Πηγή: Eurokinissi
Του Νίκου Γελαδά*
Πρόσφατα ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της Καλαθοσφαιριστικής Ανώνυμης Εταιρείας «Πανιώνιος» προσέλαβε για προπονητή τέως επώνυμο καλαθοσφαιριστή, τον οποίο ευθύς αμέσως απέλυσε, ύστερα από την μήνιν και απαίτηση των φιλάθλων. Του πρόσαψαν ότι είναι φασιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Ο προπονητής της μιας νυκτός, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της στάσης των φιλάθλων, μεταξύ άλλων, δήλωσε την επαύριον:
«Τι σημαίνει «δεν δεχόμαστε φασίστες στον Πανιώνιο»; Τι είναι αυτό; Είπαν ότι υποστηρίζω την Χρυσή Αυγή… Φυσικά και είμαι φασίστας! Ο αθλητισμός είναι φασισμός. Κάθε αθλητικός χώρος έχει φασισμό. Οι προπονητές δηλαδή τι είναι; Δημοκράτες; Υπάρχει κανένας αθλητής που ψηφίζει για να παίξει βασικός ή όχι; Κάθε προπονητής και κυρίως οι μεγάλοι, …δεν έχουν δημοκρατικές αρχές. Έτσι είναι, τι να κάνουμε;».
Ο αθλητισμός, κύριε Γιατζόγλου, είναι μια διαδικασία οργανωμένης και επαναλαμβανόμενης σωματικής δραστηριότητας η οποία λαμβάνει ποικίλες κινητικές μορφές και σχήματα. Είναι ένα εργαλείο, είναι μια μέθοδος για να πετύχει το άτομο και η κοινωνία τον εκάστοτε σκοπό που έχει θέσει. Για μια πανεπιστημιακή σχολή Φυσικής Αγωγής ο αθλητισμός ταυτίζεται με την υγεία, την απόδοση και την αγωγή. Για το διεθνές κίνημα Ολυμπισμού ο αθλητισμός ταυτίζεται με την αμοιβαία κατανόηση, το «ευ αγωνίζεσθαι», την ανάπτυξη της φιλίας των ατόμων και της ειρήνης των λαών. Αυτός είναι ο δικός μας Αθλητισμός και δεν έχει να κάνει με το ρόλο και τη συμπεριφορά που έχει κάθε άτομο αναλάβει στο αθλητικό γίγνεσθαι. Φυσικά, ο ψηλός παίκτης παίζει μπάσκετ κοντά στο καλάθι και ο κοντός παίκτης παίζει στην περιφέρεια. Αυτά είναι αξιώματα και δεν γίνεται ψηφοφορία για να τα αποφασίσουμε. Ο προπονητής εφαρμόζει τις τεχνικές του γνώσεις που ενδείκνυνται για την περίπτωση, τις οποίες αποδέχονται οι άλλοι και κατά τεκμήριο είναι σωστές.
Ο φασισμός, κύριε Γιατζόγλου, είναι μια συμπεριφορά που κατέχει θέση, δυστυχώς, πολιτικής ιδεολογίας η οποία αποδέχεται το ατομικιστικό, καπιταλιστικό σύστημα οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας. Ο φασισμός προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του με αυταρχικό και βίαιο τρόπο προπαγανδίζοντας τον εθνικισμό και κάθε είδος διακρίσεων της κοινωνίας ενάντια σε μειονότητες. Ο δικός σου αθλητισμός, φίλε Στηβ, είναι φασισμός, όπως ισχυρίζεσαι. Γιατί ταυτίζεται με την επικράτηση του ισχυρότερου, την καταπίεση του ασθενέστερου, τη διάκριση του φτωχότερου. Γιατί επιτρέπονται θεμιτά και αθέμιτα μέσα για τη νίκη η οποία αποτελεί αυτοσκοπό. Γιατί αποδέχεται την άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλητικού ιδεώδους. Γιατί εσύ, οι ιδεολογικοί σου φίλοι και ο πρόεδρος που σε προσέλαβε έχουν κάνει τα γήπεδα ρωμαϊκή αρένα.
Όλα αυτά γίνονται με την ανοχή της κυβέρνησης, η οποία τρία χρόνια μετά την εκλογή της αφήνει άθικτη την ηγεμονία της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας στον αθλητικό χώρο. Το περιβόητο νομοσχέδιο για τον Αθλητισμό μουλιάζει στα συρτάρια του νεο-συντηρητισμού. Μέχρι πότε, κύριοι κυβερνώντες, τα παιδιά μας θα τα διαπαιδαγωγούν προπονητές της πιάτσας και του εμπορίου και όχι προπονητές πανεπιστημιακής μόρφωσης; Ως πότε ο εκδημοκρατισμός των αθλητικών σωματείων θα αναβάλλεται; Ως πότε θα αναλαμβάνουν πρόεδροι επαγγελματικών σωματείων κάποιοι νεόκοποι με μοναδικό κριτήριο την οικονομική επιφάνεια; Τελικά, οι πρόεδροι κάνουν μόνο κακό. Και μετά αποχωρούν.
*Ο Νίκος Γελαδάς είναι καθηγητής, κοσμήτορας της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών
