Posts tagged Κινηματογράφος
Σπουδαίες ταινίες στο «STUDIO» (Trailer)
Από την Πέμπτη 16 Ιούνη, στον κινηματογράφο «STUDIO new star art cinema» θα προβληθούν τέσσερα αριστουργήματα του Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ.
Ο Παμπστ ανήκε μαζί με τον Λανγκ και τον Μουρνάου στις πιο δημιουργικές μορφές της χρυσής εποχής του γερμανικού κινηματογράφου. Τα έργα που δημιούργησε παραμένουν και σήμερα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι παρακάτω:
«Στο Δυτικό Μέτωπο», την Πέμπτη 16 Ιούνη, στις 20.00 και 22.30
Η ιστορία λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στα γερμανικά χαρακώματα κοντά στην πρώτη γραμμή… Η ταινία απαγορεύτηκε στη ναζιστική Γερμανία το 1933. Αποτέλεσε ακόμα πηγή έμπνευσης για τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, για την ταινία «Σταυροί στο Μέτωπο».
«Η όπερα της πεντάρας», την Παρασκευή 17 Ιούνη, στις 20.00 και 22.30
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται το κλασικό αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Γκεόργκ Βίλχελμ Παμπστ, με την αξεπέραστη μουσική του Κουρτ Βάιλ. «Η Όπερα της πεντάρας» γράφτηκε από τον Μπρεχτ το 1928, την παραμονή δηλαδή του μεγαλύτερου έως τότε παγκόσμιου οικονομικού κραχ. Αποτελεί διασκευή του έργου του Τζων Γκαίυ, «Η Όπερα του ζητιάνου» (1728), από το οποίο διατήρησε το σατιρικό ύφος, όχι όμως διακωμωδώντας την ιταλική όπερα αλλά καυτηριάζοντας την αστική υποκρισία. Λίγο αργότερα, το 1931, σκηνοθετήθηκε για τη μεγάλη οθόνη.
«Το κουτί της Πανδώρας», το Σάββατο 18 Ιούνη, στις 20.00 και 22.30
Ο Δόκτωρ Σεν, εκδότης μιας σημαντικής εφημερίδας, μαγεύεται από την όμορφη Λούλου. Σύντομα ο γάμος του διαλύεται με απρόσμενα τραγικό τρόπο. Στη συνέχεια, η Λούλου ταξιδεύει στο Παρίσι μαζί με το γιο του Σεν και ακόμη ένα φίλο. Αλλά οι περιπέτειές της συνεχίζονται. Για άλλη μια φορά η Λούλου πρέπει να δραπετεύσει, ενώ αυτή τη φορά το καταφύγιό της είναι το Λονδίνο…
«Συντροφικότητα», την Κυριακή 19 Ιούνη, στις 20.00 και 22.30.
Η ταινία βασίζεται σε ένα αληθινό γεγονός που συνέβη το 1906 στο Courrieres, στη Βόρεια Γαλλία, και που ήταν ένα από τα χειρότερα εργατικά ατυχήματα στην Ιστορία. Μια έκρηξη άνθρακα προκάλεσε το θάνατο 1.060 ανθρώπων και, τότε, Γερμανοί ανθρακωρύχοι από την περιοχή της Βεστφαλίας είχαν έρθει στη Γαλλία για να βοηθήσουν στην αποστολή διάσωσης. Ο Παμπστ και οι σεναριογράφοι του μεταφέρουν το συμβάν στα χρόνια αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το τοποθετούν στα γαλλογερμανικά σύνορα, μετατρέποντας την ιστορία σε ένα μήνυμα ειρήνης και αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών.
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Το Ταινιόραμα 2016 σηκώνει απόψε τη φετινή του αυλαία στο «Άστυ» της οδού Κοραή 4 όπως κάθε άνοιξη και θα διαρκέσει από τις 12 Μάη έως και τις 6 Ιούλη. Οκτώ βδομάδες, 56 μέρες, 168 ταινίες, 3 διαφορετικές ταινίες κάθε μέρα με εισιτήριο 7 ευρώ (μειωμένο 6) ή με κάρτα 45 ευρώ για το σύνολο των ταινιών. Σε ό,τι αφορά το λεπτομερές ωράριο προβολών θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον κινηματογράφο στους αριθμούς 210.3214.998 και 210.3221.925.
