Οι συμβατικές πρεμιέρες της βδομάδας δεν αξίζουν καν μνείας…

Η αμερικάνικη, λόγου χάρη, ταινία καταστροφής του Μπραντ Πέιτον «Σαν Αντρέας: επικίνδυνο ρήγμα» (2015) συνιστά από τις δυνατότερες υποψηφιότητες χειρότερης ταινίας. Πιλότος και χωρισμένος πατέρας ο Ρέι, με το που ξεσπά σεισμός 9,6 Ρίχτερ στην Καλιφόρνια, θεωρεί καθήκον του να σώσει την οικογένεια μέσα σε γλοιώδες μελό και ακραία καταστροφική υπερβολή, με ξέφρενη απληστία σε εφέ CGI και μια διάχυτη νοσηρή χαρά όταν «παγώνει» μια ολόκληρη πόλη, όταν «πετάει» σαν φτερό στον άνεμο, όταν πνίγεται στο νερό ή θάβεται στη λάβα. Κι αφού ο θεατής στριφογύρισε αρκετά στην πολυθρόνα της αίθουσας μουγκρίζοντας, ήρθε η στιγμή να αρχίσει να γελά με όλο αυτό. Το κόλπο μάλλον είναι να μπουκώσει τόσο πολύ το κοινό από δράση ώστε να χάσει τον μπούσουλα και να αδυνατεί να παρακολουθεί όσα ταυτόχρονα συμβαίνουν στο πανί… Το Λος Άντζελες κατασπαράσσεται από φυσικά φαινόμενα που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει. Λάθος. Πάντα βρίσκεται κάποιος σούπερ αρσενικός που τα βάζει με όλα και με όλους. Εξυπακούεται ότι για να λειτουργεί μια τέτοια ταινία, θα έπρεπε να φυλάσσεται κάποιος χώρος για τη λογική. Λεπτομέρειες… Ειλικρινά δεν βρίσκεις μισό κίνητρο για να δεις την ταινία, υπάρχουν και όρια… (Δείτε εδώ το Trailer).

Κακή και η γαλλική κωμωδία του Πατρίς Λεκόντ «Μην ενοχλείτε παρακαλώ» (2014). Θεατρικό, στατικό, αγκυλωμένο σενάριο, «απόντες» ηθοποιοί σε ρόλους καρικατουρίστικους, τρόπος κινηματογράφησης που προκαλεί ναυτία, διάλογοι χαζοί και καταστάσεις αλαλούμ που όμως δεν κάνουν κανένα να γελά. Μπουρζουά περιβάλλον με σαχλά μπουρζουά προβλήματα. Η καταθλιπτική σύζυγος, ο ενοχλητικός του διπλανού διαμερίσματος, η πιεσμένη ερωμένη, η δυναμική ξένη οικιακή βοηθός, ο γιος που φιλοξενεί μια καραβιά προσφύγων χωρίς χαρτιά και οι ξένοι μάστορες που καταστρέφουν ό,τι πιάνουν στα χέρια τους, δεν αφήνουν τον οδοντίατρο να ακούσει το βινύλιο τζαζ εύρημά του. Αστείρευτη γκαλερί στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Όσο κι αν προσπαθεί ο ήρωας να ενδυθεί τον παροξυντικό θυμό του Λουί ντε Φινές, δεν τα καταφέρνει… (Δείτε εδώ το Trailer).

Πρεμιέρα απόψε και για την καινούργια πολυεθνική «Μαντάμ Μποβαρύ» (2014) της Σοφί Μπαρτ, την παλιά αγγλική κωμωδία του Μπάζιλ Ντίρντεν «Ραντεβού στο σινεμά» (1957) με τον Πίτερ Σέλερς, το αμερικάνικο μουσικό δράμα «Ένα φιλί για το τέλος» (2014) της Κέιτ Μπάρκερ Φρόιλαντ και το αμερικάνικο – μεταγλωττισμένο – φιλμ κινουμένων σχεδίων «Παράξενη μαγεία» (2015) του Γκάρι Ρίντστρομ…

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό το πρόγραμμα του «Στούντιο» της Πλατείας Αμερικής. Αρχίζοντας από σήμερα, προβάλλονται τα κλασικά αριστουργήματα «Μ – Ο δράκος του Ντίσελντορφ» (1931), Φριτζ Λανγκ. «H Γυναίκα με τη λεοπάρδαλη» (1938), Χάουαρντ Χοκς. «Ριφιφί» (1955), Ζυλ Ντασέν. «Αμλετ» (1964), Γκριγκόρι Κόζιντσεφ. «Η Σκύλα» (1945), Φριτζ Λανγκ. «Διαζύγιο με προθεσμία» (1937), Λέο Μακ Κάρεϊ και «39 Σκαλοπάτια» (1935), Αλφρεντ Χίτσκοκ.

Ενώ, στο θερινό «Ζέφυρο» (Τρώων 36, Α. Πετράλωνα – Θησείο) προβάλλεται καθημερινά στις 21.00 και 23.00, από απόψε η «Nέα και αθώα» (1937) του Χίτσκοκ…

Κριτική: Τζια Γιοβάνη