Ο σχεδιασμός δράσης του επόμενου διαστήματος με βάση τις εξελίξεις και την επίθεση που προετοιμάζεται απέναντι στον εργαζόμενο λαό καθώς και το αγωνιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων παρουσιάστηκε στη συνέντευξη που έδωσε την Παρασκευή η ΕΓ του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη απευθύνοντας κάλεσμα συμμετοχής στο συλλαλητήριο του Σαββάτου στις 6 μ.μ. στην πλ. Αριστοτέλους.
Μιλώντας εισηγητικά ο Γιώργος Πέρρος μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ απηύθυνε κάλεσμα αγώνα, ενότητας σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, σε κάθε ΔΣ σωματείου, σε κάθε εργαζόμενο για σύγχρονους όρους δουλειάς, για ζωή με δικαιώματα. Τόνισε ότι σήμερα χρειάζεται ένα κίνημα που θα διεκδικεί σύγχρονους όρους δουλειάς, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διεύρυνση των κοινωνικών παροχών.
Σημείωσε ότι το ΠΑΜΕ θέλει ένα ζωντανό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με σωματεία με δράση και ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων σε συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και όχι εργοδοτικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Ένα διεκδικητικό κίνημα, που θα αγωνίζεται για την ανάκτηση των απωλειών, προβάλλοντας επιθετικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν για την ικανοποίησή τους. Ένα κίνημα που θα έχει σταθερό μέτωπο υπεράσπισης των εργαζομένων απέναντι στους επιχειρηματικούς μονοπωλιακούς ομίλους και σε κάθε κυβέρνηση που τους υπηρετεί, στο κράτος τους, στην ΕΕ, ενάντια στην εκμετάλλευση και σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Παράλληλα ο Γ. Πέρρος απηύθυνε ανοιχτό κάλεσμα ενότητας και δράσης, με αποφασιστική μαζική συντονισμένη και μαχητική απεργιακή απάντηση απέναντι στα νέα σχέδια που προετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ. (Δείτε πάνω το βίντεο και διαβάστε παρακάτω όλη την εισήγηση)
Στη συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκαν σύντομες παρεμβάσεις από τον Ρίζο Μαρούδα, από την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Μπλόκων των Αγροτών (δείτε βίντεο εδώ), τη Ράνια Καπετανγιώργη από την ΠΑΣΕΒΕ (δείτε βίντεο εδώ), την Ηλέκτρα Ραΐζη από την ΟΓΕ (δείτε βίντεο εδώ) και τον Δημήτρη Περδίκη από το ΜΑΣ (δείτε βίντεο εδώ).
Η εισήγηση του Γ. Πέρρου
To ΠΑΜΕ, η συσπείρωση σωματείων, ΕΚ, Ομοσπονδιών και συνδικαλιστών από το σημερινό βήμα και μπροστά στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ απευθύνει κάλεσμα αγώνα, ενότητας σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, σε κάθε ΔΣ σωματείου, σε κάθε εργαζόμενο. Να αγωνιστούμε και παλέψουμε για σύγχρονους όρους δουλειάς, για ζωή με δικαιώματα!
Σήμερα δε μπορεί να υπάρχει πίστωση χρόνου. Η νέα κυβέρνηση έρχεται από παλιά, είναι γνωστή, έχει σημαδέψει με τις πολιτικές της, τη ζωή της εργατικής-λαϊκής οικογένειας. Ήδη ξεκίνησε με φόρα για να εφαρμόσει και να βαθύνει ακόμα περισσότερο την επίθεση στα εργατικά ασφαλιστικά δικαιώματα βρίσκοντας στρωμένο το έδαφος από την αντεργατική παρακαταθήκη που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το μικρό χρονικό διάστημα που πέρασε από τις τελευταίες εκλογές επιβεβαίωσε πως δεν είναι νέος ο πολιτικός συσχετισμός που προέκυψε από την κυβερνητική εναλλαγή. Αντίθετα αποτελεί συνέχεια για την υλοποίηση των επιδιώξεων των επιχειρηματικών ομίλων, για τη θωράκιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης δηλαδή την ανάπτυξη των κερδών των λίγων, δηλαδή για νέο πιο βαθύ κύκλο αντιλαϊκών μέτρων.
