Στο μεταξύ, προβλέπεται πως οι άστεγοι στη χώρα θα φτάσουν τα 1,2 εκατ. το 2018 αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα
Να πληρώσουν επιτόπου πρόστιμο θα αναγκάζονται οι άστεγοι στη Φρανκφούρτη αν δεν …«συμμορφώνονται» με τις υποδείξεις της αστυνομίας και εξακολουθούν να κοιμούνται στους δρόμους. Πρόκειται για απόφαση των αρχών της πόλης, την οποία επιβεβαιώνουν πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι.
Οποιος περπατήσει στις κεντρικές λεωφόρους του «πλούσιου» χρηματοπιστωτικού κέντρου της Γερμανίας, θα δει, στις σκιές των ουρανοξυστών της πόλης και του υποκαταστήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έναν μεγάλο αριθμό απόρων να αναζητούν καταφύγιο. Το γερμανικό κράτος, τα κρατίδια και οι δήμοι όχι μόνο δεν συζητούν να δαπανήσουν χρήματα για δωρεάν στέγη και προστασία των απόρων και συνολικά για προγράμματα λαϊκής στέγης, αλλά σκοπεύουν να έχουν και έσοδα από τη δυστυχία των αστέγων επιβάλλοντας πρόστιμα, που κυμαίνονται στα 40 ευρώ.
Οπως δήλωσε ο ρυθμιστικός φορέας στα τοπικά ΜΜΕ, οι άστεγοι θα πρέπει να πληρώσουν «αν αρνηθούν πολλαπλές αιτήσεις για μετακίνηση» από τους δημόσιους χώρους όπου καταφεύγουν, χωρίς, βέβαια, να τους προσφέρει κάποια εναλλακτική λύση. Αλλωστε, το κομμάτι της – περιστασιακής και ελλιπούς – «προστασίας» των αστέγων έχουν αναλάβει αποκλειστικά ΜΚΟ και φιλανθρωπικές οργανώσεις. Με απίστευτη υποκρισία ο Πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας, Φρανκ – Βάλτερ Σταϊνμάγερ, ζήτησε (αλήθεια, από ποιον;) περισσότερη φροντίδα και αλληλεγγύη για τους άστεγους…
Η έλλειψη στέγης εξελίσσεται σε εκρηκτικό ζήτημα στη Γερμανία, καθώς έχει αυξηθεί δραματικά – σε εκατοντάδες χιλιάδες – ο αριθμός όσων κοιμούνται σταθερά στους δρόμους ή σε προσωρινά καταλύματα.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα ετήσια στατιστικά στοιχεία της Ομοσπονδιακής Κοινότητας «Βοήθεια για τους Αστεγους» (BAG Wohnungslosenhilfe), που συνενώνει τις υπηρεσίες και τις δομές για ανθρώπους με «κοινωνικά προβλήματα» όλης της χώρας:
- Το 2016 οι άστεγοι ανήλθαν στις 860.000, από 335.000 το 2014 (αύξηση κατά 150%).
- Από αυτούς, τουλάχιστον 52.000 ζουν στους δρόμους (αύξηση κατά 1/3 από το 2014) και οι υπόλοιποι φιλοξενούνται σε προσωρινά καταλύματα, συγγενείς κ.λπ.
- Προβλέπεται πως οι άστεγοι θα φτάσουν το 2018 στα 1,2 εκατ. αν δεν παρθούν «δραστικά μέτρα».
- Περισσότεροι από τους μισούς άστεγους της χώρας είναι πρόσφυγες και μετανάστες (440.000).
- Ομως, και χωρίς να συμπεριληφθούν αυτοί, η αύξηση σε σχέση με το 2014 είναι μεγάλη (25%). Ανάμεσα στους 420.000 (Γερμανούς) άστεγους, οι 30.000 είναι ανήλικοι.
- Οι άστεγοι στο Βερολίνο – δραματική είναι η εικόνα στο Ζωολογικό Κήπο – φτάνουν τις 30.000, με το 70% αυτών να πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, φανερώνοντας τη γύμνια και την εμπορευματοποίηση της Ψυχικής Υγείας.
«Η μετανάστευση επιδείνωσε εντυπωσιακά τη συνολική κατάσταση, αλλά δεν είναι η μόνη αιτία», εξηγεί ο διευθύνων σύμβουλος της BAG W, Τόμας Σπεχτ. «Οι βασικές αιτίες για την αύξηση των αστέγων βρίσκονται στην εδώ και δεκαετίες στεγαστική πολιτική στη Γερμανία, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή καταπολέμηση της φτώχειας», σημειώνει. Δηλαδή, στην «ανεπαρκή προσφορά οικονομικά προσιτών σπιτιών και κοινωνικών κατοικιών». «Επιπλέον, οι δήμοι, τα ομοσπονδιακά κρατίδια και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχουν πουλήσει τα δικά τους αποθέματα – προσιτών οικονομικά – κατοικιών σε ιδιώτες επενδυτές», προσθέτει.
Στο 1,5 εκατ. υπολογίζονται οι άνθρωποι στη Γερμανία που επισκέπτονται τα 900 περίπου κοινωνικά παντοπωλεία και συσσίτια που λειτουργούν σε ολόκληρη τη χώρα, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Ενωση Κοινωνικών Παντοπωλείων. Από αυτούς, σχεδόν 1 στους 4 (350.000) είναι συνταξιούχοι. Ο αριθμός των συνταξιούχων διπλασιάστηκε μέσα σε μια δεκαετία και ενδέχεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο.
Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται και από έρευνα του Ιδρύματος Μπέρτελσμαν, που δείχνει πως το 2036 το 1/5 των συνταξιούχων θα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και θα έχει ανάγκη από προνοιακές παροχές. Πιο ευάλωτες ομάδες θεωρούνται γυναίκες που ζουν μόνες, ανειδίκευτοι, χαμηλόμισθοι, μακροχρόνια άνεργοι, άτομα με σύνταξη αναπηρίας. Πάντως, σύμφωνα με στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ήδη σήμερα απειλούνται 16 εκατ. άνθρωποι από τη φτώχεια ή την κοινωνική περιθωριοποίηση.
