω είναι η δήλωση του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς στη γερμανική «Ντι Βελτ»: «Δεν έχουμε να κάνουμε με μια αποτυχία της ΕΕ, αλλά μάλλον με μια καταφανή αποτυχία ορισμένων κυβερνήσεων, που δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες και με αυτό τον τρόπο εμποδίζουν μια κοινή ευρωπαϊκή λύση». Και συνέχισε: «Οι κυβερνήσεις ορισμένων κρατών-μελών θα πρέπει στο τέλος να απομακρύνουν τα εμπόδια και να σταματήσουν αυτό το ανάξιο παιχνίδι».
Φυσικά, οι αντιπαραθέσεις των ξεχωριστών αστικών τάξεων στο ζήτημα της κατανομής των προσφύγων και αντίστοιχα τον εξοβελισμό όσων δεν έχουν αυτό τον χαρακτηρισμό, είναι υπαρκτές, αλλά η αιτία του δράματος του ξεριζωμού είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι πόλεμοι και η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Και ο Σουλτς και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ζητάει «ποσοστώσεις για δίκαιη κατανομή των αιτούντων άσυλο» αυτήν τη βαρβαρότητα υπηρετούν.
Κατά τα άλλα σοκάρονται τάχα με την «Μεσόγειο που γίνεται ένας μαζικός τάφος» (ο επίσημος απολογισμός από την αρχή της χρονιάς αναφέρει πάνω από 2.700 νεκρούς) ή τα 71 νεκρά σε αποσύνθεση σώματα Σύρων προσφύγων σε φορτηγό στην Αυστρία ή τα 3 αφυδατωμένα παιδιά που βρέθηκαν σε ένα φορτηγό γεμάτο με άλλους 23 πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές, επίσης στην Αυστρία.
Στο μεταξύ, με πρόσχημα την εξάρθρωση των δικτύων διακίνησης μεταναστών μέσα στο φθινόπωρο, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα αρχίσει τη ναυτική της επιχείρηση στις χώρες της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής, δήλωσε, την Κυριακή, ο πρωθυπουργός της Τσεχίας, Μποχούσλαβ Σομπότκα.
Στα τέλη του Ιούνη η ΕΕ είχε δώσει εντολή να αρχίσει το πρώτο στάδιο της αποστολής EUNAVFOR (Στρατιωτική επιχείρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Νότια Κεντρική Μεσόγειο) εναντίον της διακίνησης μεταναστών από τη βόρεια Αφρική στην Ευρώπη. Σ’ αυτό το πρώτο στάδιο, πλοία και αεροσκάφη αναπτύχθηκαν σε διεθνή ύδατα και άρχισαν να συλλέγουν πληροφορίες για τους διακινητές.
Το επόμενο στάδιο της επιχείρησης προβλέπει την πραγματοποίηση ελέγχων και πιθανόν κατασχέσεις ύποπτων πλοίων. Θυμίζουμε ότι με ανάλογα προσχήματα, όπως αυτό της καταπολέμησης της πειρατείας, ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και ιμπεριαλιστικοί στρατοί έχουν αναπτυχθεί σε στρατηγικά σημεία του πλανήτη, όπως είναι οι δίοδοι θαλάσσιας μεταφοράς πετρελαίου και εμπορευμάτων, στο πλαίσιο των μεταξύ τους ανταγωνισμών για τον έλεγχο αυτών των περασμάτων. Το ίδιο αναμένεται να γίνει και τώρα, με εφαλτήριο το κύμα της μετανάστευσης, στην ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου, κύρια στην ανατολική της πλευρά.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, στις 14 Σεπτέμβρη στις Βρυξέλλες αναμένεται να διεξαχθεί έκτακτη Σύνοδος των υπουργών Εσωτερικών των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με διακηρύξεις περί αναζήτησης «κοινών λύσεων για το μεταναστευτικό».
«Με στόχο να εκτιμήσουμε την κατάσταση, τις πολιτικές δράσεις που είναι σε εξέλιξη, και να συζητήσουμε νέες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής απάντησης, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου του Λουξεμβούργου, Ζαν Ασελμπορν, αποφάσισε να συγκαλέσει έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης», αναφέρεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Λουξεμβούργο, η χώρα που ασκεί την προεδρία της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο.
Από την πλευρά της, πάντως, η υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, δήλωσε ότι οι μετανάστες θα πρέπει να έχουν ήδη δουλειά στη Βρετανία για να τους επιτραπεί η είσοδος στη χώρα.
Επίσης, το Σάββατο ο Ευρωπαίος επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, σε συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών Εσωτερικών και των υπουργών Μεταφορών, από το Παρίσι όπου βρέθηκε, ζήτησε ενίσχυση της ασφάλειας των διασυνοριακών σιδηροδρομικών μετακινήσεων. Ενώ χτες προσκεκλημένος του Γάλλου υπουργού, πήγε στο Καλέ, όπου πολλοί μετανάστες προσπαθούν να περάσουν στη Μεγάλη Βρετανία μέσω της Μάγχης ή της σήραγγας του Eurostar.
