ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Με το κλείσιμο της κάλπης το βράδυ της επόμενης Κυριακής, οι εργαζόμενοι της χώρας μας, οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες της πόλης και του χωριού, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι νέες θα έχουν απέναντί τους τα ίδια προβλήματα, τον ίδιο αντίπαλο.
Θα συνεχίζουν να δοκιμάζονται αυτοί και οι οικογένειές τους με τα ίδια αδιέξοδα, που ήρθαν ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της μακρόχρονης καπιταλιστικής κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε για να την φορτώσει το κεφάλαιο στις πλάτες του λαού, να οδηγηθεί στην πολυπόθητη ανάκαμψη των κερδών του.
Τα βάσανα για το λαό μας δεν θα τελειώσουν, όποια αστική κυβέρνηση και αν
βγάλει η κάλπη, όποια και αν είναι η σύνθεσή της, όπως και αν ονομαστεί, αφού οι «πρωταγωνιστές» (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ) της εκλογικής αναμέτρησης, όσο και οι «κομπάρσοι» (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λαϊκή Ενότητα, ΑΝΕΛ), από κοντά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή , προσκυνούν τον ίδιο θεό, το καπιταλιστικό κέρδος και με την πολιτική τους υπηρετούν τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Την ίδια στιγμή, δεσμεύονται, και μάλιστα στο διηνεκές, στον ίδιο δρόμο ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αναγνωρίζουν το κρατικό χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός μας. Σερβίρουν – έστω και με παραλλαγές – τις ίδιες αντιλαϊκές συνταγές διαχείρισης της οικονομίας που μας οδήγησαν ως εδώ και που για δεκαετίες δοκιμάστηκαν στις πλάτες του λαού μας.
Αυτόν τον μονόδρομο προπαγανδίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου μπροστά και στις εκλογές. Ακόμα και η «ελπίδα» που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, έγινε «λεπίδα» για το λαό μετά τις εκλογές του Γενάρη. Τώρα, η πλήρης εφαρμογή του 3ου μνημονίου θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις ομαδικές απολύσεις, θα περάσει νέα δεσμά στη συνδικαλιστική δράση και στους απεργιακούς αγώνες.
Τα δήθεν «ισοδύναμα» που ψάχνουν στη θέση των αντιλαϊκών μέτρων που προσυπέγραψαν και ψήφισαν με το 3ο μνημόνιο, τα «παράλληλα προγράμματα» που γράφει και ξαναγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα ίδια απροκάλυπτα ψέματα με τα οποία επιχειρούν να παγιδεύσουν τη λαϊκή ψήφο, είναι το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα με νέο εξώφυλλο. Ακόμα κι αν βρεθούν, δεν θα θίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά θα τα πάρουν ξανά από μια άλλη τσέπη του λαού.
Επομένως, η ικανότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να βάλουν εμπόδια στη χειροτέρευση της ζωής τους, να δυσκολέψουν ή και να αποτρέψουν την εφαρμογή παλιών και νέων μέτρων που περιγράφονται στα μνημόνια διαρκείας, θα κριθεί από το κατά πόσον το επόμενο διάστημα θα γίνουν θαρρετά βήματα στην ανάπτυξη του κινήματος, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ισχυροποίηση και διεύρυνση του ΠΑΜΕ.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, το «κάλεσμα συμπόρευσης, κοινής δράσης και κοινού αγώνα σε όλους τους εργαζόμενους, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά», που απηύθυνε από τη Θεσσαλονίκη η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία.
Τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να συζητηθεί πλατιά μέσα στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους το κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Παράλληλα, να γίνει κεντρικό στοιχείο της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις η διαπίστωση που κάνει η Εκτελεστική Γραμματεία ότι «λύση χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και την κυριαρχία των μονοπωλίων δεν μπορεί να υπάρχει. Θεωρούμε πως ήρθε η ώρα να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων προτάσεις που τάζουν λύσεις χωρίς συγκρούσεις, που βάζουν τους εργαζόμενους και το λαό στο περιθώριο, να επιλέγουν ψευτομεσσίες που υπόσχονται βελτίωση της ζωής μας, μέσα στα πλαίσια του σάπιου και εκμεταλλευτικού συστήματος».
