Ο κλάδος του τουρισμού προβάλλεται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα από το 2012, ως «ατμομηχανή» της οικονομίας, ως θετικό παράδειγμα για τις δυνατότητες της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας να περάσει στη φάση της ανάκαμψης, η οποία προβάλλεται και ως το «φάρμακο» για την καταπολέμηση της ανεργίας και των άλλων οξυμένων λαϊκών προβλημάτων.
Η πραγματικότητα του κλάδου, βέβαια, επιβεβαιώνει ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου: Πράγματι, ο κλάδος του τουρισμού τα τελευταία χρόνια συνεχώς παρουσιάζει στοιχεία αυξημένης κερδοφορίας και τζίρου, ωστόσο κάθε άλλο παρά το ίδιο συμβαίνει με τις απολαβές και τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι…
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία του κλάδου για το 2014, παίρνοντας υπόψη μάλιστα ότι το 2015 αναμένεται να συνεχιστεί η ανοδική τους πορεία: Το 2014, την ίδια ώρα που οι ξενοδόχοι είχαν ρεκόρ εσόδων (13,5 δισ. ευρώ) και νέο ρεκόρ αφίξεων (22 εκατομμύρια τουρίστες), οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία έβαλαν στην τσέπη μόλις το 6% (800 εκατ. ευρώ), δούλευαν με μισθούς στον πάτο, ευέλικτα ωράρια, εντατικοποίηση, σε πολλές περιπτώσεις με καθυστερήσεις στην καταβολή δεδουλευμένων, με μηνιαίες συμβάσεις, για να «στηριχτεί» η «ατμομηχανή της οικονομίας»…
Γι’ αυτά τα αποτελέσματα πανηγύριζαν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι μεγαλοξενοδόχοι, την ώρα που η πλειοψηφία του λαού δεν μπορεί να κάνει ούτε μια μέρα διακοπές, γιατί το εισόδημα είναι τσακισμένο, ενώ οι τιμές σε εισιτήρια και δωμάτια είναι απλησίαστες. Την ώρα που οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν εξοντωτικά ωράρια με μεροκάματα πείνας, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη.