Ο πήχης έχει τεθεί ήδη ψηλά από την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα μέτρα που ήδη εξήγγειλε ο Μητσοτάκης και αυτά που θα παρουσιάσει στη ΔΕΘ θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο τη ζωή του εργαζόμενου λαού. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις που πρόλαβε να φέρει στα κλεφτά μέσα στο καλοκαίρι, η μία για τους εργολαβικούς εργαζόμενους και η άλλη για τις απολύσεις αλλά και οι σχεδιασμοί της ώστε να μπει νέο χτύπημα στη συλλογική οργάνωση και πάλη, είναι οι πρώτες παρεμβάσεις στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Είναι παρεμβάσεις που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το μέλλον που προετοιμάζουν.
Την ίδια στιγμή προχωρούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς. Έχουμε τη διατήρηση των ματωμένων πλεονασμάτων, νέες φοροαπαλλαγές και προκλητικά προνόμια στο κεφάλαιο με ταυτόχρονη μεταφορά των φορολογικών βαρών στο λαό, ταχύτερη υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων, παραπέρα απελευθέρωση της Ενέργειας με επίκεντρο τη ΔΕΗ, υλοποίηση του σχεδίου για τα «κόκκινα» δάνεια και τους πλειστηριασμούς.
Η επίθεση στους συνταξιούχους και τα δικαιώματα των ασφαλισμένων περνάει σε νέα φάση, προχωρώντας παραπέρα την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, σε συνέχεια των ανατροπών που έφερε με το «νόμο-λαιμητόμο» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλουν γρήγορα να ξεμπερδεύουν με όσα δικαιώματα κρατήθηκαν με σκληρούς αγώνες μέσα στην κρίση, να ολοκληρώσουν το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας και πλήρους ελευθερίας των μεγαλοεργοδοτών να ξεζουμίζουν χωρίς κανένα εμπόδιο τους εργαζόμενους.
Επίσης η υπάρχει ενορχηστρωμένη επίθεση για να μη διαταραχθεί η «επάνοδος στην κανονικότητα» και η επιστροφή στις «παθογένειες» του παρελθόντος όπως ονόμασαν τα δικαιώματα που καταργήθηκαν.
Σήμερα δεν είναι «κανονικότητα» οι αντεργατικές ανατροπές, η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, των συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών. Δεν είναι κανονικότητα η εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς, που δημιουργούν επικίνδυνες καταστάσεις για το λαό μας και τους λαούς των γειτονικών χωρών.
Είναι φανερό ότι με το δόγμα «νόμος και τάξη» θα επιδιώξουν να επιβάλλουν το συμβιβασμό με τα ψίχουλα, τη ζωή στην πρέσα και τους αβάσταχτους φόρους και τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060, την υποταγή του εργαζόμενου λαού στις συνεχείς απώλειες στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές «για να μην διαταραχθεί η επάνοδος στην κανονικότητα».
Με το νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος» που αποτελεί τον πυρήνα των θέσεων της κυβέρνησης, στοχεύει σε ένα κράτος πιο αντιλαϊκό στο εσωτερικό και πιο επιθετικό για την υλοποίηση των πολεμικών κατευθύνσεων του ΝΑΤΟ.
Ήδη πάνω σε αυτό το έδαφος υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα φανερώνουν πως η εργοδοσία έχει ξεσαλώσει. Ορισμένα από αυτά: Το επιμελητήριο της Κέρκυρας απαιτεί να μη γίνονται έλεγχοι στην τουριστική περίοδο, η μηνυτήρια αναφορά της COSCO στο σωματείο πολύ μετά την απεργιακή κινητοποίηση, το δικαστήριο στην περίπτωση της απόλυσης του προέδρου του ΕΚ Λαυρίου που αποφάσισε με το σκεπτικό πως το διευθυντικό δικαίωμα στην απόλυση είναι πιο ισχυρό από την εργατική προστασία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κρύβει την πρόθεσή της να τσακίσει τη συνδικαλιστική δράση, να βάλει τα σωματεία στο γύψο. Επιχειρεί να χτυπήσει ξανά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα παίρνοντας τη σκυτάλη από τους απεργοκτόνους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ήδη ανακοινώσει τα σχέδια της για το νέο συνδικαλιστικό νόμο που θα αντικαταστήσει το ν.1264/82.
