Θεσ/νίκη 28-03-17

Τι Συγκοινωνία Θέλουμε;

Συνάδελφοι-σσες,
δεν είναι τυχαίο ότι αναβλήθηκε για τον επόμενο μήνα η εκδίκαση της υπόθεσης ένταξης του Οργανισμού στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Έρχεται νομοθετική πρωτοβουλία εκ μέρους του υπουργείου μεταφορών και το ΣτΕ «κάνει κράτει».

Ενόψει της κορύφωσης της κόντρας μεταξύ διοίκησης ΟΑΣΘ-Υπουργείου, η ΔΑΣ θέτει το ερώτημα για το τι συγκοινωνία έχει ανάγκη ο λαός και οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό.

Η ΔΑΣ ΟΑΣΘ εδώ και 30 και πλέον χρόνια έχει τη σταθερή και διαχρονική θέση ότι η συγκοινωνία και συνολικά η μεταφορά είναι δημόσιο αγαθό και άρα πρέπει να είναι υπό κρατικό έλεγχο.

Αυτό κατά την άποψη μας σημαίνει ότι:

• Όλοι οι μεταφορικοί φορείς, θαλάσσιοι, εναέριοι και χερσαίοι (Αστικά Λεωφορεία, ΚΤΕΛ, Μετρό, Τραμ, Σιδηρόδρομος κλπ) πρέπει να βρίσκονται σε έναν ενιαίο φορέα μεταφοράς-συγκοινωνίας.
• Για να μειώνεται το κόστος και να αυξάνεται η ταχύτητα και η αξιοπιστία πρέπει ο σχεδιασμός να γίνεται σε πανελλαδικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο από τον  ενιαίο φορέα και όλα τα μεταφορικά μέσα να λειτουργούν συνδυασμένα. δηλ. να αλληλοσυμπληρώνονται και να αλληλοτροφοδοτούνται.
• Ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη της μεταφοράς μπορεί να παίξει η δυνατότητα που υπάρχει στη χώρα μας για εγχώρια παραγωγή μεταφορικών μέσων (βλ. ΕΛΒΟ, ναυπηγεία Σκαραμαγκά κλπ.)

Αυτό με τη σειρά του περιορίζει σημαντικά τις εισαγωγές μέσων και ανταλλακτικών και δίνει δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους στη χώρα ενώ βελτιώνει την εμπειρία του επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού που  του δίνει τη δυνατότητα να βελτιώνει την ποιότητα της κατασκευής και επισκευής και κατά συνέπεια της αξιοπιστίας της εγχώριας παραγωγής  μεταφορικών μέσων.

• Με την κατάργηση του επιχειρηματικού κέρδους από ιδιώτες μεταφορείς μειώνετε το κόστος των εισιτηρίων με ότι ευεργετικό αυτό συνεπάγεται για  τους επιβάτες δηλ. για το λαό.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την μαζικότερη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, την μικρότερη χρήση των Ι.Χ. οχημάτων και άρα καλύτερες κυκλοφοριακές συνθήκες πράγμα που θα διευκολύνει και τα ΜΜΜ να κινούνται απρόσκοπτα ενώ παράλληλα θα είναι μικρότερες οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις  και θα μειωθούν σχετικά και οι εισαγωγές καύσιμων.

• Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ πέρα από το ότι θα εργάζονται ως μόνιμο προσωπικό με σταθερές εργασιακές σχέσεις, εργασιακά  δικαιώματα, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας και μισθολογικές απολαβές που θα διασφαλίζουν ότι θα ζουν  με αξιοπρέπεια θα έχουν επιπλέον  ουσιαστική ενεργή συμμετοχή στη λειτουργία και το σχεδιασμό του μεταφορικού έργου.

Είναι προφανές ότι η θέση μας δεν έχει καμία σχέση με ότι συμβαίνει στους σημερινούς συγκοινωνιακούς φορείς που ελέγχονται από το δημόσιο (βλ. συγκοινωνίες Αθήνας με μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους και τεράστιες αναμονές και ακριβό εισιτήριο για τους επιβάτες).

Τα παραπάνω αποτελούν στόχο διεκδίκησης και καμία από τις κυβερνήσεις είτε η σημερινή ή οι επόμενες δεν θα νομοθετήσουν κάτι που συμφέρει το λαό και τους εργαζόμενους στη συγκοινωνία.

Αντίθετα θα νομοθετήσουν με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την οδηγία της Ε.Ε. 1370/2007 για να  μπουν νέοι παίκτες στον κλάδο της συγκοινωνίας και να πάρουν κομμάτι της πίτας ενώ για τους εργαζόμενους στον οργανισμό θα νομοθετήσουν, να μειωθούν οι μισθοί (βλ. ενιαίο μισθολόγιο), να καταργηθούν δικαιώματα, να επεκταθούν οι εργολαβίες κ.α. και για τους επιβάτες να χρυσοπληρώνουν την μετακίνηση τους.

Από την άλλη πλευρά και το σχέδιο «εξυγίανσης» της διοίκησης του ΟΑΣΘ αναφέρεται και αυτό στην ίδια ευρωπαϊκή οδηγία, ενώ σε δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΟΑΣΘ μίλησε για υπέρογκο μισθολογικό κόστος και πως καμία ιδιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να επιβιώσει με τέτοιο κόστος. (βλ. μειώσεις μισθών)

Δεν είναι τυχαίο ότι στο τελευταίο Δ.Σ. του Συνδικάτου το προεδρείο ανακοίνωσε ότι στη επόμενη Γ. Συνέλευση θα προτείνει αλλαγή της ΣΣΕ (ενώ αυτή λήγει –μαζί με τη μετενέργεια- στις 31-3-2018) δηλ. έχουμε ένα ολόκληρο χρόνο ακόμα!!

Στην κόντρα μεταξύ διοίκησης ΟΑΣΘ και Υπουργείου οι εργαζόμενοι να μην επιλέξουν ούτε τη Σκύλα ούτε τη Χάρυβδη, να χαράξουν το δικό τους δρόμο  και σε κοινωνική συμμαχία με άλλους εργαζόμενους και με το λαό να αγωνιστούν για μεταφορές και συγκοινωνία με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.