Μαζική σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών πραγματοποιείται μετά από κάλεσμα της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ, στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ. Στο επίκεντρό της η αποτίμηση της δουλειά των συνδικάτων μέχρι την Πρωτομαγιά και η οργάνωση της συνέχειας της δράσης.
Μιλώντας εισηγητικά ο Νίκος Μαυροκέφαλος, εκ μέρους της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ, μεταξύ άλλων ανάφερε τα εξής:
«Συνεχίζουμε στη ρότα που έχουμε χαράξει. Μακριά από την ενσωμάτωση και την υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου που καλούν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ. Κόντρα στο ρεύμα του κοινωνικού εταιρισμού και της ανάθεσης που καλλιεργεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουμε χαράξει έναν άλλο δρόμο. Με επίκεντρο την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών της».
Και καταλήγοντας, ο Ν. Μαυροκέφαλος, υπογράμμισε ότι, «συνεχίζουμε τη σκληρή διαπάλη μέσα στην εργατική τάξη ώστε οι εργαζόμενοι να μην αποδεχτούν τη λογική του «μονόδρομου» και του «μικρότερου κακού». Να απορρίψουν το ρόλο κομπάρσου που επιδιώκουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κυβέρνηση για τα συνδικάτα. Ρόλο κομπάρσου που έχει αποδεχτεί η συνδικαλιστική μαφία για λογαριασμό της ΓΣΕΕ αλλά και ρόλο ψάλτη για να λιβανίζει την άγρια αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των εργοδοτών.
Γινόμαστε πρωταγωνιστές, παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δεν υπάρχει περίοδος χάριτος για τους κυβερνώντες και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Καμία αναμονή. Δεν υπάρχουν σωτήρες. Η προοπτική βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη, έχουμε συγκεντρώσει μεγάλη πείρα σε αυτό». (Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία του Ν. Μαυροκέφαλου).
Αμέσως μετά ξεκίνησαν παρεμβάσεις από εκπροσώπους σωματείων και συνδικαλιστών από χώρους δουλειάς.
Η εισηγητική ομιλία του Νίκου Μαυροκέφαλου
Μιλώντας εισηγητικά στη σύσκεψη, εκ μέρους της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ, ο Νίκος Μαυροκέφαλος, ανάφερε τα εξής:
«Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η σημερινή σύσκεψη γίνεται με σκοπό να αποτιμήσουμε τη δουλειά των συνδικάτων μέχρι την Πρωτομαγιά και να οργανώσουμε τη συνέχεια της δράσης μας.
Με αφετηρία τη σύσκεψη των Ομοσπονδιών και των συνδικάτων στις 13 Απρίλη, οργανώθηκε στο μέτρο του δυνατού των λίγων ημερών μια δουλειά που περιλάμβανε εκατοντάδες περιοδείες, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς εδώ στην Αττική. Μοιράστηκαν πάνω από 150.000 ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων, βγήκαν εξορμήσεις στα διόδια και στα λιμάνια της Αττικής. Στο σύνθημα «Ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους – Με σωματεία εργατών όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών» συμπυκνώθηκε ο προσανατολισμός με τον οποίον δουλεύουμε ακούραστα μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ξεχώρισε σίγουρα η εκδήλωση συνδικάτων μέσα στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Σκαραμαγκά.
