Στο κλειστό γυμναστήριο του Αγ Κοσμά, στις εγκαταστάσεις της Εθνικής Ομάδας, στην ημερίδα του ΣΕΓΑΣ για νεαρές ηλικίες.
Ήταν μία επιτυχημένη εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν πολλά σωματεία από όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Σε κάθε αγώνισμα, ξεχώριζαν τα ταλέντα. Από εκεί και έπειτα βέβαια χρειάζεται δουλειά, πολύ δουλειά.
Από κοντά οι γονείς τους, η κινητήριος δύναμη. Χωρίς αυτούς, δε γίνεται τίποτα, μιας και είναι αυτοί που ουσιαστικά «επιχορηγούν» τη λειτουργία των σωματείων. Την ίδια ώρα όμως προκαλεί θλίψη η σκέψη ότι τόσα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να γευτούν τη χαρά της άθλησης, γιατί οι γονείς τους δεν μπορούν να πληρώσουν και βέβαια χάνονται. Δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τα 20 – 30 ευρώ το μήνα που βγαίνουν από τις τσέπες των γονιών. Πώς θα πληρωθούν οι προπονητές; Πώς θα αγοραστεί το υλικό; Πώς θα πληρωθεί το προσωπικό του γυμναστηρίου; Για γιατρούς ούτε λόγος, αυτοί θεωρούνται πολυτέλεια.
Όπως αποδεικνύεται ο αθλητισμός είναι ταξικός, όπως άλλωστε η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός.