Ήδη από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ο υπουργός εργασίας εξήγγειλε την καθιέρωση «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις διαδικασίες της απεργίας», για να πετύχει ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα των ζωντανών, συλλογικών διαδικασιών στα συνδικάτα. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του θέλουν να χτυπήσουν τις συλλογικές διαδικασίες, τις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων, τη συμμετοχή των εργαζομένων στη διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου και την οργάνωση της πάλης, ώστε να είναι ακόμη πιο ευάλωτοι στις πιέσεις αλλά και στα ιδεολογήματα της εργοδοσίας.
Αντίστοιχα η εξαγγελία του «ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων και στελεχών», έχει στόχο όχι «την αντιμετώπιση του κατακερματισμού στο οργανωτικό συνδικαλιστικό σύστημα» όπως λένε, αλλά το φακέλωμα και τον ασφυκτικό έλεγχο των πραγματικών συνδικάτων από το αστικό κράτος.
Τα όσα λέει για να δικαιολογήσει την επίθεση «για περισσότερη δημοκρατία στο συνδικαλιστικό κίνημα» δεν πείθουν κανένα. Τη στιγμή που κατάργησε για χατίρι του ΣΕΒ ακόμα και την προσχηματική διάταξη για την αιτιολόγηση της απόλυσης με το επιχείρημα «για να μην φακελώνεται ο εργαζόμενος» ανακοίνωσε την δημιουργία «ηλεκτρονικού μητρώου όσων είναι συνδικαλισμένοι» και «ηλεκτρονικών ψηφοφοριών για την λήψη απεργιακής απόφασης» για να υπάρχει πλήρες φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζομένων και της δράσης τους!
Επιδιώκει να υψώσει τοίχο σε εργαζόμενους που θέλουν να οργανωθούν στα σωματεία τους, που επιλέγουν το συλλογικό δρόμο διεκδίκησης, στην ενεργή συμμετοχή τους. Επιχειρεί ένα σχέδιο καθυπόταξης των σωματείων στην εργοδοσία και τα συμφέροντα της με την πλήρη αλλαγή του χαρακτήρα τους.
Στοχεύουν καθαρά στη συλλογική δράση και οργάνωση. Θέλουν τους εργαζόμενους φακελωμένους στους εργοδότες, να γνωρίζουν ανά πάσα ώρα και στιγμή ποιοι εργαζόμενοι είναι συνδικαλισμένοι, που, τι ψήφισαν, αν συμμετέχουν στις μαζικές συλλογικές διαδικασίες. Θέλουν τον κάθε εργαζόμενο να αποφασίζει μακριά από συλλογικές διαδικασίες, ατομικά, να βρίσκεται αποκομμένος.
Ο Παναγόπουλος μαζί με το Μητσοτάκη εμφανίζονται ως εγγυητές των Συνδικάτων. Μόνο ανέκδοτο μπορεί να είναι αυτό. Είναι οι νεκροθάφτες των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Στην ουσία ομολογούν πώς μπροστά στα μέτρα και στην επίθεση που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα, θέλουν να «δέσουν το γάιδαρο τους», δηλαδή να αφοπλίσουν το οργανωμένο αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα και να το πετάξουν στην άκρη. Δεν μας προξενούν εντύπωση οι χθεσινές δηλώσεις του Παναγόπουλου. Έχει σημασία να τις μάθουν οι εργαζόμενοι, γι’ αυτό κάναμε και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να τους αποκαλύπτουμε. Αποτέλεσαν και αποτελούν το δεξί χέρι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Αποδέχτηκαν τα τρία μνημόνια που πέρασαν, υπέγραψαν τη μείωση των μισθών κατά 22%. Είναι λογικό να έχουν τέτοιο μένος με το ΠΑΜΕ, με τα Συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που προσπαθούν.
