Ζεστό χρήμα στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης, που θα βάλουν στο χέρι τις εισφορές των εργαζομένων, παρέχει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση, το οποίο εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και παρουσιάστηκε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας.
Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου που ανάβει το «πράσινο φως» για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και την παραπέρα κλιμάκωση της επίθεσης στο Ασφαλιστικό, θέτοντας στη «λοταρία» του χρηματιστηριακού τζόγου τις επικουρικές συντάξεις.
Παρουσιάζοντας το νέο έκτρωμα, το οποίο έρχεται λίγες μέρες μετά το νόμο για τη δεκάωρη δουλειά, ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, πίσω από τον «εύηχο» τίτλο του νομοσχεδίου «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά», επιχείρησε να εμφανίσει ως «καινοτομία» την επέκταση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, μέσω της δημιουργίας ενός «ατομικού κουμπαρά» – λογαριασμού.
Ο «ατομικός ασφαλιστικός κουμπαράς» σημαίνει ότι πλέον η επικουρική σύνταξη, η προστασία των γηρατειών, παύει να είναι συλλογική υπόθεση, γίνεται απολύτως «ατομική». Η σύνταξη σταματά να είναι προστασία και μετατρέπεται σε «επένδυση», οι δε ασφαλισμένοι σε «επενδυτές»! Ως εκ τούτου, επειδή οι επενδύσεις πολλές φορές αποτυγχάνουν, οι μελλοντικοί συνταξιούχοι μπορεί να μετατραπούν σε «αποτυχημένους επενδυτές» και να βρεθούν στο δρόμο!
Επίσης ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι στο νέο Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) θα υπαχθούν οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από 1/1/22 και προαιρετικά όσοι ασφαλισμένοι είναι κάτω των 35 ετών. Επιπρόσθετα ανάφερε ότι μέχρι την Παρασκευή 25 Ιούνη το νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση, που όπως είπε ήταν προεκλογική δέσμευση της ΝΔ, θα αναρτηθεί για δημόσια διαβούλευση για διάστημα 15 ημερών.
Για να δικαιολογήσει τη νέα επίθεση σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης, ο Κ. Χατζηδάκης ανέσυρε όλα τα χρεοκοπημένα ιδεολογήματα, από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης, όπως «δημοσιονομική σταθερότητα», «δημογραφικό», «γήρανση του πληθυσμού», «αρνητική αναλογία ασφαλισμένων συνταξιούχων» κλπ., χωρίς βέβαια να αναφέρει ότι για όλα αυτά οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη, αλλά αποτελούν τα απότοκα των διαχρονικά αντιλαϊκών πολιτικών με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων (PSI, χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα κ.ά.) που είναι ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζομένων.
Σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι της ιδιωτικοποίησης, ο υπουργός Εργασίας ισχυρίστηκε πως με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν:
– Ο νέος ασφαλισμένος αποκτά μέσω του ατομικού κουμπαρά τον έλεγχο της σύνταξής του. Πρόκειται για καραμπινάτη κοροϊδία αφού δεν υπάρχει δέσμευση ότι στο τέλος του εργάσιμου βίου του ασφαλισμένου θα αποδώσει συγκεκριμένο ποσό επικουρικής σύνταξης, αν και οι εισφορές που θα έχει αποδώσει θα είναι πολύ συγκεκριμένες. Μάλιστα, ο υπουργός με το βλέμμα στραμμένο στο κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης, σημείωσε ότι ο ατομικός κουμπαράς θα δημιουργήσει μια «κουλτούρα αποταμίευσης»
– Τη μείωση του δημογραφικού κινδύνου που απειλεί τα εισοδήματα των μελλοντικών συνταξιούχων. Όμως, οι μελλοντικοί συνταξιούχοι, που είναι οι σημερινοί νέοι εργαζόμενοι, κινδυνεύουν από τα χαμηλά μεροκάματα, τα μεγάλα διαστήματα ανεργίας, την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, τα απλήρωτα 10ωρα που πρόσφατα νομοθέτησε η κυβέρνηση. Τον κίνδυνο αυτό θα τον πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά στα γηρατειά τους, όντας μέσα σε ένα σύστημα ιδιωτικής ασφάλισης, χωρίς τις εγγυήσεις της Κοινωνικής, όπως π.χ. ήταν τα κατώτερα όρια σύνταξης.
– Την εξασφάλιση υψηλότερων επικουρικών συντάξεων στους μελλοντικούς συνταξιούχους με βάση και την ευρωπαϊκή εμπειρία. Είναι τουλάχιστον προκλητικό ένα σύστημα που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να εξασφαλίσει ούτε καν σύνταξη και οι εισφορές θα τζογάρονται, να προβάλλεται ως αυτό που θα δώσει υψηλότερες συντάξεις.
– Τη μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος σε μοχλό της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας της οικονομίας. Πράγματι, οι ασφαλιστικές εισφορές που βγαίνουν από τον ιδρώτα των εργαζομένων γίνονται «κομπόδεμα» για τη χρηματοδότηση επενδύσεων. Μάλιστα, όπως φαίνεται, το επίδικο είναι σοβαρό, αφού 80 δισ. ευρώ, οι εισφορές των ασφαλισμένων, θα λειτουργήσουν ως καύσιμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χωρίς να υπάρχει δέσμευση ότι οι συντάξεις είναι κατοχυρωμένες. Σε ένα ρεσιτάλ εμπαιγμού ο υπουργός υποστήριξε ότι ενισχύεται η «βιωσιμότητα» του συστήματος καθώς εισάγεται μια «ποικιλομορφία», αφού δεν βάζουμε «σε ένα καλάθι όλα τα αυγά».
Ενώ χωρίς αντίκρισμα είναι και η κυβερνητική υπόσχεση πως «το κράτος εγγυάται την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων του υφιστάμενου συστήματος». Ήδη το ίδιο το υπουργείο Εργασίας με υπολογισμούς του εκτιμά ότι η μετάβαση από το ένα σύστημα στο άλλο και η διακοπή εισφορών από τους νέους ασφαλισμένους θα προκαλέσουν «χρηματοδοτικό κενό» στο ΕΤΕΑΕΠ, από 35 έως 55 δισ. ευρώ, ενώ ορισμένοι ειδικοί το ανεβάζουν σε πάνω από 60 δισ. ευρώ! Το κενό αυτό θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες των φορολογουμένων, αλλά και των συνταξιούχων του ισχύοντος συστήματος που θα δούνε τις συντάξεις τους για άλλη μια φορά να πετσοκόβονται.
Καταλήγοντας, ο Κ. Χατζηδάκης υπογράμμισε ότι «για να γίνουμε Ευρώπη» χρειάζεται να ακολουθήσουμε τις πρακτικές που υπάρχουν στις χώρες της, επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση ούτε «καινοτομεί» ούτε «πρωτοτυπεί», καθώς η επίθεση σε βάρος της επικουρικής ασφάλισης εντάσσεται στα πλαίσια των αντεργατικών – αντιασφαλιστικών κατευθύνσεων της ΕΕ και των περιβόητων «βέλτιστων πρακτικών».
Από την πλευρά του ο Πάνος Τσακλόγου, ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προχώρησε στην αναλυτική παρουσίαση και εξειδίκευση των αξόνων του νομοσχεδίου.