Από την πλευρά της, η ουγγρική κυβέρνηση από τη μια ανακοινώνει ότι σφραγίζει σταδιακά τα σύνορα με τη Σερβία με το φράχτη και το συρματόπλεγμα που σηκώνει και την ίδια στιγμή επέτρεψε στους χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν φτάσει στη χώρα να αναχωρήσουν με τρένα προς Αυστρία και Γερμανία. Οι περισσότεροι πρόσφυγες από τη Συρία κατευθύνθηκαν προς Μόναχο και Βερολίνο, ενώ δεν λείπουν και οι διαμαρτυρίες προσφύγων από άλλες χώρες που δεν είναι σε προτεραιότητα. Επίσης, η Αυστρία αυστηροποιεί τους ελέγχους στα ανατολικά σύνορά της.
Στο μεταξύ, στην Ολλανδία, η πρόταση του ρατσιστή Γκερτ Βίλντερς, του «Κόμματος Ελευθερίας», να περιορίσει τα κέντρα όπου προσφέρεται «κρεβάτι, μπάνιο και ψωμί» («bred, bath and bread») για όσους αιτούνται άσυλο, από 30 σε 6 και με πολύ πιο αυστηρά κριτήρια, προκαλεί την αντίδραση και της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
Επίσης, από την Μπρατισλάβα, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο ανακοίνωσε ότι οι πρωθυπουργοί χωρών της κεντρικής Ευρώπης θα συναντηθούν στο τέλος της βδομάδας για να συζητήσουν το ζήτημα της μετανάστευσης.
Από το Βερολίνο, ο Στέφεν Ζάιμπερτ, εκπρόσωπος της Γερμανής καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ αρνήθηκε ότι υπάρχουν «ειδικά τρένα» που μεταφέρουν μετανάστες στη Γερμανία από την Ουγγαρία και επισήμανε πως, βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, οι αιτούντες άσυλο που φθάνουν στην Ουγγαρία πρέπει πρώτα να καταγράφονται εκεί. Η Μέρκελ επίσης επανέφερε την πρόταση για κέντρα καταγραφής προσφύγων στην Ελλάδα και την Ιταλία με συμβολή της ΕΕ, ενώ το ζήτημα των υπόλοιπων μεταναστών αφήνεται στη λογική της επαναπροώθησης.
Κατά τα άλλα, η Μέρκελ προειδοποίησε για τους πρόσφυγες σε συνέντευξη Τύπου: «Βρισκόμαστε μπροστά από μια τεράστια εθνική πρόκληση. Θα είναι μια κεντρική πρόκληση όχι μόνο για ημέρες ή μήνες, αλλά για μια μακρά χρονική περίοδο». Υπογράμμισε ότι η ΕΕ οφείλει να «προχωρήσει στην απάντησή της στη μεταναστευτική κρίση, διότι διαφορετικά κινδυνεύει να σπάσει τον θεμελιώδη δεσμό της με τα «παγκόσμια δικαιώματα του πολίτη»».
Ζήτησε ακόμα να υπάρξουν ποσοστώσεις υποδοχής ανά ευρωπαϊκή χώρα για τους μετανάστες που φθάνουν στην Ευρώπη και πρόσθεσε με νόημα: «Γνωρίζω πως ορισμένες χώρες έχουν ορισμένες θέσεις» και οι χώρες της ΕΕ πρέπει να υιοθετήσουν «μια κατεύθυνση όσο το δυνατόν πιο κοινή. Αν αρχίσουμε να λέμε δεν θέλω μουσουλμάνους (…), αυτό δεν μπορεί να είναι καλό» στο όνομα της δήθεν αρχής της ΕΕ περί «αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπινου όντος».
Επίσης, το Σαββατοκύριακο έγιναν διαδηλώσεις στη Γερμανία σε κέντρα προσφύγων και μεταναστών σε Δρέσδη και Βερολίνο, τόσο από αντιρατσιστικές οργανώσεις που συμπαραστέκονται όσο και φασιστικές – ρατσιστικές, που αντιδρούν.
Τέλος, η ιταλική κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι, συνεχίζει να θέτει ζήτημα της αναθεώρησης της Συνθήκης του Δουβλίνου (δηλαδή άρσης της επαναπροώθησης στις χώρες εισόδου). Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα», ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών, Πάολο Τζεντιλόνι, υπογράμμισε:
«Πρέπει να αλλάξουμε τους κανόνες που φτιάχτηκαν πριν από 25 χρόνια, εισάγοντας σταδιακά μια επαναστατική σκέψη: οι μετανάστες δεν εισέρχονται πλέον στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Ουγγαρία, εκεί όπου η γεωγραφία ή η τύχη τούς κάνει να φθάσουν, αλλά στην Ευρώπη. Και αυτό σημαίνει να δούμε την προοπτική μιας νομοθεσίας ευρωπαϊκού ασύλου που θα ισχύει για όλες τις χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να ορίζει ποιες είναι οι λεγόμενες σίγουρες χώρες και ποιες είναι οι χώρες που οι πληθυσμοί τους έχουν ανάγκη τη διεθνή προστασία. Οι επαναπατρισμοί, θα πρέπει να τύχουν διαχείρισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και, βέβαια, θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία στην κατανομή των προσφύγων, χωρίς την οποία η μεγάλη πίεση μπορεί να μετακινηθεί από τις χώρες πρώτης άφιξης όπως η Ελλάδα και η Ιταλία…».
