Τα στοιχεία που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης» για τον τεράστιο αριθμό απολύσεων, αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η κινητικότητα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας έχει «χτυπήσει κόκκινο» και ότι η εργοδοσία διαθέτει ισχυρό νομικό οπλοστάσιο για να απολύει εργαζόμενους, όταν και όπως επιβάλλεται από τα οικονομικά της συμφέροντα.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας, το 60% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχασαν το 2015 τη δουλειά τους, είτε επειδή έληξε η σύμβασή τους είτε επειδή απολύθηκαν από τον εργοδότη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα συντριπτικό ποσοστό από το σημερινό εργατικό δυναμικό ανακυκλώνεται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, με ελαστικές και βραχύχρονες μορφές απασχόλησης, όταν δεν απαξιώνεται στην ανεργία.
Ειδικά για τη νέα γενιά, η πραγματικότητα αυτή είναι ακόμα σκληρότερη, καθώς σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, περισσότερες από τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, είναι εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης. Η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, ακόμα και μια σύμβαση αορίστου χρόνου, είναι «όνειρο απατηλό» για τους νέους εργαζόμενους.
Ενα ακόμα στοιχείο παρουσιάζει ενδιαφέρον: Το ποσοστό αυτών που χάνουν τη δουλειά τους μέσα σε ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 50% στο διάστημα μιας τριετίας (2013 – 2015). Είναι το διάστημα που «ωρίμασαν» αντεργατικοί νόμοι προηγούμενων χρόνων, όπως, για παράδειγμα, η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012, με την οποία μπήκε «πάγος» στις Συλλογικές Συμβάσεις και καθορίστηκε με νόμο ο κατώτερος μισθός.
Οι παρεμβάσεις που έγιναν για λογαριασμό της εργοδοσίας, διευκόλυναν τις απολύσεις και επέτειναν την ελαστικοποίηση στην αγορά εργασίας. Τέτοιες είναι η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, η μείωση του χρόνου προειδοποίησης και των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης, η αύξηση της «δοκιμαστικής» περιόδου ενός νεοπροσληφθέντος, από τους 2 στους 12 μήνες, που δίνει τη δυνατότητα στην επιχείρηση να απολύει τον συγκεκριμένο εργαζόμενο χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η δυνατότητα που δόθηκε στις επιχειρήσεις να κάνουν ευρύτερη χρήση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, όπως η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία. Αυτό οδήγησε σε παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, που συμβαδίζει με την αύξηση της υποαπασχόλησης, τα πολύ μειωμένα εισοδήματα και την ανασφάλεια στο σύνολο της εργατικής τάξης.
Επομένως, η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, που συνεχίζει η σημερινή, για να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός την κρίση και τώρα την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναλαμβάνει σήμερα να πάει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση στα Εργασιακά, ανοίγοντας ξανά ζήτημα ομαδικών απολύσεων και νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις. Η λεγόμενη υιοθέτηση των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι το προανάκρουσμα της νέας επίθεσης σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα – όπως και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού – πως η αντεργατική επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι σε επιφυλακή. Να μην αφήσουν περιθώρια στην κυβέρνηση να «βάλει μπροστά» την παραπέρα αποδιάρθρωση των Εργασιακών. Οργανώνοντας αποφασιστικά την πάλη τους, με μέτωπο στην εργοδοσία και τα κόμματά της, να απορρίψουν «διαλόγους» και «επιτροπές» με τα οποία θα επιχειρηθεί να περάσουν προαποφασισμένες ανατροπές.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