Τα συνδικάτα απέναντί τους είχαν το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – επιχειρηματικών ομίλων – κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που καλούσε για άλλη μια φορά τους εργαζόμενους να μετατρέψουν την Πρωτομαγιά σε μνημόσυνο και σε νέο κάλεσμα συμβιβασμού και υποταγής. Είχαμε απέναντι τη συνδικαλιστική μαφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ που ξεπατίκωσε όλο το βούρκο της Χρυσαυγήτικης ρητορικής για να διαμορφώσει μια ανακοίνωση – μνημείο ξεπεσμού και χυδαιότητας. Δεν τα πήγαν όμως παντού άσχημα, έκαναν και κάτι σωστό. Φέτος οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έκαναν την καλύτερη επιλογή για τη συγκέντρωση τους αφού με τόσο κλάμα που έριξαν οι ελάχιστοι παρευρισκόμενοι κάτω από τα πανό της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ για τους εργαζόμενους που τους γύρισαν την πλάτη, δίκαια βρέθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Η εργατική τάξη της Αττικής τους γύρισε την πλάτη. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι, μεταξύ αυτών πολλοί μετανάστες από κλάδους των κατασκευών και της βιομηχανίας, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φοιτητές και οι μαθητές, ακόμα και φαντάροι, όλοι αυτοί που βρέθηκαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις των Ομοσπονδιών, των εργατικών συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων στην Αττική, στο Σύνταγμα, στον Πειραιά, στο Λαύριο, στην Ελευσίνα, στη Σαλαμίνα, στην Αίγινα, διαδήλωσαν με το πραγματικά ταξικό και διεθνιστικό νόημα της εργατικής πρωτομαγιάς. Τίμησαν τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, τους ήρωες που πέρασαν από βασανιστήρια, φυλακές και εξορίες, τίμησαν όλη την αγωνιστική, ταξική πορεία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Η μαζική και μαχητική συμμετοχή στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, μεταξύ αυτών ήταν πολλοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που ήρθαν για πρώτη φορά, ήταν η καλύτερη απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και στους επιχειρηματικούς ομίλους που δυναμώνουν την εκμετάλλευση για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, ενάντια στην επιθετική πολιτική των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Ήταν μήνυμα αντίστασης και διεκδίκησης όσων έχουν πραγματικά ανάγκη οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους. Στάλθηκε ηχηρή απάντηση στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό που με χαρακτηριστικό το ρόλο της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, της συνδικαλιστικής μαφίας μέσα στο εργατικό κίνημα, επιχειρεί τη μετάλλαξη των συνδικάτων σε μηχανισμούς προώθησης της στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων.
Η ολιγομελής συγκέντρωση των εργατοπατέρων στην Αθήνα που κάλεσαν ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚ Αθήνας επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για μια εργατική αριστοκρατία ξεκομμένη από τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους, δεν βρίσκουν καμία στήριξη από πραγματικούς εργαζόμενους. Γι’ αυτό άλλωστε ενώ κάποια από αυτά τα συνδικάτα βρήκαν χρόνο να συνεδριάσουν για να ζητήσουν το διορισμό εργοδοτών στη διοίκηση της ΓΣΕΕ δε βρήκαν καθόλου χρόνο να συνεδριάσουν για να αποφασίσουν την απεργία της Πρωτομαγιάς και την προετοιμασία, παρά με τα τηλέφωνα και από τις εξοχές που βρίσκονταν πήραν μια τυπική απόφαση για απεργία με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΕΚ Ελευσίνας και Δυτικής Αττικής. Άλλοι βέβαια, όπως μεγάλες Ομοσπονδίες δεν μπήκαν στον κόπο να συνεδριάσουν καν.
Ήταν τέτοιος ο πανικός των εργατοπατέρων που δεν τόλμησαν να κάνουν «συγκέντρωση» μεγαλύτερη των 8 λεπτών. Δύο τετράλεπτες ομιλίες των εκπροσώπων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που αναμάσησαν όλη την χρυσαυγήτικη αθλιότητα που σέρβιρε η συνδικαλιστική μαφία. Είναι τέτοια η αποστροφή της συνδικαλιστικής μαφίας προς την εργατική τάξη και τους αγώνες της που δεν αξιώθηκαν να πάρουν καν μέρος στη μάζωξη της «ποδοσφαιρικής ομάδας» που παρουσίασαν για συγκέντρωση. Ακόμα αγνοούνται ο «πρόεδρος» της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος, ο «γραμματέας» της Κιουτσούκης και ο «υπεύθυνος τύπου» Καραγεωργόπουλος.