Το 1950 το αριστούργημα του Κουροσάβα «Ρασομόν» βραβεύεται με τον «Χρυσό Λέοντα» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Από την επόμενη χρονιά, ξεκινά μια πραγματική μεταπολεμική αναγέννηση του ιαπωνικού κινηματογράφου με τον Κουροσάβα (και τον Κινοσίτα) επικεφαλής του μεταπολεμικού ουμανισμού και ταυτόχρονα δείχνοντας ενδιαφέρον στην ενσωμάτωση στοιχείων της ξένης φιλμικής στιλιστικής στον ιαπωνικό κινηματογράφο μέσα από πειράματα σε επίπεδο τεχνικής. Το 1952, ο Κουροσάβα κάνει μια από τις καλύτερες ταινίες του «Ο καταδικασμένος», όπου διερευνά σχεδόν κάθε δυνατότητα του μέσου του κινηματογράφου, εικονογραφώντας τη σχετικά απλή του ιστορία. Ένας ηλικιωμένος γραφειοκράτης μαθαίνει ότι του απομένουν έξι μήνες ζωής και τότε συνειδητοποιεί ότι δεν έκανε τίποτα στη ζωή του που να του προσφέρει μηδαμινή ελπίδα προσωπικής αθανασίας. H μακρά και ποικίλη ταινία ελίσσεται και ξετυλίγεται, εναλλάσσει διάθεση, πηγαίνει από το παρόν στο παρελθόν, από τη σιωπή σε εκκωφαντικό θόρυβο. Η μεγαλύτερη επιτυχία βρίσκεται στην αναζωογόνηση της φιλμικής του τεχνικής. Η ταινία «Ο καταδικασμένος» περικλείεται στο Ταινιόραμα 2016 και προβάλλεται μαζί με άλλες 2 ταινίες του Κουροσάβα αύριο Παρασκευή 13 Μάη.
Η Τρίτη 17 Μάη είναι μέρα σκανδιναβικών αριστουργημάτων. Δυο τυπικά δείγματα της σκανδιναβικής κινηματογραφίας. Πρώτη, η «Γερτρούδη» (1964), η ύστατη ταινία του Δανού Καρλ Τέοντορ Ντράγιερ, μεταφορά στην οθόνη του θεατρικού του Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ, που ο σκηνοθέτης γύρισε στα 75 του. Το πιο εσωστρεφές έργο του Ντράγιερ, η κατάληξη, αν όχι η κορωνίδα της αισθητικής του. Είναι δύσκολο να βρει κανείς μια ιστορία ψάχνοντας στην ταινία που μοιάζει κενή, ανιαρή και άχρηστη. Μέσα από τη φτώχεια των γεγονότων όμως προβάλλει σταδιακά ο διαλογισμός της Γερτρούδης πάνω στο νόημα της δικής της ζωής αλλά κι εκείνος του Ντράγιερ, γενικά πάνω στο νόημα της ζωής. Η ταινία προτείνει τη θυσία ως εξύψωση και το λυτρωτικό πόνο ως μορφή αγάπης. Αυτό που λέγεται στην ταινία μετρά περισσότερο από ό,τι γίνεται…
Δεύτερη ταινία της ίδιας μέρας το αριστούργημα «Κραυγές και ψίθυροι» (1972) του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Αυτό το ιδιαίτερα στιλιζαρισμένο φιλμ για τη φύση και την ώρα του θανάτου, είναι μια δουλειά βασανιστικής ομορφιάς, στην οποία η πραγματικότητα, η μνήμη και η φαντασία γίνονται ένα. Στα φθινοπωρινά τοπία της εκπληκτικής φωτογραφίας του Σβεν Νίκβιστ κινούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις τεσσάρων γυναικών που ο θάνατος τις έφερε εκεί σε ένα όμορφο σπίτι στις αρχές του 1900. Η μια αδελφή πεθαίνει αργά και βασανιστικά από καρκίνο, οι δυο άλλες αδελφές, παντρεμένες επέστρεψαν στο πατρικό αναμένοντας το τέλος της άρρωστης, ενώ η τέταρτη γυναίκα είναι η παραμάνα. Μυστηριώδης, αινιγματική και έντονη η ταινία είναι κατασκευασμένη σαν ένα ονειρόδραμα του Στρίντμπεργκ αλλά είναι και μπεργκμανική πεμπτουσία, μια λαμπρή απόσταξη των στιλιστικών και θεματικών του εμμονών.