Το ξήλωμα στην ενεργή συνδικαλιστική δράση έχει ξεκινήσει σχεδιασμένα από πιο πριν με τη συμβολή και τη στήριξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και κυρίως από μια μικρή ομάδα που οι εργαζόμενοι σωστά ονόμασαν συνδικαλιστική μαφία. Εδώ θέλουμε να σημειώσουμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα της ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα που μιλεί τάχα για κομματικοκρατία και την ίδια στιγμή είχε ομιλητές σε εκδηλώσεις και συναντήσεις της σχεδόν το μισό υπουργικό συμβούλιο της ΝΔ. Επικεφαλής της ΔΑΚΕ είναι ο γνωστός Κιουτσούκης ο οποίος είχε διαγραφεί από τη ΝΔ επειδή συγκροτούσε ομάδες που επιτίθονταν σε βουλευτές. Αυτοί μιλούν για εκδημοκρατισμό και φαινόμενα που προκαλούν. Ντροπή!
Επιβεβαιώνεται ακόμα περισσότερο ότι στο πρόσωπο της κυβέρνησης της ΝΔ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρήκε τον καλύτερο υπερασπιστή της. Ο στόχος της αστικής τάξης, της κυβέρνησης της για να μπορέσει να περάσει τη νέα αντεργατική επίθεση, θέλει υποταγμένα ή άφωνα Συνδικάτα. Κλείνει το μάτι σε αυτούς που έχουν κάνει επιστήμη τον «κοινωνικοεταιρισμό», σε όσους θέλουν να μεταλλάξουν τα Συνδικάτα σε όργανα στήριξης των επιδιώξεων των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και στη διατήρηση και διεύρυνση του «ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος» για την προσέλκυση κεφαλαίων.
Πέρα από τα διατεταγμένα από την εργοδοσία ΜΜΕ που κάνουν συχνά λόγο για την ανάγκη «να αλλάξει το συνδικαλιστικό κίνημα» και να προσαρμοστεί στα «νέα δεδομένα» λες και τους πήρε ο πόνος για τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, η ίδια η συνδικαλιστική μαφία έστρωσε το βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων της, μιλώντας για απεργίες που έχουν φάει τα ψωμιά τους, βάζοντας μέσα στα σωματεία προέδρους ΑΕ, golden boys επιχειρήσεων και μέλη ΔΣ επιχειρηματικών ομίλων.
Όλες αυτές οι δυνάμεις και οι μηχανισμοί αναμασούν τα περί «κομματοκρατίας» στα σωματεία που πρέπει να σταματήσει, χωρίς βέβαια να παραπέμπουν στα κόμματα του μνημονίου που στο δικό τους έλεγχο ήταν όλες οι ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και σε μεγάλες Ομοσπονδίες, σε καιρούς κρίσης και ανάπτυξης.
Η αφωνία τους και η εξαφάνιση τους τόσο το Γενάρη του 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ και τον αντεργατικό νόμο που εισήγαγε την παρέμβαση στην απεργία όσο και σήμερα γύρω από τη συζήτηση για το νέο συνδικαλιστικό νόμο, το φακέλωμα των εργαζομένων και την ωμή παρέμβαση του κράτους στα σωματεία, έχει τη συγκατάθεση τους. Έχει όνομα. Παναγόπουλος-Κιουτσούκης-Βασιλόπουλος. Όπως λέει και ο λαός μας «Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει».
Και φυσικά μας επιβεβαίωσαν πολύ γρήγορα όσον αφορά τη λαϊκή παροιμία, με τη συμμέτοχη και το στρογγυλοκάθισμα τους στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους λεγόμενους κοινωνικούς εταίρους. Φυσικά δε μας προκαλεί έκπληξη καθώς η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει μόνιμο στασίδι σε κάθε είδους κοινωνικό διάλογο. Όμως πρέπει να θυμίσουμε στους εργαζόμενους πως δεν έχουν καμία δικαιοδοσία, ως νόθα και διορισμένη διοίκηση.