Αντίστοιχος ήταν και ο πανικός των διάφορων καλοθελητών στα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας αλλά και σε κρατικά ΜΜΕ, όπου για πρώτη φορά ήρθαν σε τόσο δύσκολη θέση. Αφού δεν έγινε συγκέντρωση και για να καλύψουν τον ξεπεσμό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ανακάλυψαν τρεις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας, άμαζες γενικά, χωρίς καμία διάκριση και χωρίς φωτογραφίες. Όταν μάλιστα έπρεπε να βάλουν μια φωτογραφία ή πλάνα από το Σύνταγμα ανακάλυπταν όλο τον καλλιτεχνικό τους κόσμο και μας έδειχναν σημαίες, γαρύφαλλα και μπαλόνια!!! Έτσι μια συγκέντρωση των 12.000 στο Σύνταγμα εξομοιώθηκε με μια μάζωξη 12 ανθρώπων στην Κλαυθμώνος.
Φέτος λόγω και της περιορισμένης συμμετοχής στη συγκέντρωση των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δε μπορούσαν να στηθούν και οι αντίστοιχες φωτογραφίες με τα πλάνα που θα ξέπλεναν και τη ΓΣΕΕ. Τι και αν προσπάθησαν κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο Βαρουφάκης πηγαίνοντας κατά την Κλαυθμώνος, μάταια. Η χρεωκοπία των θέσεων αυτών των χώρων που από ουρά της ΓΣΕΕ και του ΣΥΡΙΖΑ τόσα χρόνια μετατράπηκαν σε άφωνους θεατές της σύγκρουσης με την εργοδοσία στις εργατικές οργανώσεις είναι χαρακτηριστική. Τα αλληλοκαρφώματα τώρα δίνουν και παίρνουν. Όμως όταν χρησιμοποιείς τα ίδια επιχειρήματα με τη συνδικαλιστική μαφία, περί κομματικοποίησης των συνδικάτων για να κρατήσεις ίσες αποστάσεις, αντικειμενικά ρίχνεις νερό στο μύλο των εργατοπατέρων, τα αδιέξοδα μεγαλώνουν.
Βέβαια απ’ όλα αυτά δημιουργήθηκε όλο το απαραίτητο υπόβαθρο για να ξαναδιαβάσουμε σχόλια και αναλύσεις για τον εκφυλισμό και την ανυποληψία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος που οφείλεται – κατά τους καλοθελητές πάντα αλλά και για τη συνδικαλιστική μαφία – στην αξιοποίηση της νοθείας για τη μάχη για τις καρέκλες. Καμιά αναφορά στους εργοδότες, καμιά αναφορά στον προδοτικό ρόλο της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τη συζήτηση και τη διαπάλη γύρω από το ρόλο της συνδικαλιστικής μαφίας, συνολικά να δυναμώσουμε το μέτωπο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οι συγκεντρώσεις μεταξύ συγγενών και φίλων της ΓΣΕΕ δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Τα τελευταία χρόνια μαζεύονται όλο και λιγότεροι, πέρσι ξεκίνησαν τις ομιλίες τους 92, φέτος 12. Οι εργαζόμενοι έχουν γυρίσει την πλάτη στους εργατοπατέρες γιατί αντί να τους βλέπουν δίπλα τους συμπαραστάτες, τους βλέπουν απέναντί τους, αντίπαλους, χέρι – χέρι με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση.
