Είθισται πολλά από τα βαριά αντεργατικά μέτρα οι κυβερνήσεις να επιλέγουν να τα περνάνε καλοκαίρι, όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων βρίσκονται σε άδεια, έστω και ολιγοήμερη και οι αντιδράσεις είναι εκ των πραγμάτων πιο άμαζες. Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πρωτοτύπησε και σ’ αυτό, αποφασίζοντας να περάσει όχι ένα μεμονωμένο νομοσχέδιο, αλλά ένα ολόκληρο μνημόνιο (!) από τη Βουλή παραμονές Δεκαπενταύγουστου, στην καρδιά δηλαδή του καλοκαιριού. Βεβαίως, έχει εμπιστοσύνη στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό και γνωρίζει καλά ότι οι δυνάμεις που επηρεάζει στο κίνημα δεν έχουν ούτε τη διάθεση ούτε, βέβαια, το μέγεθος για να σηκώσουν την παραμικρή αντίδραση. Ασε που τα περισσότερα συνδικαλιστικά στελέχη του εργατοπατερισμού, παλιού και νέου, έκαναν τα μπάνια τους…
Μόνο το ΠΑΜΕ ήταν εκεί, με μαζικές διαδηλώσεις, τη μέρα που ψηφιζόταν το τρίτο μνημόνιο, αλλά και οι προηγούμενες αντιλαϊκές συμφωνίες με τα προαπαιτούμενα. Μέσα σε λίγες μέρες, διοργάνωσε τρεις μαζικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα και δεκάδες ακόμα σε όλη τη χώρα. Χώρια η ασταμάτητη δράση του στους χώρους δουλειάς για τη διαφώτιση και την οργάνωση των εργαζομένων, η στήριξη σε κλαδικούς και επιχειρησιακούς αγώνες, από τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος. Τα αντανακλαστικά των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, η ετοιμότητα των στελεχών και μελών τους, λειτούργησαν ακαριαία και έτσι καταγράφηκε μια ισχυρή πρώτη απάντηση στο τρίτο μνημόνιο που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ψηφίστηκε από ΝΔ – Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ .
Αυτή η ακαριαία αντίδραση, συνέχεια των αγώνων που προηγήθηκαν, είναι παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Η μάχη μεταφέρεται τώρα στους τόπους δουλειάς, εκεί όπου αργά ή γρήγορα θα περάσουν σε εφαρμογή τα βάρβαρα μέτρα. Η διαφώτιση των εργαζομένων για το χαρακτήρα και τους στόχους τους, η αποκάλυψη της στρατηγικής που τα επιβάλλει, η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, που προσπαθεί να κρατήσει τους εργαζόμενους σε στάση ανοχής και αναμονής, η οργάνωση πυρήνων σε κάθε τόπο δουλειάς, που θα παίζουν το ρόλο του οργανωτή στο χώρο τους, η προετοιμασία για νέους, σκληρούς ταξικούς αγώνες, με την αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, είναι στην ημερήσια διάταξη του σχεδιασμού που κάνουν τώρα τα ταξικά συνδικάτα σε κλάδους και περιοχές.
Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι το ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές του, είναι το πραγματικό αποκούμπι των εργαζομένων στη λαίλαπα των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής. Η ενίσχυση του ταξικού πόλου και η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος είναι προϋπόθεση για να ζήσει ο λαός μας καλύτερες μέρες. Αυτή η ανάγκη πρέπει να κυριαρχήσει ως κριτήριο για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα και μπροστά στις επικείμενες εκλογές.
