Πλούσια η κινηματογραφική προσφορά της βδομάδας, με το τελευταίο πόνημα επιστημονικής φαντασίας και δράσης της «Μάρβελ» «Χ-men – Αποκάλυψη» σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ, να στέκεται σε θέση περιωπής. Πρεμιέρα κάνει απόψε και η αμερικανική κωμωδία «Ανυπόφοροι γείτονες 2» (2016) σε σκηνοθεσία Νίκολας Στόλερ, η συνέχεια της προγενέστερης «Ανυπόφοροι γείτονες» (2014) σκέτα, με τον ίδιο κατά βάση πυρήνα ηθοποιών οι οποίοι δρουν με αυτόματο πιλότο. Και πάλι ο Ντέιβ Φράνκο, ο Σεθ Ρόγκεν, ο Ζακ Εφρον αλλά και η Κλόε Γκρέις Μόρετζ. Κάποιοι σταρ, όπως η Λίζα Κουντρό, κάνουν εμφανίσεις και καμέο κινήσεις χωρίς παραμικρή αξία. Η ταινία είναι από κείνες που βλέπονται συνοδεία παρέας και πρόχειρου φαγητού. Οι καινούργιοι γείτονες, αυτή τη φορά, είναι μια φωνακλάδικη γυναικεία παρέα με φτηνά αστεία, με ίντριγκα ισχνότερη σε σχέση με αυτή της προηγούμενης ταινίας, με τα απαραίτητα ναρκωτικά, βρωμιά και εμετό, μια που κανείς δεν σκέφθηκε κάτι πιο αστείο…
Πρεμιέρα και για τη γαλλική, κοινωνική κωμωδία της Αλεξάντρα Λεκλέρ με τίτλο «Όλοι οι καλοί χωράνε» (2015). Η Λεκλέρ στρέφει την κωμωδία σε βαριετέ, σε ελαφριά φάρσα, που στηρίζουν μια γκαλερία χαρακτηριστικών γαλλικών πορτρέτων. Παρίσι, φριχτός χειμώνας, πνίγει την πόλη στο χιόνι. Η κυβέρνηση ψηφίζει λοιπόν διάταγμα που λέει ότι όποιος διαθέτει μεγάλο σπίτι θα πρέπει να το ανοίξει και να φιλοξενήσει προσωρινά αστέγους. Ολοι πρέπει να συμμορφωθούν. Στο κέντρο, λοιπόν, μπαίνουν δύο ζευγάρια που μένουν στην ίδια πολυτελή πολυκατοικία στο κέντρο του Παρισιού. Οι συντηρητικοί αστοί που διαβάζουν τη «Φιγκαρό» και το σικ ζεύγος των διανοουμένων ριζοσπαστών που διαβάζουν τη «Λιμπερασιόν» (οποία διαφορά!). Η σκηνοθέτρια κατασκευάζει μια κωμωδία πάνω στα κοινωνικά στρώματα, κάπως χονδροειδή εξαρχής, για να εξελιχθεί σε ζωηρή και κακόβουλη. Η ταινία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν αποφεύγει τα στερεότυπα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει, ενώ ενδιαφέρεται περισσότερο για τις διαφορές και τις αντιξοότητες των δυο αντιπάλων ζευγαριών παρά για την κοινωνική κατάσταση. Το δεξιό ζευγάρι της ταινίας ανακαλύπτει τη διαλλακτικότητα και τη διαφορετικότητα, ενώ το αριστερό ζεύγος αποδεικνύεται τελικά διαπερατό από τις προκαταλήψεις… (Δείτε εδώ το Trailer)
Στο «Αστυ» της οδού Κοραή συνεχίζονται για δεύτερη βδομάδα οι προβολές από το «Ταινιόραμα 2016». Οι προτάσεις μας: Απόψε το βράδυ (τηλεφωνήστε στον κινηματογράφο, τηλ.: 210.3221.925, για ακριβή ώρα προβολής) θα προβληθεί το αριστούργημα του Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν «Ιβάν ο Τρομερός» (1946) με τον αναντικατάστατο Νικολάι Τσερκάσοφ στο ρόλο και τη θεία μουσική του Προκόφιεφ. Για το Σάββατο προτείνουμε την κινέζικη «Αίσθηση αμαρτίας» (2013) του Ζία Ζάνγκε και για την Τρίτη 24 Μάη το σπάνιο «Κάστρο της αγνότητας» (1973) του Αρτούρο Ριπστάιν.
Το «Στούντιο» της Πλατείας Αμερικής από σήμερα έως και τις 25 Μάη θα φιλοξενήσει κινηματογραφικό αφιέρωμα για τα 105 χρόνια της Μεξικάνικης Επανάστασης, όπου θα προβληθούν 14 ταινίες, 2 καθημερινά, με ενιαίο εισιτήριο 5 ευρώ.