Ποιος θα ξεχάσει τον υπονομευτικό τους ρόλο στο θέμα της ΕΓΣΣΕ και συνολικά των αγώνων για τις ΣΣΕ. Την απαράδεκτη στάση τους όλη την περίοδο της κρίσης. Την προδοτική τους στάση στο θέμα της υπεράσπισης της Κυριακής-Αργίας αλλά και της υπεράσπισης του απεργιακού δικαιώματος με την απεργοσπαστική στάση τους στις 12 Γενάρη του 2018. Την αποτυχημένη τελικά προσπάθεια που έκαναν να στοιχίσουν την εργατική τάξη στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων με την «απεργία» που διοργάνωσαν στις 30 Μάη του 2018 με τα αιτήματα των εργοδοτών. Την απαράδεκτη στάση τους στο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης και την προσπάθεια που κάνουν για τη συγκρότηση Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου. Το ΝΑΙ που είπαν στα μνημόνια. Γιατί να τους στηρίξουν οι λιμενεργάτες της «Cosco» όταν αρνήθηκαν να τους καλύψουν στις αποφάσεις των δικαστηρίων που έβγαζαν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες τους για τα ΒΑΕ και τη ΣΣΕ συντασσόμενη η ηγεσία της ΓΣΕΕ με το μέτωπο του κινέζικου μονοπωλίου, των εφοπλιστών, της κυβέρνησης και της ΝΔ;
Όλα αυτά και άλλα πολλά που παρουσιάσαμε και στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ στις 13 Απρίλη δεν πρέπει να ξεχαστούν. Τα έργα και οι ημέρες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να φτάσουν πλατιά μέσα στην εργατική τάξη. Να συνειδητοποιήσουν ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι το μέγεθος της ζημιάς που έχει κάνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Η απαξίωση της ΓΣΕΕ και άλλων πλειοψηφιών σχετίζεται πρώτα και κύρια με αυτή τους τη στάση, με τα θλιβερά αποτελέσματα της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού, της στήριξης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Σ’ αυτή την πολιτική οι εργαζόμενοι θυσίασαν κατακτήσεις και δικαιώματα, όμως άσπρο φως δεν είδαν. Η προοπτική για μια καλύτερη ζωή έχει δώσει τη θέση της στην ανασφάλεια και την εργασιακή ζούγκλα.
Η προσπάθεια των εργοδοτών και με τη φυσική τους παρουσία να μπουν μέσα στα συνδικάτα και το θέριεμα όλων αυτών των μηχανισμών της νοθείας και των ανώτερων διευθυντικών στελεχών που παίρνουν και το ρόλο συνδικαλιστή σχετίζεται με την αδυναμία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να ξεπεράσει την απαξίωση στην οποία έχει καταπέσει. Με πολύ χρήμα και πολύ τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, επιδιώκει να κατοχυρώσει εκ νέου την παρουσία της στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και άλλων συνδικάτων, γι’ αυτό αξιοποιεί τέτοια μέσα.
Η αποφασιστική στάση των συνδικάτων και των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχει ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση πλατιά μέσα στο εργατικό κίνημα. Για το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για τους στόχους, την πορεία και τις διεκδικήσεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Νέες δυνάμεις, αρκετοί συνδικαλιστές, πολλά συνδικάτα προβληματίζονται. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση μαζί τους, να δυναμώσει η κοινή δράση.
Ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης μας παρακολουθεί για χρόνια, πολλοί σε όλη την 20χρονη διαδρομή του ΠΑΜΕ. Αναγνωρίζουν τη συνέπεια λόγων και έργων, την πρωτοπόρα δράση των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τις μεγάλες και αναγκαίες πρωτοβουλίες που έχουμε πάρει. Αναγνωρίζουν τη μαχητική και ανιδιοτελή στάση μας, το δίκιο των αιτημάτων και των θέσεων μας. Τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε για την οργάνωση της εργατικής τάξης και τη δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων.
Αυτά πρέπει να γίνουν κριτήριο στη συζήτηση με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς. Να δυναμώσει ο προσανατολισμός για την οργάνωση της εργατικής τάξης και για την οργάνωση της πάλης με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες της κόντρα στη στρατηγική του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Να ηττηθεί η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού και της ανάθεσης. Να δυναμώσουν οι τάσεις χειραφέτησης σε ένα τμήμα συνδικαλιστών που διαπαιδαγωγήθηκε να πηγαίνει αντάμα ή να ακολουθεί την ηγεσία της ΓΣΕΕ στο όνομα της ενότητας κατανοώντας τώρα καλύτερα ότι η πραγματική ενότητα κατακτιέται πρώτα και κύρια μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στα συνδικάτα, με τη γραμμή της υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων.
