Μοιράζονται κοινούς στόχους, όπως φάνηκε και από τη χτεσινή παρουσία εκπροσώπων τους σε συνέδριο για το Ασφαλιστικό
Η κοινή θέση και αντίληψη για τον αναβαθμισμένο ρόλο που καλούνται να παίξουν, μετά και την ψήφιση του νέου αντιασφαλιστικού νόμου, τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης και η ιδιωτική ασφάλιση, αναδείχτηκε σε συνέδριο για το Ασφαλιστικό που οργάνωσε χτες η εφημερίδα «Ναυτεμπορική». Θέση που στηρίχτηκε ομόφωνα, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες και τους «περιορισμούς» που θέτει ο ρόλος του καθενός από τους συμμετέχοντες.
Ετσι, ο υπουργός Εργασίας όχι μόνο αποδέχτηκε το ρόλο του δεύτερου (επαγγελματικά ταμεία) και του τρίτου πυλώνα (ιδιωτική ασφάλιση), αλλά υπεραμύνθηκε του αντιασφαλιστικού νόμου που ο ίδιος εισήγαγε στη Βουλή, ισχυριζόμενος ότι οι άλλοι δύο πυλώνες μπορούν να έχουν συμπληρωματικό ρόλο.
Οπως χαρακτηριστικά είπε, «εγώ δεν είμαι αντίθετος στην λειτουργία του δεύτερου πυλώνα και του τρίτου, με την προϋπόθεση όμως ότι οι ασφαλιστικές παροχές που εξασφαλίζει το κράτος ανταποκρίνονται στα δυο χαρακτηριστικά που προανέφερα», δηλαδή, «οι συντάξεις της δημόσιας κύριας ασφάλισης είναι τέτοιες που να εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση του συνταξιούχου» και «το εισόδημα που εξασφαλίζει η σύνταξη, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό εγγύτερα στο εισόδημα που υπήρχε κατά τη διάρκεια της εργασίας».
Οι προϋποθέσεις που θέτει ο υπουργός είναι, βέβαια, για τα μάτια του κόσμου και δεν έχουν το παραμικρό πρακτικό αντίκρισμα, καθώς η συρρίκνωση των ασφαλιστικών παροχών και η περικοπή των συντάξεων με το νέο σύστημα θα ωθήσουν ένα μέρος των ασφαλισμένων – όσους διαθέτουν εισόδημα – να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα. Αλλωστε, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι ήταν αυτός που πρότεινε στους επιστήμονες, νομικούς δικηγόρους, γιατρούς «να δημιουργήσουν ένα επαγγελματικό ταμείο το οποίο θα δίνει επικουρική σύνταξη και εφάπαξ, ούτως ώστε να μην είναι 38% η υποχρεωτική εισφορά στο δημόσιο σύστημα, αλλά 27%».
Μετά απ’ αυτό, πάει πολύ να ισχυρίζεται ο Γ. Κατρούγκαλος ότι με το νόμο που ψήφισε έκανε «μια μεταρρύθμιση που κράτησε τα χαρακτηριστικά του αναδιανεμητικού συστήματος των προκαθορισμένων εισφορών και αντιστάθηκε στην εισαγωγή είτε κεφαλαιοποιητικού συστήματος είτε των λεγόμενων ατομικών μεριδίων…».
Ολοι οι ισχυρισμοί του υπουργού είναι «έπεα πτερόεντα»! Πρώτον, γιατί η διατήρηση του «αναδιανεμητικού συστήματος» είναι μόνο τυπική και αυτό που πραγματικά «διανέμει» η κυβέρνηση είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση στη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων. Η «αναδιανομή» που πετυχαίνει ο νέος νόμος είναι στον πάτο του βαρελιού, με πολύ χαμηλότερες συντάξεις από τις σημερινές, που και αυτές καρατομούνται με τις μειώσεις που επιβάλλονται, σε συνάρτηση με την κατάργηση των κατώτερων ορίων, του ΕΚΑΣ, τις ανατροπές στις συντάξεις χηρείας, στις συντάξεις αναπηρίας κ.λπ.
Δεύτερον, γιατί το σύστημα των ατομικών μερίδων, το οποίο δήθεν απέτρεψε, έχει ήδη εισαχθεί στο ΕΤΕΑ, εκεί όπου πλέον υπάγονται όλα τα επικουρικά ταμεία και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους στον υπολογισμό των επικουρικών συντάξεων, που τείνουν πλέον προς εξαφάνιση. Μάλιστα, η δραστική περικοπή των επικουρικών είναι και ο καλύτερος όρος να αναπτυχθούν τα επαγγελματικά ταμεία, στα οποία προσβλέπουν οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Τρίτον, η δήθεν αντίσταση στην εισαγωγή του «κεφαλαιοποιητικού συστήματος» δεν ισχύει στην περίπτωση του ΕΤΕΑ, αφού οι επικουρικές συντάξεις θα εξαρτώνται από τα διαθέσιμα του Ταμείου και τις αποδόσεις των κεφαλαίων του. Το ίδιο ισχύει από εδώ και πέρα και με τα μερίσματα των μετοχικών ταμείων του Δημοσίου και σε κάθε περίπτωση δεν προβλέπεται καμία εγγύηση του κράτους.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο Α. Σαρρηγεωργίου, ως πρόεδρος της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, δήλωσε ότι το κράτος «οφείλει να παρέχει ένα δίχτυ προστασίας σε όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως των εισφορών τους, μη αναλογικό αναδιανεμητικό», αλλά μετά «να θεμελιώσει και να ρυθμίσει ένα σύστημα στο δεύτερο πυλώνα, στα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία (…) είναι κεφαλαιοποιητικά, όπως επίσης κεφαλαιοποιητικά είναι και τα συστήματα του τρίτου πυλώνα».
Ο υπαινιγμός είναι βέβαια για τα επικουρικά ταμεία, που δυσκολεύουν ακόμα τη διείσδυση των επαγγελματικών. Σε ό,τι αφορά τώρα τις προσδοκίες που μπορούν να έχουν οι ασφαλισμένοι από ένα τέτοιο σύστημα, ο ίδιος έδωσε μια εξόχως αποκαλυπτική απάντηση: «Εάν δώσουμε σε κάποιον οποιονδήποτε διαχειριστή κεφαλαίων 1.000 ευρώ σήμερα και του πούμε να μας εξασφαλίσει με βεβαιότητα πόσα θα είναι αυτά σε τριάντα χρόνια, η απάντηση είναι ότι κανείς δεν ξέρει»…