Το «Στούντιο» (τηλ. 210.8640.054) και ο θερινός «Ζέφυρος» (τηλ. 210.3462.677) φιλοξενούν την τρέχουσα βδομάδα τρεις κλασικές ασπρόμαυρες ταινίες του Ρομπέρτο Ροσελίνι με πρωταγωνίστρια την Ινγκριντ Μπέργκμαν. «Στρόμπολι, η γη του Θεού» (1950), «Ταξίδι στην Ιταλία» (1954) και «Ευρώπη 51» (1952).
Όσο για τις πρεμιέρες τίποτα το εξαιρετικό, αλλά με τρεις έντονες ελληνικές παρουσίες. Το ντοκιμαντέρ του Μένιου Καραγιάννη «33.333 Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» (2016), το επίσης ντοκιμαντέρ «This is not a coup» (2016) του Αρη Χατζηστεφάνου και το βιογραφικό ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη «Το μέσα φως» (2015)…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Μια βδομάδα σαν τις άλλες… Και οι ταινίες αρχίζουν σιγά – σιγά να ντύνονται τα γιορτινά χρώματα των ημερών… Ανάμεσα στις ταινίες που βγαίνουν αυτήν τη βδομάδα, το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Ψ» της Καλλιόπης Λεγάκη που θα προβάλλεται καθημερινά στις 18.00 στην Ταινιοθήκη και «Η κόρη του Ρέμπραντ» του Νίκου Παναγιωτόπουλου…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Επτά συνολικά οι πρεμιέρες αυτής της βδομάδας κι ανάμεσά τους δύο ελληνικές παραγωγές. «Σύμπτωμα» (2015) του Αγγελου Φραντζή και «The Republic» (2015) του Δημήτρη Τζέζα. Στην ταινία «Τέλος διαδρομής» (End of the tour) δε θα αναφερθούμε καν, γιατί η εταιρεία επέλεξε ως μέρα δημοσιογραφικής προβολής της τη μέρα της απεργίας. Εμείς απεργοσπάστες δε θα γίνουμε…
Κατά τ’ άλλα, στην «Αλκυονίδα» ξεκινά απόψε μεγάλο αφιέρωμα στο γαλλικό σινεμά. «Θησαυροί του γαλλικού κινηματογράφου» ο τίτλος του αφιερώματος με ημερήσιο εισιτήριο 5 ευρώ. Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβάλλονται 20 σημαντικές ταινίες, εν είδει «ποτ πουρί» ρευμάτων κι εποχών. Προτείνουμε ασυζητητί – εάν δεν τις έχετε ήδη δει – την «Αταλάντη» (1934) του Ζαν Βιγκό και τη «Σκύλα» (1931) του Ζαν Ρενουάρ, ταινίες της δεκαετίας του ’30, που χρονολογικά εντάσσονται στον περίφημο «γαλλικό ποιητικό ρεαλισμό», που εμφανίζεται δειλά στις αρχές του ’30, γιγαντώνεται γύρω στο ’34 – ’35 ως αντανάκλαση της λαϊκής ελπίδας που πίστεψε κι εναπόθεσε την τύχη της στο Λαϊκό Μέτωπο και αργοπεθαίνει 2-3 χρόνια αργότερα, πνιγμένο στην απογοήτευση της αποκάλυψης του πραγματικού προσώπου της «αριστερής», σοσιαλιστικής κυβέρνησης, όταν αυτή κλείνει τα σύνορα στους δημοκρατικούς του Ισπανικού Εμφυλίου και ρίχνει τους Γάλλους κομμουνιστές ηγέτες στη φυλακή…
Πρεμιέρα απόψε κάνει η έβδομη ταινία του Γάλλου Ζακ Οντιάρ «Dheepan: Ο άνθρωπος χωρίς πατρίδα» (Dheepan), που τον περασμένο Μάη βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Δεν είναι η πιο δυνατή ταινία του Οντιάρ, δεν πείθει ιδιαίτερα, μια που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην καθαρή μυθοπλασία και τον κοινωνικό ρεαλισμό, δημιουργώντας παρεξηγήσεις, θεωρήθηκε όμως επίκαιρη λόγω της κινητικότητας των προσφυγικών ρευμάτων. Μια οικογένεια «ταμίλ» προσπαθεί