Δεν ισχυριζόμαστε πως είμαστε ικανοποιημένοι, ότι είναι όλα καλά καμωμένα από εμάς. Το αντίθετο. Γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας, αναζητούμε συνεχώς τις ελλείψεις μας, έχουμε πολύ ακόμα δρόμο να βαδίσουμε, η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα παραμένει μικρή και τα σημάδια της υποχώρησης είναι εμφανή. Όμως βαδίζουμε σε σίγουρο δρόμο και συνεχίζουμε.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι συνεχίζουν απαρέγκλιτα το σχεδιασμό και την υλοποίηση της αντεργατικής τους πολιτικής.
Παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης, δε μπορεί να κρυφτεί η βαθιά ταξική, αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει με μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μόνο τα τελευταία στοιχεία που έδωσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για το 2017 είναι αποκαλυπτικά. Αξίζει να επαναλάβουμε ορισμένα:
Το 2009 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης αποτελούσαν το 79% των νέων συμβάσεων και το 2017 μόλις το 45%.
Το 2017 καταγράφονται 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2000, πρώτο χρόνο λειτουργίας του ΣΕΠΕ.
Στα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, ενώ τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011.
Ρεκόρ και στην εργασία ανηλίκων. Το 2017 θεωρήθηκαν 7.647 βιβλιάρια ανηλίκων (άνω των 15 ετών), έναντι 562 θεωρήσεων το 2012!
Από το 2013 και μετά υπάρχει συνεχής μείωση των ελέγχων και επανελέγχων για την Υγεία και Ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, φθάνοντας τους 21.423 το 2017, ο μικρότερος αριθμός από το 2001.
Σ’ αυτή την άθλια κατάσταση έρχεται να προστεθεί ο νόμος για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας που επί της ουσίας η κυβέρνηση αφήνει τη συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας απροστάτευτη στα νύχια των τραπεζιτών και άλλων τέτοιων επιχειρηματικών κορακιών και περίπου άλλοι 1.000 αντιλαϊκοί νόμοι που υποθηκεύουν τη ζωή μας ως το 2060.
Η κυβέρνηση κομπάζει για ρυθμίσεις και μέτρα δήθεν φιλολαϊκά, όπως με τις 120 δόσεις. Για χρέη που οι εργαζόμενοι θα στάξουν αίμα στην κυριολεξία για να τα πληρώσουν. Όμως η πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη είναι πολύ διαφορετική. Ότι κατακτούν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, με σκληρό αγώνα, παρά το ότι γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και προεκλογικά από την κυβέρνηση, δεν αλλάζει τη δραματική κατάσταση για την πλειοψηφία του λαού μας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν διαμορφώσει ένα τέτοιο αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο για τους επιχειρηματίες που τους δίνει τη δυνατότητα να δυναμώνουν την εκμετάλλευση.
Σε όσους κλάδους οργανώνεται η πάλη για τις ΣΣΕ, οι εργοδότες απαντούν με τα γνωστά περί ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και απολαμβάνουν την «προστασία» του άθλιου κατώτατου μισθού και των ελαστικών μορφών απασχόλησης που έχουν νομοθετηθεί. Έτσι σε μια σειρά κλάδους, στο φάρμακο, στα τρόφιμα – ποτά, σε επιχειρήσεις στις τηλεπικοινωνίες και του χρηματοπιστωτικού, οι εργοδότες στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων απαντούν «υπογράφουμε με 650 ευρώ και με διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας». Στις περιπτώσεις όπως στην οικοδομή και στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που έχουν υπογραφεί τοπικές ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών και κατοχύρωση του 7ωρου, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να τις κάνει υποχρεωτικές, όπως αρνήθηκε την πρόταση νόμου των 513 συνδικάτων. Αντίθετα κυρώνει όσες ΣΣΕ κατοχυρώνουν μειώσεις μισθών και την ευελιξία.