Αυτή η συνδικαλιστική μαφία χρησιμοποιεί τα πάντα. Προβοκάτσιες, λάσπη, συκοφαντίες, απέναντι στα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, και τα Συνδικάτα για να διατηρήσουν τις παχυλά αμειβόμενες θέσεις τους, επιτίθενται στο ΠΑΜΕ.
Όμως τα στελέχη του ταξικού κινήματος είναι γνωστά. Βρίσκονται κάθε μέρα μπροστά στους αγώνες και στις αγωνίες των εργαζομένων, είναι με τα συμφέροντά τους. Με τα σωστά και τα λάθη τους αυτοί είναι. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ούτε καν γνωρίζει τί σημαίνει φόβος απόλυσης.
Τονίζουμε για μια ακόμη φορά, πίσω δεν κάνουμε. Τα σωματεία και τα συνδικάτα, οι τίμιοι συνδικαλιστές δεν θα ανεχτούν να γίνει συνέδριο με μπράβους, με την ασφάλεια και τα ΜΑΤ. Εργατικό συνέδριο θα γίνει, αλλά δίχως όλους αυτούς. Την υπόθεση να φύγουν οι εργατοπατέρες, οι νόθοι, οι άνθρωποι των εργοδοτών από τα Συνδικάτα, θα την πάμε μέχρι τέλους.
Δίνουμε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση. Επειδή γνωρίζουμε ότι βρίσκονται σε προχωρημένες συναντήσεις με τους εργατοπατέρες τονίζουμε: δεν θα ανεχτούμε το συνδικαλιστικό της ασφάλειας, την αστυνομία, τα ΜΑΤ. Έχουμε τη δυνατότητα να προστατεύσουμε το κίνημά μας.
Αποτελούν εύστοχα όπως τους έχουν χαρακτηρίσει οι εργαζόμενοι συνδικαλιστική μαφία. Είναι αυτοί που έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους και την περίοδο της κρίσης στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Γι΄ αυτό και δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό ώστε να τρέχουν πρώτοι στα καλέσματα του πρωθυπουργού που γίνονται με το σύνθημα πως «θα στηρίξει την επιχειρηματικότητα με κάθε κίνητρο». Είναι σταθεροί συνέταιροι στην επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους μαζί με το ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες.
Εκεί που κάθονταν στο ίδιο τραπέζι την προηγούμενη Δευτέρα όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν ότι έχει απομείνει από τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα αλλά αποκαλύφθηκε ότι έχουν συμφωνήσει με τους εργοδότες για Εθνικό Επαγγελματικό Ταμείο, δηλαδή την απαλλαγή των εργοδοτών από την κοινωνική ασφάλιση, την εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης, το τζογάρισμα των μισθών των εργαζομένων, το τάισμα των κορακιών των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και των διαφόρων επενδυτών από τον κόπο, τη δουλειά και το αίμα των εργαζομένων. Αφού απέκτησαν τεχνογνωσία από το επαγγελματικό ταμείο του φαρμάκου και τζόγαραν στην ουσία τα λεφτά των εργαζομένων, τώρα ζητούν να το γενικεύσουν αυτήν την εμπειρία σε πανεθνικό επίπεδο, πρωτοστατώντας στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, παραμονές της κυβερνητικής επίθεσης.
Την ίδια στιγμή δεν έβγαλαν άχνα όταν οι βιομήχανοι της Βορείου Ελλάδας κατέθεσαν εκ νέου πρόταση για τη νομοθέτηση ειδικών Οικονομικών ζωνών σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, γύρω από τα μεγάλα λιμάνια σε όλη τη χώρα και τις βιομηχανικές ζώνες. Δηλαδή ειδικό φορολογικό καθεστώς για τα αφεντικά και τις εταιρείες και καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους όπου θα εξαιρούνται και από τις ελάχιστες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα ελάχιστα που έχουν απομείνει από εργατικά δικαιώματα, χωρίς ελέγχους και χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση και δράση.
