Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Για μία ακόμα φορά, οι εργαζόμενοι στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, βρίσκονται μπροστά στην ασυνέπεια της εργοδοσίας, να τηρήσει το πρόγραμμα αποπληρωμής των δεδουλευμένων. Η εταιρία έχει φτάσει στο σημείο να χρωστάει δεδουλευμένα πάνω από 4 μήνες, με αποτέλεσμα την εξαθλίωση των εργαζομένων. Επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο, αυτό που από την αρχή το ταξικό κίνημα έχουμε θέσει. Ότι η Διοίκηση του ΔΟΛ λειτουργεί με σχέδιο, για να διασφαλίσει τα κέρδη που έβγαλε όλα τα προηγούμενα χρόνια και δε διστάζει να κοροϊδεύει τους εργαζόμενους ροκανίζοντας χρόνο. Αξιοποιεί την ανοχή του κρατικού μηχανισμού για να συνεχίζει την έκδοση εντύπων με απλήρωτη εργασία εκατοντάδων εργαζομένων. Την ίδια περίπου τακτική άλλωστε ακολουθεί και στον Πήγασο, την Ίριδα και τα Πρακτορεία Τύπου.

Σε αυτή την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στα δικαιώματά τους, έχουν απέναντι από κοινού Κυβέρνηση, ΕΕ και Εργοδοσία. Όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει, από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει πιο εντατικά και η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στήνουν ακόμα περισσότερα εμπόδια απέναντι σε οποιαδήποτε προστασία και διεκδίκηση των εργαζομένων με δικαιώματα. Συνεπείς στις δεσμεύσεις τους απέναντι στο κεφάλαιο, για φθηνή εργασία και αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δώσανε το δικαίωμα στο ΔΟΛ, να απολύσει δεκάδες συναδέλφους στο όνομα της επιβίωσης της εταιρίας και στη συνέχεια με «άτοκο δανεισμό» από τα χρήματα της μισθοδοσίας, να μην εξασφαλίζεται ούτε καν αυτό.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που μας ζητάνε να βάλουμε πλάτη. Απλήρωτη εργασία και κάτεργα παντού, για να μπορεί η εργοδοσία να κερδοφορεί ελεύθερα. Ακόμα και αν κάποια στιγμή ο ΔΟΛ, ή άλλες επιχειρήσεις του ομίλου κλείσουν, αυτοί που θα είναι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι. Οι μεγαλοεκδότες το έχουν διασφαλίσει το μέλλον τους για αυτούς και τα τρισέγγονα τους. Το έχουν κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη δουλειά αυτών που πραγματικά παράγουν τον πλούτο.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα!

Ο δρόμος της υποταγής και του συμβιβασμού δεν οδηγεί πουθενά. Η ανοχή στις καθυστερήσεις πληρωμών και η αναβλητικότητα των αγώνων, μόνο δεινά μπορεί να φέρει. Η προσπάθεια που έγινε από πολλούς, να παρουσιαστεί ότι «το καλό της επιχείρησης είναι και καλό των εργαζομένων», ότι «εδώ είμαστε μία οικογένεια», ναυάγησε με τον πιο τραγικό τρόπο. Τώρα έχουμε και το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών που οδήγησε στο μεγάλωμα «της ψαλίδας» των οφειλών.

Τέρμα πια στις αυταπάτες. Ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες.

Είναι μεγάλες οι ευθύνες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που όλα αυτά τα χρόνια, αρκείται σε συναντήσεις με τη Διοίκηση και τους διάφορους φορείς, λες και τα προβλήματα λύνονται διεκπεραιωτικά, μέσα σε κλειστές πόρτες. Εκείνων που θεωρούν τις απεργίες ξεπερασμένη μορφή πάλης και σέρνουν τους εργαζόμενους σε ατελείωτους δικαστικούς «αγώνες». Αυτή η τακτική έχει στόχο να στείλει τον κόσμο στο σπίτι του μακριά από πραγματικούς αγώνες και σύγκρουση με Κυβέρνηση- Εργοδοσία. Βασίζονται στη λογική της ανάθεσης έργου, που πρακτικά σημαίνει παραίτηση.

Η πείρα όμως από τους αγώνες που φέρανε αποτελέσματα και κατακτήσεις, δείχνει ότι για να κερδίσεις κάτι σε έναν χώρο ή στον κλάδο, χρειάζεται σκληρή, ανειρήνευτη ταξική πάλη χωρίς αυταπάτες για λύση από τα πάνω.

 Καλούμε όλους τους συναδέλφους του ΔΟΛ, ανεξαρτήτως θέσης και ειδικότητας, να πάρουν μέρος στις απεργιακές κινητοποιήσεις που αποφασίστηκαν. Να διασφαλίσουν την επιτυχία τους, κόντρα σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και σε πρόθυμους να τις αναστείλουν. Να απομονώσουν αυτούς που δίνουν χρόνο στην εργοδοσία να προετοιμαστεί καλύτερα. Ο στόχος των εργαζομένων, υπηρετείται καλύτερα όταν διασφαλίζει κοινή συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα. Μόνο έτσι θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα. Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος που δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα και πρέπει να γίνει πράξη το συντομότερο.

 Το Σωματείο Λιθογράφων που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, θα βρίσκεται δίπλα σε αυτόν τον αγώνα με όλες του τις δυνάμεις, γιατί ο αγώνας των συναδέλφων του ΔΟΛ, είναι απάντηση, συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε. Η μέχρι τώρα υποχωρήσεις πρέπει να αντιστραφούν για να κερδηθεί το χαμένο έδαφος, ώστε στις νέες επιθέσεις, να δώσουμε όλοι μαζική απάντηση, με διεκδίκηση υπογραφής Σ.Σ.Ε . Όπως λοιπών η εργοδοσία κάνει τα σχέδιά της, πρέπει και εμείς να κάνουμε τα δικά μας. Αν συνεχίσουμε έτσι, στο τέλος εμείς θα είμαστε οι νικητές.

Η Διοίκηση