να επιζήσει σ’ ένα γκέτο του Παρισιού. Ο ήρωας της ιστορίας (μη επαγγελματίας ηθοποιός), πρώην παιδί – στρατιώτης στη Σρι Λάνκα, είναι γενναίος άνθρωπος που έχει δει πολλά. Έφυγε από τον Εμφύλιο και τις διώξεις με πλαστά χαρτιά και «δανεική» οικογένεια, τριών αγνώστων μεταξύ τους. Η Γαλλία τούς υιοθετεί ως οικογένεια και τους στέλνει να μείνουν σε ένα σάπιο προάστιο. Ο άνδρας δουλεύει φύλακας, η γυναίκα φροντίζει έναν άρρωστο και η «κόρη», καίτοι μεγάλη, πηγαίνει στην πρώτη τάξη του σχολείου, ενώ η ύπαρξή τους ελέγχεται από ένα είδος τοπικής μαφίας που εξαπολύει επιθέσεις και προκλήσεις. Η ταινία, που αναμειγνύει διαφορετικά είδη, βρίσκεται στο όριο κοινωνικού χρονικού, αισθηματικού μελοδράματος και θρίλερ. Το πλέγμα της φτωχό, η μυθοπλασία αναιρεί τη δυναμική ως προς το πολιτικό της στοιχείο, ενώ η συμπονετική ματιά του, προβλέψιμου εδώ, σκηνοθέτη πάνω στους άθλιους της γης μάλλον καταπραΰνει τις συνειδήσεις των «δυτικών»… (Δείτε εδώ το Trailer).
Τέλος, πρεμιέρα έχει και η ταινία animation για την προσχολική ηλικία και χωρίς διαλόγους «Τοσοδούλικα: Η κοιλάδα των χαμένων μερμηγκιών» (2013) (Minuscule: La vallee des fourmis perdues) των Τομάς Σζάμπο και Ελέν Ζιρό… (Δείτε εδώ το Trailer).
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
«Το παραμύθι των παραμυθιών» (Tale of tales) του Ματέο Γκαρόνε
Ο σημαντικότερος των σύγχρονων Ιταλών σκηνοθετών, Ματέο Γκαρόνε, δημιουργός των ταινιών παράδοξης πραγματικότητας μπολιασμένης με μη πραγματικότητα, «Gomorra» (2008) και «Reality» (2011), αποδεικνύεται από τους πλέον οραματιστές, κυριολεκτικά μπαρόκ δημιουργούς. Διαβάστε το άρθρο »
Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Αναιμική η εβδομάδα σε ό,τι αφορά τις πρεμιέρες της. Την Κατρίν Φρο, μια μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιό, που σχεδόν πάντα συναντάμε σε δεύτερους ρόλους, αυτήν τη βδομάδα θα την απολαύσουμε σε πρωταγωνιστικό ρόλο, στην μέτρια ταινία του Ζαβιέ Τζιανόλι «Μαργκερίτ» (Marguerite – 2015) – προβάλλεται στο «Αστορ». Το φιλμ αναφέρεται στη ζωή της πλούσιας και παθιασμένης με την όπερα Αμερικάνας Φλόρανς Φόστερ Τζένκινς (1868 – 1944) που έμεινε στην ιστορία για το τραγικά φάλτσο τραγούδι της – κι ας πίστευε η ίδια ότι διέθετε γάργαρη φωνή που χάριζε ως πολύτιμο δώρο στην καλή κοινωνία που συναναστρεφόταν. Ο σκηνοθέτης, μέσα από μια ελεύθερη απόδοση, κατάφερε να ζωγραφίσει τον πίνακα της εποχής του μεσοπολέμου με τα μπαρόκ ντεκόρ και τον παρισινό δημιουργικό αναβρασμό του σουρεαλισμού και του ντανταϊσμού. (Δείτε εδώ το Trailer)
Για τους νοσταλγούς του Τσάρλι Μπράουν και του Σνούπι – όχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά και τους απογόνους τους – προβάλλεται από απόψε μεταγλωττισμένη και σε εκδοχή 3D η αμερικάνικη οικογενειακή ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Σνούπι και ο Τσάρλι Μπράουν – Πίνατς: Η ταινία» (The Peanuts Movie – 2015), σε σκηνοθεσία Στιβ Μαρτίνο. (Δείτε εδώ το Trailer).
