Σε διαρκή και ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στα μνημόνια διαρκείας και σε οργάνωση της πάλης απέναντι στη νέα επίθεση που ακολουθεί, καλεί το ΠΑΜΕ την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της.
Τους καλεί να επιλέξουν μαζικά τον δρόμο του αγώνα, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συμμαχίας με την οργάνωση στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές.
Ολόκληρο το κάλεσμα έχει ως εξής:
«Το ΠΑΜΕ απευθύνεται ανοιχτά και καλεί την εργατική τάξη της χώρας και τα συνδικάτα, σε διαρκή, ανυποχώρητο αγώνα για να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τα μνημόνια διαρκείας και τους εφαρμοστικούς νόμους, να αντισταθούμε και να οργανώσουμε την απάντησή μας απέναντι στον νέο βάρβαρο γύρο επίθεσης που ακολουθεί, στην ανέχεια και την εξαθλίωση που μας περικυκλώνει για να σωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Μπροστά μας έχουμε ένα νέο μνημόνιο οδοστρωτήρα, που έρχεται να ολοκληρώσει τη «δουλειά» των δύο προηγούμενων.
ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ – ΑΝΕΛ ψήφισαν το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο, που προβλέπει: την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση των αποζημιώσεων, την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, τη νέα δραματική μείωση των μισθών και δουλειά λάστιχο χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, την οριστική κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, την αύξηση των ορίων στα 67 χρόνια, τη μείωση των συντάξεων άμεσα από 7% έως 25%, την κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και προοπτικά συντάξεις στα 360 ευρώ για τη μεγάλη πλειοψηφία, το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και του δημόσιου πλούτου που σημαίνει απολύσεις και ξεζούμισμα του λαού με αύξηση των τιμών, τη μονιμοποίηση και επέκταση της φοροληστείας, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε παιδεία, υγεία. Να μη μείνει τίποτα όρθιο από όσα δικαιώματα είχαμε κρατήσει με αγώνα και μέσα στην κρίση.
Η ζωή μάς βάζει μπροστά σε νέες μεγάλες ευθύνες και καθήκοντα.
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, να δοκιμάσουν την πιο αποτελεσματική επιλογή, που ως σήμερα έχουν παροπλισμένη και αναξιοποίητη.
Να επιλέξουν δηλαδή μαζικά τον δρόμο του αγώνα, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συμμαχίας, με την οργάνωση στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές.
Τον δρόμο της καθολικής σύγκρουσης με τη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου, με τις εργοδοτικές οργανώσεις και το πολιτικό προσωπικό τους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ.
Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα αποδείχτηκε μεγάλο εμπόδιο στην οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων, μεγάλο όπλο για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για να περνούν αντιλαϊκούς νόμους.
Είναι συνένοχες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, στον σφαγιασμό του λαού, με θέσεις υπεράσπισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με υπονομευτική δράση στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες.
Δικό τους έργο είναι η απομάκρυνση των εργαζόμενων από τα συνδικάτα, η συκοφάντηση της συνδικαλιστικής δράσης. Μαζί προετοίμασαν την αντεργατική επίθεση, με τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς διαλόγους, με τον αφοπλισμό του κινήματος από τις θεωρίες του κοινωνικού εταιρισμού, της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων ως μέτρο των εργατικών διεκδικήσεων.
Χωρίς τον προδοτικό τους ρόλο, δεν θα περνούσε με την ίδια ευκολία η επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας, των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Τώρα είναι η ώρα της ανατροπής της κατάστασης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, της αλλαγής των συσχετισμών, της απαλλαγής των συνδικάτων από τους ανθρώπους των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας.
Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης και της ενότητας των εργαζομένων απέναντι στα μονοπώλια και τους καπιταλιστές, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Μπορεί να έχετε ορισμένες επιφυλάξεις για το ΠΑΜΕ. Ένα πράγμα όμως δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε, ότι το ΠΑΜΕ δεν έχει καμία σχέση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τις εργοδοτικές κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και μια σειρά Ομοσπονδίες και μεγάλα σωματεία. Είναι απέναντι τους, μαζί με την εργατική τάξη, αποκούμπι, οργανωτής, φάρος αντίστασης και αγώνα.
Το ΠΑΜΕ καλεί ανοιχτά όλους και όλες, κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο, που αγανακτεί και οργίζεται με την εξαθλίωση στη ζωή του, ανεξάρτητα τι ψήφιζε ο καθένας, σε όποιο θεό και να πιστεύει, ό,τι χρώμα και εθνικότητα και αν έχει.
Απευθύνεται σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, που κατανοεί ότι η σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αλλάξει. Ανοίγουμε πλατιά συζήτηση, παίρνουμε την πρωτοβουλία να απευθύνουμε κάλεσμα για να μετατρέψουμε το συνδικαλιστικό κίνημα σε πραγματικό στήριγμα των εργαζομένων απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, στους τόπους δουλειάς, δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων μας, κίνημα αποτροπής και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής.
Να προχωρήσουμε μπροστά και να χτίσουμε ένα μαζικό, δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων, ικανό να αντιμετωπίζει μαχητικά τους καπιταλιστές εργοδότες, τα κόμματά τους, τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες, για συνδικάτα μαζικά, αγωνιστικά, στα χέρια των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών, της κυβέρνησης και του κράτους.
Σήμερα φανερώνονται πιο καθαρά, δύο επιλογές. Η πρώτη είναι πολυφορεμένη και με πολλά διαφορετικά κουστούμια, που φέρνουν το ίδιο πικρό αποτέλεσμα για τη ζωή μας. Υποσχέσεις για βελτίωση της ζωής μας μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και της δικτατορίας του κεφαλαίου, με βαριές λαϊκές θυσίες, που μοναδικό κερδισμένο έχουν μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους που τις καρπώνονται.
Η άλλη επιλογή είναι ο δρόμος της αποφασιστικής σύγκρουσης με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τα συμφέροντά τους, για να μη ζήσουμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι! Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση. Αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ο ρόλος της ΕΕ ως μια λυκοσυμμαχία και δυνάστης της εργατικής τάξης, των λαών. Καταρρίπτονται οι μύθοι ότι είναι δήθεν «ένωση της αλληλεγγύης και απάνεμο λιμάνι για τους λαούς», όπως ισχυριζόταν η πλουτοκρατία και τα στηρίγματά της.
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μνημόνια και αφεντικά. Εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο που τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι.
Είναι η ώρα να ακουστεί ξανά δυνατά, μαζικά, το σύνθημα που γεννήθηκε στους μεγάλους ταξικούς αγώνες των χρόνων που πέρασαν:
«Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά. Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά»».