Άχνα δεν έβγαλαν για τους εργολαβικούς εργαζόμενους, για τις απολύσεις, για τον ΟΜΕΔ που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αλλάξει. Δίνουν ανταλλάγματα για να κρατηθούν.
Σε μιας τέτοιας σφοδρότητας επίθεση, που στόχο έχει το ίδιο το εργατικό κίνημα και τη συνείδηση των εργαζομένων, η απάντησή μας πρέπει να είναι όχι μόνο ανάλογη, αλλά να κατανοηθεί από όλους ότι πρόκειται για μάχη για την ύπαρξη των Συνδικάτων ως όργανα πάλης των εργατών και όχι ως γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.
Το δικαίωμα των εργαζομένων στη συλλογική οργάνωση είναι αδιαπραγμάτευτο. Να περάσουμε στην επίθεση διεκδικώντας σύγχρονες συνθήκες δουλειάς και αμοιβής.
Θα θέλαμε εδώ να χαιρετίσουμε τον αγώνα των εργαζόμενων στη Τράπεζα Πειραιώς που παρά την απίστευτη τρομοκρατία της εργοδοσίας και την ανοικτή στήριξή της από ΓΣΕΕ – ΟΤΟΕ και σωματεία, οι εργαζόμενοι αντιστέκονται.
Όλοι οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα να δείξουν την αλληλεγγύη τους.
Σήμερα χρειάζεται:
Ένα κίνημα που θα διεκδικεί σύγχρονους όρους δουλειάς, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διεύρυνση των κοινωνικών παροχών.
Θέλουμε εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ζωντανό που θα σφυρηλατεί την ενότητα των εργαζομένων μέσα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, με σωματεία πραγματικά με δράση και υπόσταση, ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων σε συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και όχι εργοδοτικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που στήνονται από εργοδότες, κυβερνήσεις, νόθες διαδικασίες και μπράβους της νύχτας.
Ένα κίνημα που δε θα παζαρεύει πόσα δικαιώματα θα χάσουν κάθε φορά οι εργαζόμενοι, δε θα είναι ουρά και όχημα της κάθε αντιλαϊκής κυβέρνησης. Αυτό το ζήσαμε έντονα με τη στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μέσα στην κρίση και το απορρίπτουμε. Αυτές οι ηγεσίες δεν μπορούν ούτε θέλουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να διεκδικήσουν.
Κίνημα διεκδικητικό που θα αγωνίζεται για την ανάκτηση των απωλειών, προβάλλοντας επιθετικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν για την ικανοποίησή τους.
Ένα κίνημα που θα έχει σταθερό μέτωπο υπεράσπισης των εργαζομένων απέναντι στους επιχειρηματικούς μονοπωλιακούς ομίλους και σε κάθε κυβέρνηση που τους υπηρετεί, στο κράτος τους, στην ΕΕ, ενάντια στην εκμετάλλευση και σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Με βάση όλες αυτές τις εξελίξεις που εκτιμάμε ότι άμεσα θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα, το ΠΑΜΕ παίρνει την πρωτοβουλία και απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, σε κάθε εργαζόμενο ώστε να ανοίξει η συζήτηση και να μπει σε πρώτο πλάνο η ανάγκη της μετατροπής του συνδικαλιστικού κινήματος σε πραγματικό στήριγμα των εργαζομένων, σε δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων τους.
Να συζητήσουμε πως θα οργανώσουμε την πάλη μας στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε.
Πώς θα ανασυντάξουμε το κίνημα μας απελευθερώνοντας το από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων της, από τη συνδικαλιστική μαφία που τα θέλει φορείς των εργοδοτών και του εταιρισμού, όχημα για τη συνδικαλιστική επιβίωση της.