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Πρόκειται για το πρώτο, ενδιαφέρον φιλμ του νεαρού σκηνοθέτη Νιμά Γιαβιντί. Εντονη και κλειστοφοβική ταινία για την ηθική και την ευθύνη, για το να βρίσκεται κανείς μπροστά σε αδύνατες επιλογές, αδύνατες τόσο να προβλέψει κανείς αλλά και να κατανοήσει τις συνέπειες. Η ταινία θέτει περισσότερες ερωτήσεις από απαντήσεις, ενώ ο σκηνοθέτης στρέφεται ευθέως στον θεατή. Ποιο είναι το σωστό; Πώς αναγνωρίζει κανείς το σωστό; Ο Αμίρ και η Σάρα διανύουν την τελευταία τους μέρα στην Τεχεράνη. Το βράδυ θα πάρουν το αεροπλάνο για τη Μελβούρνη της Αυστραλίας για σπουδές. Μέσα σε ατμόσφαιρα εκνευριστική και γεμάτη στρες πακετάρουν τα πράγματά τους, αδειάζουν το διαμέρισμα από τα έπιπλα και χαιρετούν τους φίλους και γνωστούς.
Άνθρωποι πάνε κι έρχονται συνέχεια, το τηλέφωνο δεν σταματά να χτυπά, το ίδιο και τα κουδούνια της εξώπορτας και της πόρτας και το σκάιπ αναβοσβήνει. Μέσα σ’ αυτό το χάος και σε μια στιγμή αδυναμίας η Σάρα δέχεται να κρατήσει για λίγο το βρέφος της άγνωστης, βασικά, διπλανής ενοίκου. Σύντομα συμβαίνει κάτι απρόσμενο, ανακαλύπτουν ότι κάτι δεν πάει καλά με το μωρό και αντί να καλέσουν το ασθενοφόρο – το κάνουν και το μετανιώνουν – ή την αστυνομία, εφευρίσκουν δικαιολογίες και ψέματα για να κρύψουν το γεγονός από τους επισκέπτες και η μια βλακεία ακολουθεί την άλλη, όσο δικαιολογίες και ψέματα περιπλέκουν την κατάσταση που έχει μια αίσθηση αδιέξοδα εφιαλτική. Η απόφαση της Σάρα περικλείει απρόβλεπτες και έκτακτες συνέπειες και η μέρα αυτή θα αλλάξει τη ζωή τόσο της Σάρα όσο και του Αμίρ.
Οι ηθοποιοί βάζουν περισσότερη ενέργεια στην έκφραση παρά στο διάλογο του ακριβούς και συμπυκνωμένου σεναρίου, οι ακατανόητες και κάπου βλακώδεις αντιδράσεις τους καθιστούν αδύνατη τη συμπάθεια στα πρόσωπά τους και σε σημεία δυσκολεύεται κανείς να πάρει την ταινία στα σοβαρά… αλλά το ταξίδι αυτό κόστισε σίγουρα πολλή δουλειά και κόπο και τώρα κινδυνεύει με ατέλειωτες ανακρίσεις από την αποκάλυψη για το μωρό… Αφού δεν είπαν την αλήθεια από την αρχή, ό,τι και να κάνουν τώρα θα είναι λάθος…
Με τους: Πεϊμάν Μοααντί, Νεγκάρ Τζαβαχεριάν, Ροσάνακ Γκεραμί, κ.ά.
Παραγωγή: «Melbourne», Ιράν (2014)
Τέταρτο αμερικάνικο φιλμ του Ιταλού Γκαμπριέλε Μουτσίνο που επιβεβαιώνει ότι είναι από τους ελάχιστους Ιταλούς που ξέρει να δουλεύει καλά στο Χόλιγουντ χωρίς να προδίδει τον εαυτό του και χωρίς να συνθλίβεται υπό το βάρος των ντίβων. Περισσότερο δακρύβρεχτο από συγκινητικό το τελευταίο του οικογενειακό μελόδραμα, το πρόβλημα του οποίου συνίσταται στη δυσκολία του σεναριογράφου να βαθμονομήσει χαρακτήρες και ρυθμούς σε ένα δράμα που, με απόσταση 25 ετών, εξελίσσεται παράλληλα σε δύο επίπεδα. Στο Πίτσμπουργκ του ΄80 και το σημερινό. Το ’89 ο διάσημος συγγραφέας Τζέικ Ντέιβις κάτοχος ήδη ενός «Πούλιτζερ», ο πατέρας στην ταινία, ισοπεδώνεται από σοβαρές νευρικές διαταράξεις μετά το θάνατο της γυναίκας του σε τροχαίο και κλείνεται σε ινστιτούτο, αδυνατώντας να φροντίσει τη μικρή του κόρη Κέιτι, που στέλλεται στους πλούσιους συγγενείς στη Νέα Υόρκη που μάλιστα θέλουν να την υιοθετήσουν. Πολλά χρόνια μετά, η κόρη βγαίνει τραυματισμένη από την παιδική της ηλικία, μακριά από την αγαπημένη πατρική φιγούρα, χωρίς να καταφέρνει ως ενήλικας και ψυχολόγος να φτιάξει μια συναισθηματική ζωή.
