Την κυβέρνηση, την εργοδοσία και την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη που καταργούν την εκλεγμένη διοίκηση του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου, τις αποφάσεις του Συνεδρίου του και διορίζουν δική τους διοίκηση, καταγγέλλει η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.
Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Με μια ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση για λογαριασμό της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, η αστική δικαιοσύνη αποφασίζει την ακύρωση του 29ου Συνέδριου του ΕΚΑ (Μάιος 2016), των αποφάσεων και των αρχαιρεσιών του.
Με ένα απαράδεκτο σκεπτικό υπέρ των ασφαλιστικών μέτρων του σωματείου της ΑΛΦΑ Τράπεζας, η δικαστής Σταματία Μητσοπούλου, διατυπώνει τον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι δεν προβλέπεται στο καταστατικό του ΕΚΑ αποκλεισμός αντιπροσώπων λόγω παρατυπιών στις αρχαιρεσίες που τους ανέδειξαν και στη συνέχεια αναφέρει: «Ο έλεγχος του κύρους των κάθε φύσεως εκλογών των οργάνων σωματείων απόκειται στη δικαιοδοτική κρίση των δικαστηρίων και όχι των διοικητικών συμβουλίων ή Γενικών Συνελεύσεων (σ.σ. στη συγκεκριμένη περίπτωση ως Γενική Συνέλευση θεωρείται το Συνέδριο του ΕΚΑ) των υπερκείμενων οργανώσεων, τα οποία δεσμεύονται από το εκλογικό αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών της πρωτοβάθμιας οργάνωσης – μέλους της, που αφορά την εκλογή των αντιπροσώπων τους για τα συνέδρια των τελευταίων». Να θυμίσουμε ότι τι συγκεκριμένο σωματείο εμφάνιζε ψηφίσαντες για την Αθήνα από όλη την Ελλάδα και μάλιστα χωρίς τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα. Μάλιστα έχοντας τις πλάτες των τραπεζιτών και του κράτους αρνούνταν να προσκομίσει και οποιοδήποτε στοιχείο για τους ψηφίσαντες που παρουσίαζε.
Η απόφαση του δικαστή ακυρώνει στην πράξη τη δυνατότητα των συνδικαλιστικών οργάνων, ιδιαίτερα των δευτεροβάθμιων, να ελέγχουν και να νομιμοποιούν τους αντιπροσώπους των συνδικαλιστικών τους αρχαιρεσιών όπως προβλέπουν ρητά τα καταστατικά των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που άλλωστε γίνονται υποχρεωτικά αποδεκτά από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο για να γίνει μέλος σε δευτεροβάθμιο. Ανοίγει το δρόμο του ολοκληρωτικού άμεσου ελέγχου των συνδικάτων από το κράτος και την εργοδοσία.
Και δε σταματάει εκεί η απόφαση, πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα, ισχυριζόμενη πως μοναδικός κριτής ελέγχου και νομιμοποίησης των διαδικασιών των σωματείων, δεν είναι τα ίδια τα συνδικαλιστικά όργανα και τα καταστατικά τους αλλά τα δικαστήρια, τα οποία αποφασίζουν με κριτήριο, «η δικαστική επέμβαση στη σωματειακή αυτονομία να καθίσταται όσο το δυνατόν ανώδυνη». Οδηγεί δηλαδή τα συνδικάτα και ιδιαίτερα τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα να παίρνουν αποφάσεις όχι στις ΓΣ και στα συνέδρια τους αλλά στις αίθουσες των δικαστηρίων που θα ορίζουν και τις διοικήσεις!
Αυτή η κατάπτυστη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για λογαριασμό της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι η δικαιοσύνη δεν είναι καθόλου τυφλή προκειμένου να χτυπήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες, να υπηρετήσει με τις αποφάσεις της τη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση. Όταν 9 στις 10 αποφάσεις των δικαστηρίων βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες, όταν με ασφαλιστικά μέτρα νομιμοποιούνται δεκάδες «μαϊμούδες» αντιπρόσωποι στα συνδικαλιστικά όργανα, προϊόν της νοθείας και του μαγειρέματος που κάνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός με την ευλογία της εργοδοσίας, τότε μόνο έκπληξη δεν προκαλεί αυτή η ωμή παρέμβαση.
Έχουν τεράστιες ευθύνες οι παρατάξεις ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ, όχι μόνο γιατί είναι πρωταγωνιστές και οργανωτές σε όλο αυτό το σάπιο σκηνικό της νοθείας και του εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και γιατί στο ΔΣ του ΕΚΑ, την Παρασκευή 7 Οκτώβρη, σαν έτοιμοι από καιρό αποφάσισαν να καταργήσουν την εκλεγμένη διοίκηση και να πάνε στο δικαστήριο να τους διορίσει καινούργια!
Χωρίς να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα αρνήθηκαν με μένος την πρόταση της ΔΑΣ, το ΕΚΑ να καταγγείλει την απόφαση του δικαστηρίου και να μη δεχτεί οι τραπεζίτες και το κράτος να ορίσουν διοίκηση, να ενημερωθούν και να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι της Αθήνας και τα σωματεία μέλη του ΕΚΑ, να υπάρξει ένα αγωνιστικό πρόγραμμα διεκδίκησης με παραστάσεις διαμαρτυρίας στα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εργασίας και άλλες μορφές. Δεν δέχτηκαν ούτε καν την πρόταση να υπερασπιστούν την απόφαση των εργαζομένων και του συνεδρίου του ΕΚΑ στο οποίο πήραν μέρος 1.161 αντιπρόσωποι εκπροσωπώντας 268 σωματεία και χιλιάδες ψηφίσαντες εργαζόμενους.
