Ακριβοθώρητο – αφού προβλήθηκε μια και μοναδική φορά στη Μόσχα και μετά… «χάθηκε»- το διάρκειας 50 λεπτών ντοκιμαντέρ από το 1959 για τις, κυριολεκτικά, πρώτες στιγμές της επανάστασης στην Κούβα. Σαράντα χρόνια αργότερα, το 2000, ήταν η Μύρα Παλέν – κόρη του παραγωγού και σκηνοθέτη της ταινίας Βικτόρ Παλέν – που το ανακάλυψε. Το σπάνιο οπτικό υλικό του ντοκιμαντέρ, που ακόμα και ο διευθυντής του Εθνικού Αρχείου Κούβας δήλωσε ότι δεν είχε ξαναδεί, ασκεί μια γοητεία απίστευτης δυναμικής που σαν ανεμοστρόβιλος παρασέρνει το σημερινό θεατή στη δίνη του ενθουσιασμού και της αισιοδοξίας, της ζάλης της μεγάλης λαϊκής νίκης του τότε! Ωστόσο… ας μην υπερεκτιμούμε το άριστο αυτό ντοκιμαντέρ και καλλιεργούμε ίσως προσδοκίες για κάτι βαθύτερο από αυτό που πραγματικά είναι: απλή παράθεση «σπαρταριστού» ιστορικού υλικού…
Ο χολιγουντιανός, αυστραλιανής καταγωγής, σούπερ σταρ Έρολ Φλιν – που στο λυκόφως της καριέρας του βρισκόταν συχνά στην Κούβα της «αμαρτωλής διασκέδασης» – προλογίζει το φιλμ «εισάγοντας» στο αμερικάνικο κοινό τον Φιντέλ Κάστρο κι εξηγώντας, ότι η επανάσταση ήρθε σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κοινωνικής αδικίας… Ο ίδιος κάνει και το κλείσιμο. «Περιμένουμε να δούμε τη συνέχεια…» λέει με πνεύμα ανεκτικής σύγχυσης! Αυτή η αρχική ανοχή, μετατράπηκε πάραυτα σε λυσσαλέο μίσος όταν η επανάσταση εμπέδωσε το σοσιαλιστικό της χαρακτήρα… Ο Φλιν συνάντησε το 1956 στην Αβάνα τον κοσμοπολίτη Παλέν όπου αργότερα άνοιξαν μαζί έναν κινηματογράφο. Πήραν γρήγορα θέση υπέρ του Φιντέλ και πάνω στη δυναμική της επανάστασης στρώθηκαν να φτιάξουν την ταινία τεκμηρίωσης «CUBAN STORY» που διακινεί στην Ελλάδα η New Star και προβάλλεται μαζί με το ντοκιμαντέρ του Στέφεν Κρίσμαν «Ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ» (2005), με τη συμμετοχή της εγγονής του συγγραφέα Μάριελ Χέμινγουεϊ! Στο Τιτάνια και τοΑλεξάνδρα…