Καλή σας διασκέδαση…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Λάθος τίτλος για την αριστουργηματική βελγική ταινία «Μήπως είσαι ο τύπος μου;» (2015) του Λουκάς Μπελβό που έκανε πρεμιέρα χθες. Γιατί από πρεμιέρες αυτή τη βδομάδα άπειρες, ποικίλες αλλά τίποτα το εξαιρετικό – εκτός από τις ταινίες που αναφερόμαστε διεξοδικότερα. Από επανεκδόσεις πολλές, καλές, κλασικές. Στο σκηνικό προστίθεται και το αμφιλεγόμενο ρεπερτόριο από τις «Νύχτες Πρεμιέρας»…
Σε ότι αφορά τις πρεμιέρες, από την Τουρκία έρχεται «Το Αρνάκι» (Κuzu – 2014), η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του πολυσχιδούς Τούρκου σκηνοθέτη Κουτλούγ Αταμάν. Διακριτική και ταυτόχρονα κυνική κοινωνικοπολιτική κωμωδία με συγκροτημένο σενάριο και σουσπάνς για ένα αρνί που χρειάζεται μια πάμφτωχη οικογένεια της Ανατολίας για το γιορτινό τραπέζι της περιτομής του μικρού της γιου. Μη έχοντας λεφτά να το αγοράσει, βάζει μπρος όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα… (Δείτε εδώ το Trailer).
Από την Ισλανδία έρχεται ο σκηνοθέτης Μπαλτάσαρ Κορμάκουρ αλλά πήγε στο Χόλιγουντ και τη μια δαμάζει παγωμένα κύματα, την άλλη παγωμένες βουνοκορφές. Το καλοφτιαγμένο αλλά χωρίς ψυχή «Έβερεστ» (Everest – 2015), φιλμ καταστροφής σε 3D, λίγο θρίλερ, πολύ μελό, στερεοτυπικό, προβλέψιμο και επικεντρωμένο σε πολύ πρόχειρους δραματουργικούς μηχανισμούς, βαφτίστηκε στη φετινή Μόστρα της Βενετίας και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το 1996 εταιρείες ανταγωνίζονται να «φέρουν» ερασιτέχνες στην κορυφή του Έβερεστ, πολλοί δεν είναι προετοιμασμένοι για το τι τους περιμένει. Έτσι αποστολή ορειβατών συναντήθηκε στις παγωμένες κορυφές του όρους του Νεπάλ με θανατηφόρα χιονοθύελλα και ηττήθηκε, αφήνοντας πίσω της 10 νεκρούς… Ανιαρό, ακατανόητο το γιατί μιας τέτοιας επιμονής για την κορυφή… (Δείτε εδώ το Trailer).
Βαρετό, σε αποκοιμίζει κάποιες στιγμές, το «Life» (2015) του Αντον Κορμπίν για έναν νεαρό φωτογράφο του γνωστού ομώνυμου αμερικάνικου περιοδικού, που ποντάρει στον ανερχόμενο κινηματογραφικό αστέρα Τζέιμς Ντιν την περίοδο μεταξύ της πρεμιέρας του «Ανατολικά της Εδέμ» (1955) του Ηλία Καζάν και λίγο πριν την έναρξη των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας του Τζέιμς Ντιν «Επαναστάτης χωρίς αιτία» (1956) του Νίκολας Ρέι που τον κατέστησε θρύλο και που, με την ολοκλήρωσή της ήρθε το θανατηφόρο αυτοκινητικό δυστύχημα του νεαρού πρωταγωνιστή. (Δείτε εδώ το Trailer).