Τα όποια μέτρα της κυβέρνησης και μάλιστα προεκλογικού χαρακτήρα, όχι μόνο δεν επουλώνουν τις πληγές μας αλλά διατηρούν την ίδια σκληρή πραγματικότητα. Τα ματωμένα πλεονάσματα που προέρχονται από τη βαριά υπερφορολόγηση του λαού και τις κατασχέσεις των λαϊκών νοικοκυριών πάνε πρώτα και κύρια στους δανειστές, στις τράπεζες και στους τοκογλύφους που διψούν συνεχώς για νέο αίμα. Πανηγυρίζει η κυβέρνηση γιατί θα προπληρώσει ένα μικρό τμήμα του χρέους αλλά ο λαό μας βλέπει εφιάλτες, φοβάται από τις φωτιές μέχρι τις φορολογικές δηλώσεις.
Το επόμενο διάστημα και ιδιαίτερα μέχρι να γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα ξεσαλώσουν σε μια τακτική αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης. Το «μείναμε όρθιοι» του ΣΥΡΙΖΑ και το «καμένη γη» της ΝΔ δεν απευθύνονται στο λαό. Γιατί όρθιοι στην Ελλάδα, στα χρόνια της κρίσης και τώρα της ανάπτυξης έμειναν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Οι εργαζόμενοι γνώρισαν μόνο εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Όμως ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για όσα έχασαν οι εργαζόμενοι. Οι απώλειες της εργατικής τάξης γι’ αυτούς είναι παθογένειες και περασμένα ξεχασμένα. Τώρα υπόσχονται νέα κέρδη, ακόμα μεγαλύτερα στους επιχειρηματικούς ομίλους και νέες θυσίες για το λαό.
Έχουμε υποχρέωση λοιπόν να αποκαλύψουμε αυτή την προπαγάνδα. Να μην εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι στις συμπληγάδες του δικομματισμού, να μην δώσουν κι’ άλλο χρόνο στα κόμματα της πλουτοκρατίας. Να επιμείνουμε ότι οι ανάγκες μας δεν χωρούν στη λογική του μικρότερου κακού.
Μην υποτιμήσουμε την πείρα που έχουν συγκεντρώσει σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης τα τελευταία χρόνια. Η τελευταία απεργία για τις ΣΣΕ στις 28 Νοέμβρη και η μάχη να πεταχτούν έξω οι εργοδότες από τα συνδικάτα επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν νέες δυνατότητες και μαχητικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε κάποιες περιπτώσεις κινήθηκαν και ορισμένες νέες δυνάμεις, οι τελευταίες επιτυχημένες απεργίες μέσα στον Απρίλη, εδώ στην Αττική, στους οικοδόμους, στον ΟΤΕ, στη FIRSTDATA, στους ντελιβεράδες το επιβεβαιώνουν.
Συνεχίζουμε στη ρότα που έχουμε χαράξει. Μακριά από την ενσωμάτωση και την υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου που καλούν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ. Κόντρα στο ρεύμα του κοινωνικού εταιρισμού και της ανάθεσης που καλλιεργεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουμε χαράξει έναν άλλο δρόμο. Με επίκεντρο την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών της. Σ’ αυτή την κατεύθυνση οργανώνουμε τη δράση των συνδικάτων σε τρεις βασικούς άξονες:
Α. Οργανώνουμε την πάλη παντού, τα συνδικάτα μπαίνουν μπροστά. Δυναμώνουμε την πάλη για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Επιμένουμε στην ανάδειξη των αιτημάτων που έχουμε διαμορφώσει με βάση το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, τη δουλειά που έχει γίνει σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς:
Αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Κατάργηση όλων των αντεργατικών και μνημονιακών νόμων που υπονομεύουν τις ΣΣΕ και καταργούν εργατικά δικαιώματα με πρώτο και κύριο τον αντιδραστικό και βαθιά αντεργατικό νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου. Άμεση επαναφορά με νόμο του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Σταθερή δουλειά με δικαιώματα χωρίς ελαστικές σχέσεις, υποαπασχόληση, εργαζόμενους σε εργολαβίες και με το καθεστώς της ενοικίασης.
Προστασία στην εργασία, με συνθήκες υγείας και ασφάλειας που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες και στο σύγχρονο επίπεδο της επιστήμης.
