Το όργιο νοθείας και πλαστογραφίας, στο οποίο επιδίδεται ενόψει του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ η πλειοψηφία της (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ομάδα Βασιλόπουλου), αποκαλύπτει για άλλη μια φορά το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.
Σε ανακοίνωσή του με τίτλο «Εξω οι εργοδότες από τα συνδικάτα! Συνδικάτα εργατών όχι των εργοδοτών!», το ΠΑΜΕ σημειώνει τα εξής:
«Οσο εξελίσσεται η διαδικασία του ελέγχου από την οργανωτική επιτροπή για τη νομιμοποίηση των οργανώσεων στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τόσο επιβεβαιώνονται όλα όσα ήδη έχει καταγγείλει το ΠΑΜΕ, για τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο αυτού του Συνεδρίου. Στην ουσία, δεν πρόκειται για εργατικό συνέδριο.
Η νοθεία, η πλαστογραφία, τα σωματεία – φαντάσματα έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο:
- Σωματεία όπου εμφανίζουν να ψηφίζει σε αυτά ένας εργαζόμενος ανά 40 δευτερόλεπτα.
- Σωματεία που οι αρχαιρεσίες τους δεν υπάρχουν σε κανένα πρωτοδικείο.
- Δεκάδες διπλοψηφίες, «μέλη» που έχουν ψηφίσει σε δύο, τρία και τέσσερα σωματεία, ορισμένοι από τους οποίους εκλέγονται και στα όργανα.
- Σωματεία με μέλη και ψηφίσαντες που ξεπερνούν σε αριθμό τους εργαζόμενους της περιοχής τους.
Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα της «μαζικοποίησης» και της «συμμετοχής» που εμφανίζουν οι σάπιες δυνάμεις, οι οποίες παριστάνουν την ηγεσία της ΓΣΕΕ, στα σωματεία που ελέγχουν.
Η αλλοτρίωση που αυτές οι δυνάμεις έχουν επιφέρει στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι εξόφθαλμη πλέον, αφού εμφανίζουν ψηφίσαντες, εκλεγμένους στα όργανα των εργατικών σωματείων καθώς και αντιπροσώπους, στελέχη της εργοδοσίας και σε πολλές περιπτώσεις τους ίδιους τους εργοδότες, όπως προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους εταιρειών, αντιπροέδρους ΔΣ τραπεζών, ιδιοκτήτες πούλμαν και ασφαλιστικών εταιρειών.
Η παρέμβαση της εργοδοσίας είναι ολοφάνερη παντού. Εκτός από το να σέρνει χιλιάδες εργαζόμενους να ψηφίζουν τους ανθρώπους της, όπως συμβαίνει σε διάφορα σωματεία στο Εμπόριο και αλλού, εκλέγεται και η ίδια στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ!
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ομάδα Βασιλόπουλου) επιχειρεί να νομιμοποιήσει όλη αυτήν τη σαπίλα, τη συμμετοχή της εργοδοσίας και τον έλεγχο των σωματείων από αυτή. Να διατηρήσει και να ενισχύσει τον έλεγχο στο εργατικό κίνημα μέσα από τον μηχανισμό που λέγεται «ΓΣΕΕ». Τον μηχανισμό που στηρίζει τα σχέδια και την κερδοφορία των μεγαλοεργοδοτών και βάζει πλάτη στην υλοποίηση του αντεργατικού πλαισίου της εκάστοτε κυβέρνησης. Για τις «υπηρεσίες» που προσφέρει σε εργοδοσία και κυβέρνηση, τον στηρίζουν με όλα τα μέσα. Τον «ταΐζουν» με εκατομμύρια ευρώ μέσω προγραμμάτων, με εκδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ, όπως οι συναυλίες για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ σε Κρήτη και Θεσσαλονίκη (89.000 και 93.000 ευρώ αντίστοιχα).
Ολοι αυτοί έχουν δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στις δυνάμεις της ΔΑΣ, οι οποίες προέρχονται από τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Επιτίθενται στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που αποκαλύπτουν την αλλοτρίωση και τη σήψη τους και παλεύουν για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους.
«Ξορκίζουν» όπως «ο διάβολος το λιβάνι» τις συλλογικές διαδικασίες των εργαζομένων στα σωματεία τους, τη συζήτηση, τις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί εκεί αποκαλύπτεται η «γύμνια» τους. Γιατί εκεί οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν τον βρώμικο ρόλο τους, βλέπουν ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός τους.
Θέλουν να βάλουν εμπόδια στη συσπείρωση των εργαζομένων με το ΠΑΜΕ, στην ενδυνάμωση του ταξικού κινήματος, στην ανάπτυξη των αγώνων που απαιτούνται σήμερα, για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να αναχαιτίσουν την επίθεση που δέχονται από το μεγάλο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ. Των αγώνων που απαιτούνται, προκειμένου να μπουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των εργαζομένων και η ικανοποίησή τους, σε αντιπαράθεση με τις απαιτήσεις και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και τις «αντοχές» της οικονομίας τους.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να παλέψουν, πετώντας από το σβέρκο τους – σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος – τους ανθρώπους της εργοδοσίας και του κράτους της, αυτούς που υπονομεύουν καθημερινά τα εργατικά συμφέροντα».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