Για το τέλος αφήσαμε την περιπέτεια διαστήματος «Διάσωση» (The Martian – 2015) του Ρίντλεϊ Σκοτ, σε 3D και με πολύ ντίσκο μουσική ανάμεσα στις σκηνές. 6 αστροναύτες στον πλανήτη Άρη, ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη γιατί αναμένεται τεράστια καταιγίδα άμμου. Μέσα στην αναμπουμπούλα, ένας αστροναύτης χάνεται, αλλά λόγω κινδύνου για τη ζωή όλων, ο αρχηγός της αποστολής να θεωρηθεί ο χαμένος, πεθαμένος… Αυτός όμως ζει, κάνει αγώνα επιβίωσης και ψάχνει τρόπο να ειδοποιήσει τη Γη ότι είναι ζωντανός… (Δείτε εδώ το Trailer).
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Πολλές ταινίες κυκλοφορούν τη βδομάδα αυτή, κυρίως χάρη στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, «Νύχτες Πρεμιέρας», που ξεκίνησε χτες με προβολή της δεύτερης αγγλόφωνης ταινίας του Πάολο Σορεντίνο «Νιότη» και ολοκληρώνεται στις 4 Οκτώβρη. Εκτός Φεστιβάλ τώρα: Πανέμορφα τρυφερή και συνεσταλμένη η ταινία του Ερμάνο Ολμι «Η θέση» (1961), που προβάλλεται καθημερινά στην «Αλκυονίδα» στις 19.30 και 21.00. Πραγματικά άξια θέασης! Από τις πρεμιέρες της βδομάδας ξεχωρίζει το σκοτεινό θρίλερ «Εκτελεστής» (2015) του Καναδού Ντενί Βιλνέβ, με τον Μπενίσιο ντελ Τόρο στον υπνωτιστικό ρόλο του Αλεχάνδρο. Κατά τ’ άλλα, «Η σειρήνα του Μισσισσιπή» (1969) του Φρανσουά Τριφό συνεχίζει να προβάλλεται σε «Αστυ» και «Πτι Παλαί», στις 5.40 μ.μ., στις 7.50 μ.μ. και στις 10 το βράδυ. Στο «Στούντιο» της πλατείας Αμερικής προβάλλονται καθημερινά η καταπληκτική ισπανική ταινία «Όμορφη νιότη» (2014) του Χάιμε Ροζάλες στις 18.00, η βραζιλιάνικη «Με την πρώτη ματιά» (2014) του Ντάνιελ Ριμπέιρο στις 19.45, η πολωνική «Ιντα» (2013) του Πάβελ Παβλικόφσκι στις 21.30 και τέλος το αμερικάνικο νουάρ χαμηλού προϋπολογισμού «4ος Ανθρωπος – Kansas City Confidential» (1952) του Φιλ Κάρλσον στις 23.00.
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Επαναλαμβανόμενο το μοντέλο. Σαβούρα με διακυμάνσεις οι πρεμιέρες, αξιοσημείωτες οι επαναλήψεις. Ίσως να ‘ναι φυσικό, δυο – τρεις μέρες πριν τις εκλογές… Έτσι, στην αμερικάνικη ταινία τρόμου «Βατικανό: Απόρρητοι φάκελοι» (The Vatican Tapes – 2015) σε σκηνοθεσία Μαρκ Νεβελντίν, ο θεατής ανατριχιάζει από ανία… Τα κλισέ, η άχρηστη και χιλιοειπωμένη ιστορία εξορκισμού – παράφραση στη νιοστή της ταινίας του Φρίντκιν – και το πνεύμα μετριότητας, την κάνει μάλλον να φέρνει σε κωμωδία παρά σε φαντασιακή ιστορία (Δείτε εδώ το trailer).
Όσο για την αμερικανοβρετανική, τρισδιάστατη συμπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας «Ant-Man» 3D (2015) σε σκηνοθεσία Πέιτον Ριντ, επιβεβαιώνει ότι η ταυτόσημη δραματουργία στα φιλμ με σούπερ ήρωες κάνει τη θέαση των ταινιών του είδους τελετουργία «αυτοϊκανοποίησης», δεδομένου ότι ξέρεις ακριβώς τι θα ακολουθήσει. Ο «Ant-man», ο νέος σούπερ ήρωας της Marvel, δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτός, όσο περισσότερο μικραίνει – φορώντας ένα ειδικό κοστούμι – και φτάνει σε μέγεθος μερμηγκιού, τόσο η μυική του δύναμη αυξάνει… Με ένα συμπληρωματικό δε κράνος, μπορεί να ελέγχει στρατιές μερμηγκιών και στο τέλος μπορεί να σώσει τον κόσμο. Ενας τρόπος για να μην κοιμηθεί κανείς στην αίθουσα, είναι να αφεθεί στη… γοητεία των εφέ. Αν αυτό δε λειτουργήσει, τότε προσπαθήστε να διαβάσετε το φιλμικό κείμενο με άξονα τη σχέση Χόλιγουντ και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών – μυστικών τε και φανερών – και αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με ζώνες πολέμου, που τώρα πια έφτασε η ώρα να «καθαριστούν» με αιματηρές στρατιωτικές επεμβάσεις, από τους ίδιους που πάλεψαν και πλήρωσαν αδρά για να τις καταστήσουν «βρώμικες»… (Δείτε εδώ το trailer).
Πρεμιέρα και για την αμερικάνικη κωμωδία, την τοποθετημένη στη Νέα Υόρκη, «Ερωτας Χωρίς Δεσμεύσεις» (Sleeping with Other People – 2015), σε σκηνοθεσία της Λέσλι Χέντλαντ. Ταινία καταστάσεων, γευστικό μείγμα αστείας κωμικότητας, λεπτού χιούμορ και χάπι εντ, με διαλόγους που εγγυώνται καλά γκαγκς. Ένα ζευγάρι δεν πιστεύει στη μονογαμία, θέλει να παραμείνουν φίλοι σε σχέση πλατωνική, δεν καταφέρνουν όμως να το τηρήσουν. Μια εκδοχή του αιώνιου θέματος: είναι δυνατή η φιλία ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα; Ποια η σημασία της φιλίας στο πλαίσιο της ερωτικής αλχημείας; (Δείτε εδώ το trailer).
Τέλος, πρεμιέρα απόψε και για την ιταλική παραγωγή του Σαβέριο Κοστάντζο – του Ιταλού σκηνοθέτη με την πιο «απόλιδα» ποιητική – «Πεινασμένες Καρδιές» (Hungry Hearts – 2014). Κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μάρκο Φραντσόζο «Το λουλακί παιδί», όπου ο σκηνοθέτης αξιοποιεί τις δυναμικές του θρίλερ, που θέτει στην υπηρεσία ενός στοχασμού πάνω στο ρόλο του γονιού, σε μια εποχή που τα παιδιά μετατρέπονται σε αντικείμενα συναισθηματικής κατανάλωσης. Μια Ιταλίδα κι ένας Αμερικανός στη Νέα Υόρκη, η φιλία φέρνει ερωτικό πάθος κι εκείνο καταλήγει σε εγκυμοσύνη, γάμο και τη γέννηση ενός «ξεχωριστού» παιδιού, όπως εμμονικά πιστεύει η μητέρα του, αφού το είπε κάποια «μάγισσα» επί πληρωμή. Η μητέρα κρατά το παιδί «αποστειρωμένο» από το δυτικό τρόπο ζωής, προσφέροντάς του μεταφυσικές, εναλλακτικές λύσεις και πιστεύω, απομακρύνοντάς το απ’ τον πατέρα, ανοίγοντας μαζί του συγκρουσιακό μέτωπο…(Δείτε εδώ το trailer).
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
