Η πιο σοβαρή διεκδικητική κινητοποίηση των εργατών μέσα στα 1973 και σ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε η απεργία των εργατών (οδηγών, εισπρακτόρων) τρόλλευ στις 27 Αυγούστου 1973.
Οι τραμβαγιέρηδες κατέχουν μέσα στο εργατικό κίνημα μια αρκετά αξιόλογη θέση με αγώνες και μέσα στα χρόνια της δικτατορίας. Το σωματείο των τραμβαγιέρηδων πρωτοιδρύθηκε το 1909 κάνοντας την πρώτη απεργία στις 6 ιούνη και στις 10 Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, το 1911 κυρήχθηκε η τρίτη, μια απο τις μεγαλύτερες που έχουν γίνει στην ελλάδα.
Η δικτατορία το 1967 βρήκε τον κλάδο με δυο σωματεία που κανένα όμως δεν απολάμβανε την εμπιστοσύνη των εργατών, έτσι απο την διάλυση τους το 1971 προέκυψε η «Ενωσις Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ». Στις 29 Ιούνη του 1973 σε μια συνέλευση με παλμό και μαχητικότητα η πρόταση για προσφυγή σε απεργία ψηφίστηκε με 296 ναι και μόνο 2 όχι. Ο εργοδότης θέλοντας να καταφέρει πλήγμα στην απεργία κατέφυγε σε μια χειρονομία απελπισίας , έδωσε σε κάθε εργάτη το ποσό των 2.000 δρχ έναντι προβλεπόμενης αυξήσεως, κάτι που άφησε ασυγκίνητους τους εργάτες που το σχολίαζαν ειρωνικά , οτι είναι »απεργιακό επίδομα».
Μετα απο συζητήσεις και ατελείωτες συναντήσεις η απεργία κυρήχθηκε στις 27 Αυγούστου, στις 26 συνελήφθησαν στα εξάρχεια ο πρόεδρος,ο γραμματέας και ο ταμίας και προσήχθησαν στην ασφάλεια. Η απεργία είχε απόλυτη επιτυχία , απο τα 150 τρόλλευ κινήθηκαν μόνο τα 17 τα οποία οδηγούσαν επιθεωρητές και στην θέση των εισπρακτόρων καθόταν ελεγκτές,δύο επιθεωρητές αρνήθηκαν να ανέβουν στο τιμόνι. Υπογράφτηκε Σ.Σ.Ε με άυξηση τόση σχεδόν οση διεκδικούσαν οι εργάτες.