Ο σκηνοθέτης ακολουθεί με τρόπο γραμμικό και αυστηρό την εξωτερική και εσωτερική εξέλιξη της ιστορίας, κινούμενος σε δύο διαφορετικά χρονικά επίπεδα, αναμειγνύοντας στην πραγματικότητα δυο ταινίες, δύο ζωές, δύο εποχές, μέσα από flashback και flashforward, υφασμένα μεταξύ τους με ένα σφιχτό μοντάζ που ο σκηνοθέτης δείχνει από την αρχή ότι ξέρει να μανουβράρει. Ο Μουτσίνο αφηγείται μια ιστορία αντιηρώων που πέφτουν, προσπαθούν να σηκωθούν, ξαναπέφτουν και πάει λέγοντας. Το πρώτο μέρος της ταινίας το 1989 είναι βατό, το δεύτερο, το σημερινό είναι πολύ κατώτερο.
Με τους: Ράσελ Κρόου, Αμάντα Σέιφριντ, Νταϊάν Κρούγκερ, Τζέιν Φόντα, κ.ά.
Παραγωγή:HΠΑ, Ιταλία (2015)
Ο σκηνοθέτης Πάουλο, με μεγάλη τηλεοπτική πείρα, υπήρξε ο σεναριογράφος της ενδιαφέρουσας ταινίας του Γκιγιέμ Μοράλες «Τα μάτια της Τζούλια» (2010). Ηταν όντως μια έξυπνη προσέγγιση στο μυστήριο/ θρίλερ, κάτι που άνθισε ως υποείδος, κυρίως τη δεκαετία του ’70. Εδώ ο Οριολ Πάουλο δεν ακολουθεί αυτήν τη γραμμή, αλλά υιοθετεί το σχήμα του σκηνοθέτη – κλειδί, το τέλειο έγκλημα, τον κύριο άξονα του Χίτσκοκ.
Ο Πάουλο ξέρει τελικά πώς να χρησιμοποιεί την ατμόσφαιρα, ιδιαίτερα μέσα σε ένα παγωμένο ιατροδικαστικό ανατομικό ινστιτούτο και ξέρει να βασίζεται στην καλή δουλειά του φωτογράφου Οσκαρ Φάουρα που χαρακτηρίζεται από οπτική κομψότητα και στην αισθητική των καθαρών γραμμών και των ψυχρών χρωμάτων. Από τα μισά του δρόμου όμως αυτό το περίπλοκα σχεδιασμένο θρίλερ αρχίζει να ξετυλίγεται σε ένα σκηνοθετημένο χάος που ο ίδιος ο σκηνοθέτης μοιάζει να μην μπορεί να κρατήσει τον πλήρη έλεγχο. Οι τέσσερις πρωταγωνιστές – γιατί οι υπόλοιποι είναι διακοσμητικοί – υποφέρουν από μια αποσπασματική περιγραφή… Ο νεαρός Χούγκο Σίλβα και η πλούσια και δεσποτική Μπελέν Ρουέδα παντρεύονται. Ο γάμος αυτός κρατά λίγο λόγω του ξαφνικού θανάτου της Μπελέν. Το πτώμα της γυναίκας εξαφανίζεται μυστηριωδώς από το νεκροτομείο το ίδιο βράδυ. Από το μυαλό των περισσοτέρων περνά η ιδέα ότι ο σύζυγος είναι ο ένοχος της κλοπής… Αδυναμία της ταινίας η μη προετοιμασία της τελικής ανατροπής σταδιακά, δεδομένου ότι η έκπληξη για την έκπληξη είναι μάλλον ό,τι χειρότερο. Κι αυτή είναι η περίπτωση της ταινίας. Ο τελικός βομβαρδισμός με τις αναδρομές στο παρελθόν και η σύνδεσή τους εμπίπτει μάλλον στο παράλογο… Οπως και να ‘χει, με όλα τα κακά και τις αδυναμίες του, θα το χαρείτε…
Με τους: Μπελέν Ρουέδα, Χούγκο Σίλβα, Χοσέ Κορονάδο, Αουρα Γκαρίδο, κ.ά.
Παραγωγή: Ισπανία (2012).
