Ή αλλιώς «εγχειρίδιο διαφθοράς» για όσους ενδιαφερομένους επιλέγουν να «φτιαχτούν» στον παράδεισο του υπαρκτού καπιταλισμού… Ιδού… οι Αμερικάνοι μόνοι τους τα λένε αλλά και μόνοι τους τα ακούνε… Χαριτωμένα διασκεδαστική η ταινία του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ, ολοκληρώνει το τρίπτυχο που ο σκηνοθέτης εγκαινίασε με το «FIGHTER» (2010) και συνεχίστηκε με το «ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ» (2012). Χωρίς την παραμικρή πρωτοτυπία σε κάποια από τα επιμέρους συστατικά της, η ταινία εντυπωσιάζει για την μαεστρία στη χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας που ο Ράσελ θέτει σε εφαρμογή ώστε να προβάλει με εμβληματική βαρύτητα, την ουσιώδη συνισταμένη του σινεμά του: Την υποκριτική αρτιότητα της ερμηνείας των πρωταγωνιστών του.
Οι τέσσερις πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες, που δούλεψαν σε προηγούμενα φιλμ του σκηνοθέτη, παρέχουν από ομού στην ταινία, «στάτους» πολύ ανώτερο από το μέσο όρο του καθενός ξεχωριστά. Κάθε σκηνή στο «ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ» – όπου εφαρμόζονται αποτελεσματικές αφηγηματικές στρατηγικές όπως αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο με voice over, ελλειπτικοί χρόνοι που πηδούν σημαντικά γεγονότα που στη συνέχεια επανέρχονται με σύντομα flashback – υποστηρίζεται από πλήρη αξιοπιστία ώστε το «δράμα» και η «ειρωνεία» στις πιο διασκεδαστικές στιγμές, να προβάλλεται με εξαιρετική ένταση.
Αληθινή η ιστορία, μάλιστα Abscam επονομάστηκε η επιχείρηση του FBI κατά τη δεκαετία του ’70, που στόχο είχε την καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος ως συνέπεια της πολιτικής διαφθοράς με αποτέλεσμα τη σύλληψη μελών του Κογκρέσου με τη βοήθεια ενός ζεύγους απατεώνων. Και για να μαθαίνουν τις τεχνικές οι επίδοξοι διαφθορείς αναφέρουμε ότι ομοσπονδιακοί πράκτορες συνεργάζονται με κακοποιούς και μαφιόζους, ιδρύοντας πλασματική εταιρεία για να δωροδοκεί τους εκλεγμένους πολιτικούς που θα υπερψήφιζαν πολιτικές αποφάσεις που θα εξυπηρετούσαν και θα διευκόλυναν τα κέρδη επιχειρηματιών…
Η αφήγηση του Ο’ Ράσελ αρνείται κάθε «ιστορικό» ρεαλισμό και βυθίζεται στο τούνελ του γκροτέσκο. Επιλέγει την υπερβολή στη χρήση των κοστουμιών και των αξεσουάρ (εκπληκτικής αξιοπιστίας το τσουλούφι του δημάρχου Κάρμινε) που χαρίζουν απίστευτη αυθεντικότητα στην αναπαραστατική απεικόνιση της δεκαετίας του ’70 και δίνει στους χαρακτήρες μια αύρα, στο «γλυκό κουσούρι» των ηρώων που έτσι γίνονται πολύ πιο ευάλωτοι, πολύ πιο ανθρώπινοι και πολύ πιο πειστικοί στα μάτια του κοινού. Απλά χαριτωμένη…
Παίζουν: Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζένιφερ Λόρενς, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)