Αύξηση του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ και προσαύξηση … ευρώ για κάθε παιδί.
Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία – Πρόνοια – Παιδεία.
Αυξήσεις στις συντάξεις και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Άμεση επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης.
Όχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και των λαϊκών καταθέσεων.
Υποδομές για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, για την προστασία της εργασίας και της περιουσίας του λαού, έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας.
Οργανώνουμε την πάλη σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, σε κάθε εργατοπεριοχή.
Το καλοκαίρι που έρχεται δεν θα είναι δυστυχώς μόνο για ξενοιασιά και διακοπές. Όλοι οι παράγοντες που συνετέλεσαν σε 100 καμένους συνανθρώπους μας στο Μάτι και 24 πνιγμένους στην Μάνδρα παραμένουν. Η αντιπυρική περίοδος έχει ξεκινήσει και όμως δεν έχει παρθεί το παραμικρό μέτρο από την κυβέρνηση και την περιφέρεια Αττικής για να αλλάξει η άθλια κατάσταση που υπήρχε μέχρι πέρσι. Τα ίδια και χειρότερα είναι, στις υποδομές, στην πολιτική προστασία, στην Πυροσβεστική. Γι’ αυτό απαιτείται από τα συνδικάτα εγρήγορση και επαγρύπνηση, κλιμάκωση της πάλης για να διεκδικήσουμε ουσιαστικά μέτρα σε κάθε περιοχή και ειδικά σε μεγάλες βιομηχανικές ζώνες.
Έτσι και σε κάθε κλάδο πρέπει να δυναμώσει ανάλογος προσανατολισμός. Δεν μπορεί η Ελλάδα να γίνεται σημαντικός ευρωπαϊκός τουριστικός πόλος και οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα να μην μπορούν να πάνε 10 ημέρες διακοπές. Δε μπορεί στους ξενοδοχοϋπάλληλους η κλαδική ΣΣΕ να παραμένει μειωμένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτή όμως να εφαρμόζεται μόλις στο 10% των ξενοδοχείων που μέσα σε αυτά θα βρούμε 14 διαφορετικές εργασιακές σχέσεις. Αντίστοιχα στον επισιτισμό να μεγαλώνει ο τζίρος και η κερδοφορία των μεγάλων αλυσίδων και οι εργαζόμενοι, ειδικά οι ντελιβεράδες να σακατεύονται από την εντατικοποίηση και τις άθλιες συνθήκες δουλειάς. Ανάλογες συνθήκες υπάρχουν σε κάθε κλάδο.
Στηρίζουμε τις αυριανές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα νοσοκομεία και των εργαζομένων στα κοινωφελή προγράμματα των ΟΤΑ. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των ντελιβεράδων και των εργαζόμενων στον επισιτισμό. Των οικοδόμων στα μεγάλα έργα. Σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς συνεχίζουμε με πείσμα και αποφασιστικότητα.
Β. Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στη δράση των ιμπεριαλιστικών ενώσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Παλεύουμε ενάντια στα δολοφονικά σχέδια και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Δεν υπάρχουν ουδέτερα ή φιλολαϊκά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, όπως αποδεικνύεται από την επιθετική δράση της τούρκικης αστικής τάξης στο Αιγαίο και αλλού παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Όπως αποδεικνύεται και με τη «σύμμαχο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, την αστική τάξη του Ισραήλ που αιματοκυλά τους Παλαιστίνους.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από συμβιβασμούς τύπου «Πρεσπών» που εδραιώνουν και ενισχύουν τη δολοφονική παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή και φουντώνουν τους εθνικισμούς και το φασισμό απ’ όλες τις πλευρές των συνόρων.
Δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τις σκληρές αντιπαραθέσεις που αναπτύσσονται για τα ενεργειακά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Η σύγκρουση αφορά το βαθμό συνδιαχείρισης και το μερίδιο της πίτας των κερδών που διεκδικεί για λογαριασμό της κάθε αστική τάξη. Οι λαοί θα συνεχίζουν να ζουν στη φτώχεια και στην εκμετάλλευση, στη δίνη των πολέμων και της προσφυγιάς.