Πώς θα φέρουμε τους νέους εργαζόμενους που δουλεύουν με τούς πιο άθλιους όρους στα συνδικάτα.
Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα ενότητας και δράσης απέναντι στα νέα σχέδια που προετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Να προετοιμάσουμε και εμείς αποφασιστική μαζική συντονισμένη και μαχητική απεργιακή απάντηση. Να βρεθούμε σε ετοιμότητα, να είμαστε σε εγρήγορση για οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη και σε νέα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Σε αυτή τη βάση καλούμε τα ΔΣ των σωματείων να συζητήσουν άμεσα, να προκαλέσουν συζητήσεις και γενικές συνελεύσεις στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς.
Θαρρετά και με τόλμη να επιλέγονται αγωνιστικές μορφές απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία που θεωρεί ότι έχει αέρα στα πανιά της. Να βάλουμε φρένο σε όποιες σκέψεις υπάρχουν για την απονέκρωση των σωματείων.
Η πλατιά σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε χθες εδώ στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή δεκάδων συνδικαλιστών από πολλές πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, συνδικαλιστές που δε συμφωνούν απαραίτητα με θέσεις του ΠΑΜΕ αλλά προσβλέπουν στη δυναμική του, στην αξιοπιστία του και στην εντιμότητα του, θέλουμε να συνεχιστεί.
Οι αποφάσεις που πάρθηκαν συλλογικά χθες από τη σύσκεψη για το επόμενο διάστημα, θέλουμε να γίνουν κτήμα περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, περισσότερων εργαζομένων. Με βάση αυτό, χθες δόθηκε η σκυτάλη στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει τις επόμενες μέρες νέα μεγάλη σύσκεψη με το ίδιο περιεχόμενο, την ανάγκη δηλαδή ενωτικού-μαζικού ταξικού αγώνα απέναντι στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα.
Σε αυτόν τον αγώνα χωράει κάθε έντιμος συνδικαλιστής, κάθε σωματείο που κατανοεί την ανάγκη ύπαρξης των συνδικαλιστικών οργανώσεων με ταξικό προσανατολισμό, με ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, με δημοκρατική λειτουργία, για την οργάνωση της πάλης, της αλληλεγγύης, την υπεράσπιση του λαού, για την αγωνιστική ενότητα του λαού με στόχο την απαλλαγή από τα μονοπώλια που τσακίζουν τις ζωές μας.
Μαζί με τους συμμάχους μας, τους φτωχούς αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες, μαζί με τους φοιτητές και σπουδαστές και τη νεολαία συνολικά που σήμερα υποφέρει τόσο στην εργασία της όσο και στα θρανία των διάφορων τεχνικοεπαγγελματικών σχολών, απευθύνουμε κάλεσμα για οργάνωση της πάλης. Κανένας συμβιβασμός με τα ψίχουλα. Αγώνας για σύγχρονους όρους δουλειάς, για ζωή με δικαιώματα!
Ο τόπος μας έχει μεγάλο πλούτο και μεγάλες δυνατότητες για να ζήσει ο λαός μας καλύτερα, σε συνθήκες ευημερίας. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να πιστέψουν στη δύναμη τους, να τη δοκιμάσουν, να την οργανώσουν, να βάλουν μπροστά το δίκιο τους. Σήμερα δεν αποτελεί μονόδρομο η σύνθλιψη των δικαιωμάτων και ο συμβιβασμός με τα ελάχιστα. Τον πλούτο που παράγουμε εμείς τον καρπώνονται οι λίγοι, τα μονοπώλια.
Αυτός ο πλούτος είναι δικός μας και πρέπει να τον διεκδικήσουμε.
Σε αυτόν το δρόμο το ΠΑΜΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τη νεολαία, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάθε έντιμο άνθρωπο που αισθάνεται οργή και αγανάκτηση και θέλει να την αλλάξει, κάθε τίμιο συνδικαλιστή που δεν αισθάνεται παροπλισμένος, δε βρίσκεται στην ίδια όχθη με τη σήψη και τη σαπίλα της συνδικαλιστικής μαφίας.
