Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Τότε που μια μεγάλη διαδήλωση εργατριών ,διεκδικούσε «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών», χτυπήθηκε από την αστυνομία και βάφτηκε στο αίμα των εργατριών. H Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν, μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου εργατικού επαναστατικού κινήματος, πρότεινε και υιοθετήθηκε στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών να εορτάζεται κάθε χρόνο αυτή η μέρα ως επέτειος για την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών.
Σήμερα οι γυναίκες καλούνται να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν ζητήματα τα οποία με την πρόοδο και την εξέλιξη της ανθρωπότητας θα ήταν αυτονόητη η λύση τους. Στον καπιταλισμό όμως είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ, και δεν θα λυθούν γιατί η ίδια η δομή του συστήματος είναι η εκμετάλλευση, η εκμετάλλευση των ανθρώπων που παράγουν για τους τραπεζικούς λογαριασμούς του καπιταλιστή και όχι για τις ανάγκες των ίδιων και του συνόλου του εργαζόμενου λαού.
Σήμερα η εργαζόμενη γυναίκα είναι αντιμέτωπη με την σφοδρή επίθεση που εξαπολύει η αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό( ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τώρα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ πριν) , που σαρώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις ,διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση ,αποκλείοντας χιλιάδες γυναίκες από τον προληπτικό ιατρικό έλεγχο, ανεβάζοντας τα όρια συνταξιοδότησης και εξισώνοντας τα με τους άνδρες . Από την άλλη μεριά, μεγάλες καμπάνιες και « project» στήνονται , από πολυεθνικές ,μεγαλοεργοδοτες και καναλάρχες που επιστρατεύουν ΜΚΟ και τον «λαμπερό κόσμο του τίποτα» για να αναδείξουν την γυναίκα για λόγους επικοινωνιακούς και αποπροσανατολιστικούς .
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η εργαζόμενη γυναίκα στις μέρες μας καλείται να ιεραρχήσει τις ανάγκες που πρέπει να καλύψει, όπως τη διατροφή, τη θέρμανση, τα εμβόλια των παιδιών της η άλλες ανάγκες υγείας της οικογένειας της.
Η ευθύνη που νιώθουν οι γυναίκες απέναντι στην οικογένεια τις κάνει ευάλωτες στους εκβιασμούς των εργοδοτών. Εργασία εκ περιτροπής, ελαστικά ωράρια, εργασία την Κυριακή , αμοιβές με κουπόνια, μισθούς που δίνονται ως οικιοθελή παροχή κ.α.
Οι έλλειψη θέσεων στους κρατικούς παιδικούς σταθμούς , οδηγεί τα νέα ζευγάρια στη λύση των ιδιωτικών γονατίζοντας τους οικονομικά .Κατακτήσεις όπως η προστασία της μητρότητας, καταπατούνται και φτάνουν στο σημείο να παίρνουν την άδεια του εργοδότη για το πότε θα επιλέξουν να γίνουν μητέρες. Στον καπιταλισμό μητρότητα και υγεία είναι κόστος που αφαιρείται από τα κέρδη του εργοδότη.
Στις μέρες μας η πολιτισμένη Δύση, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί Ε.Ε και ΝΑΤΟ σφάζουν λαούς ,και εικόνες γυναικών, μανάδων με τα μωρά αγκαλιά που παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν απ το βέβαιο θάνατο κατακλύζουν τις οθόνες μας. Μωρά να ξεβράζονται απ το κύμα συγκλονίζουν τον κόσμο. Οι πόλεμοι τους είναι η συνέχεια της πολιτικής τους με άλλα μέσα. Είναι κυνικοί για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς τους.
Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, που θέλει τη εργαζόμενη γυναίκα δούλα του 21ου αιώνα, οι γυναίκες δεν έχουν άλλο δρόμο απ αυτόν της αντίστασης και του αγώνα, δεν έχουν άλλο δρόμο απ την πάλη για ζωή με δικαιώματα.
Στις 8 Μάρτη στην διεθνή ημέρα της γυναίκας ενώνουμε τη φωνή μας , με την φωνή της άνεργης γυναίκας, της μητέρας ,της εργαζόμενης ,με τις πρόσφυγες γυναίκες.
ΖΗΤΩ Η 8η ΜΑΡΤΗ,
σύμβολο αγωνιστικής διεκδίκησης με πυξίδα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ
Στην Αθήνα στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6.30 μμ.
Για ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ του Π.Α.ΜΕ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