Τα γεράκια του πολέμου, οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ πρέπει να καταδικαστούν. Να ηττηθεί η πολιτική των ιμπεριαλιστών και οι σκληροί ανταγωνισμοί τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τη Ρωσία, την Κίνα. Οι λαοί να προβάλουν και να διεκδικήσουν όσα τους ενώνουν, ζωή με αξιοπρέπεια σε κάθε χώρα και βαθιά αλληλεγγύη για όλους τους λαούς, χωρίς πολέμους και προσφυγιά, χωρίς τη σκλαβιά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Γ. Η πάλη για την ισχυροποίηση και τη χειραφέτηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος από την επιρροή των επιχειρηματικών ομίλων και του αστικού κράτους περνά μέσα από τη συνεχή πάλη, σε όλη την κλίμακα των συνδικάτων, ενάντια στην ενσωμάτωση και στην υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου που καλεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Ενάντια στα σχέδια της συνδικαλιστικής μαφίας στην ηγεσία της ΓΣΕΕ που θέλει να φυτέψει με το στανιό τους εργοδότες στα συνδικάτα.
Όποια και να είναι η απόφαση του δικαστηρίου που έγινε εχθές, δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε ποτέ την παρουσία εργοδοτών στα συνδικάτα, στη ΓΣΕΕ και όπου αλλού κάνουν τέτοια προσπάθεια. Η απόπειρα της συνδικαλιστικής μαφίας στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, να απομονώσει και να περιορίσει τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ θα πέσει στο κενό.
Δεν πρόκειται να αφήσουμε σε χλωρό κλαρί τους μηχανισμούς των εργατοπατέρων που γεννούν ανύπαρκτα σωματεία σαν τα κουνέλια. Παλεύουμε να γίνει συνέδριο στην ΓΣΕΕ, στην ΟΙΥΕ και όπου αλλού χωρίς εργοδότες και μαϊμούδες. Αν και μαθαίνουμε ότι η συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ ψάχνει νέους πολυτελείς παραθεριστικούς προορισμούς για να σπαταλήσει μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων, τα συνδικάτα επιμένουν, συνέδριο στον Πειραιά με ελάχιστο κόστος. Η προσπάθεια που κάνουμε εκατοντάδες συνδικάτα και χιλιάδες συνδικαλιστές σε όλη την Ελλάδα πρέπει να φτάσει πλατιά μέσα στην εργατική τάξη. Να ξετινάξουμε την ψεύτικη προπαγάνδα της συνδικαλιστικής μαφίας και όσων επιστρατευμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έχουν πάρει τέτοια εργολαβία.
Η δράση αυτή αφορά κάθε τίμιο συνδικαλιστή και κάθε συνδικάτο. Γι’ αυτό, ανεξάρτητα από πολιτικές και συνδικαλιστικές διαφορές, το μέτωπο που έχουν ανοίξει οι Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μέρα με την ημέρα, αγκαλιάζονται από πολλούς νέους συνδικαλιστές και από νέα συνδικάτα.
Συνεχίζουμε τη σκληρή διαπάλη μέσα στην εργατική τάξη ώστε οι εργαζόμενοι να μην αποδεχτούν τη λογική του «μονόδρομου» και του «μικρότερου κακού». Να απορρίψουν το ρόλο κομπάρσου που επιδιώκουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κυβέρνηση για τα συνδικάτα. Ρόλο κομπάρσου που έχει αποδεχτεί η συνδικαλιστική μαφία για λογαριασμό της ΓΣΕΕ αλλά και ρόλο ψάλτη για να λιβανίζει την άγρια αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των εργοδοτών.
Γινόμαστε πρωταγωνιστές, παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δεν υπάρχει περίοδος χάριτος για τους κυβερνώντες και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Καμία αναμονή. Δεν υπάρχουν σωτήρες. Η προοπτική βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη, έχουμε συγκεντρώσει μεγάλη πείρα σε αυτό».