Δεν εκπλήσσει βέβαια η στάση των συγκεκριμένων παρατάξεων. Η ΔΑΣ αμέσως μετά τις αρχαιρεσίες του 29ου Συνεδρίου είχε εκτιμήσει ότι «το ΕΚΑ παραμένει σφιχτά δεμένο στην αγκαλιά κυβέρνησης και εργοδοσίας». ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ συνέχισαν αυτήν την πορεία νοθείας και εκφυλισμού αρνούμενοι να κοινοποιήσουν τις αποφάσεις του 29ου Συνεδρίου στα σωματεία μέλη του ΕΚΑ εδώ και 4 μήνες (τυχαίο;;;) και σε προηγούμενο ΔΣ δέχτηκαν να γίνει μέλος του ΕΚΑ, ένα ανύπαρκτο σωματείο σφραγίδα με την ονομασία «Πανελλήνιο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων» (!!!) που είχε απορριφθεί από το 29ο Συνέδριο αφού δεν ήταν ούτε τοπικό, ούτε κλαδικό, ούτε επιχειρησιακό και είχε και ένα βουνό παρατυπίες.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Οι εκλεγμένοι της ΔΑΣ στη διοίκηση ΕΚΑ, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούν τους εργατοϋπάλληλους της Αθήνας και τα σωματεία μέλη του ΕΚΑ να μη δεχτούν και να μη νομιμοποιήσουν αυτήν την ωμή παρέμβαση των δικαστηρίων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να την καταγγείλουν και να την αντιπαλέψουν με κάθε τρόπο. Να μην αναγνωρίσουν καμιά νόθα και διορισμένη διοίκηση του ΕΚΑ.
Η ωμή παρέμβαση της δικαιοσύνης στο συνδικαλιστικό κίνημα, εν προκειμένω στο ΕΚΑ, επιβεβαιώνει τις προθέσεις τις κυβέρνησης και της εργοδοσίας, που σχεδιάζεται να υλοποιηθούν με το νέο συνδικαλιστικό νόμο. Μπροστά στο νέο τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, τις ΣΣΕ, τις ομαδικές απολύσεις, κυβέρνηση και εργοδότες θέλουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα απόλυτα χειραγωγημένο, ένα κίνημα δεμένο χειροπόδαρα που δε θα αμφισβητεί και δε θα οργανώνει την πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα. Δε θα οργανώνει τους εργάτες και τους ανέργους για να διεκδικήσουν όσα τους στερεί η εκμετάλλευση από τους επιχειρηματικούς ομίλους και οι αντιλαϊκοί νόμοι.
Επιχειρηματικοί όμιλοι και τα κόμματα του κεφαλαίου θέλουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα, παραγωγής και αναπαραγωγής συνδικαλιστικών στελεχών και οργανώσεων που δε θα αμφισβητούν τη στρατηγική του κεφαλαίου για ένταση της εκμετάλλευσης και αύξηση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Ένα κίνημα που θα είναι κολαούζος στον κοινωνικοεταιρισμό και μηχανισμός νομιμοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στους εργάτες, στα πρότυπα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων εργατοπατερίστικων συνδικαλιστικών οργάνων. Θέλουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου.
Οι εξελίξεις στο ΕΚΑ και οι αποφάσεις της δικαιοσύνης για λογαριασμό του κράτους και της εργοδοσίας, πρέπει να γίνουν κριτήριο για κάθε εργατοϋπάλληλο και άνεργο. Να σπάσει κάθε αυταπάτη ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι αστικές κυβερνήσεις που τους υπηρετούν μπορεί να υποχωρήσουν από τις επιδιώξεις τους και τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν. Μόνο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας μπορεί να τους ανατρέψει.
Η στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να γίνουν κριτήριο για κάθε εργάτη και εργάτρια, για κάθε τίμιο συνδικαλιστή που ανησυχεί και τον απασχολεί η πορεία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ακόμα και εάν μέχρι σήμερα στηρίζει ή δείχνει ανοχή σ’ αυτές τις δυνάμεις. Δε χωρούν αυταπάτες για το ρόλο τους, ούτε για τη στάση του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) που δεν αποτελεί παρά τον «αριστερό» ιμάντα υλοποίησης των αντεργατικών σχεδιασμών μέσα στα συνδικάτα και την εργατική τάξη.
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι της Αθήνας να οργανωθούν μαζικά στα συνδικάτα τους. Με Γενικές Συνελεύσεις και άλλες μαζικές διαδικασίες να ζωντανέψουν τα συνδικάτα και να τα μετατρέψουν σε κέντρα οργάνωσης και αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – εργοδοσίας – ΕΕ. Να θέσουν στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους, την πάλη για ΣΣΕ και την κάλυψη όλων των απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι κατά την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Να δώσουν μια πρώτη μαζική και μαχητική απάντηση στις 17 Οκτώβρη, στο συλλαλητήριο στην Αθήνα, που οργανώνουν πάνω από 420 Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα».