Σήμερα, απαιτείται οργάνωση και σχέδιο από τα συνδικάτα, ώστε καμία αντεργατική παρέμβαση να μη μένει αναπάντητη. Να γεννηθούν εστίες αντίστασης παντού, να στηριχθούν και να ενισχυθούν αυτές που υπάρχουν, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά. Νέοι εργάτες να μπούνε στα σωματεία, να συμβάλουν με τη συμμετοχή τους, τη γνώμη τους στην αναγέννηση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εδώ και μόνο εδώ βρίσκεται η δύναμη της εργατικής τάξης, η οποία δεν δοκιμάστηκε ακόμη.
Η ανασύνταξη του κινήματος είναι όρος επιβίωσης για την εργατική τάξη, απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να περάσουν στην αντεπίθεση. Η αλλαγή στον αρνητικό συσχετισμό, η απαλλαγή των σωματείων από τα τσιράκια της εργοδοσίας και τους εγκάθετους των κυβερνήσεων θα δώσουν νέα πνοή στους αγώνες, θα τα απαλλάξουν από εκείνα τα βαρίδια που ποδηγετούν το κίνημα σε σκοπούς αλλότριους από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Η περίοδος που μόλις ξεκίνησε, δίνει τη δυνατότητα να γίνουν αποφασιστικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς τους επόμενους μήνες είναι προγραμματισμένα τα συνέδρια μεγάλων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, όπως και το συνέδριο της ΓΣΕΕ, την άνοιξη του 2016. Ενα μαζικό, δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με καθαρό μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, είναι το μόνο που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων.
Από αυτήν την άποψη, έχει σημασία ότι το ΠΑΜΕ έδωσε από τη Θεσσαλονίκη το διεκδικητικό πλαίσιο για τη νέα περίοδο, που βοηθάει στην ενοποίηση της πάλης, στην ενότητα, στη συμμαχία, στην αλληλεγγύη, καθώς και στο να αντιμετωπίζονται αποφασιστικά διασπαστικές, συντεχνιακές, αποπροσανατολιστικές παρεμβάσεις, όπως αυτές που επιχειρούν η εργοδοσία και ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός όλων των αποχρώσεων.
Ταυτόχρονα, όμως, περιέγραψε και τα συγκεκριμένα βήματα που χρειάζεται να γίνουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Συγκεκριμένα: «Αμέσως μετά τις εκλογές και χωρίς καθυστέρηση επιδιώκουμε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη της χώρας και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μαζί με το πλαίσιο πάλης, να αποτελέσουν θέμα για συζήτηση στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς με στόχο τη μαζική πανεργατική πανελλαδική απεργιακή απάντηση από όλους τους κλάδους την περίοδο που η κυβέρνηση θα θελήσει να προχωρήσει στην υλοποίηση του μνημονίου φέρνοντας τα προαπαιτούμενα.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση οργανώνουμε την πάλη, κλιμακώνουμε, αξιοποιώντας όλες τις μορφές, συλλαλητήρια, πορείες, ως και πανελλαδική συγκέντρωση. Ετοιμαζόμαστε και καλούμε την εργατική τάξη, τους άνεργους και μισοάνεργους, τους ανασφάλιστους και αδήλωτους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Κάνουμε γνωστά σε όλους την απόφασή μας, το κάλεσμά μας από τώρα: Ορθώνουμε εργατικό – λαϊκό αγωνιστικό τείχος για να εμποδίσουμε και να ακυρώσουμε τους νέους σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η ταξική απάντηση, να μπλοκάρουμε τα νέα μέτρα με νέους, πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες, με σχεδιασμό και κλιμάκωση. Με σύγκρουση με τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό, την ΕΕ και το ΔΝΤ».
Σήμερα, υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για να προχωρήσει ο σχεδιασμός που βάζουν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η κατάρρευση των αυταπατών με τις οποίες αναρριχήθηκε στη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί τη συζήτηση σε βάθος με τους εργαζόμενους για το πού βρίσκεται η πραγματική διέξοδος, η λύση που απαντάει στα δικά τους συμφέροντα.
Σήμερα, όμως, υπάρχει και μεγαλύτερη πείρα στην οργάνωση της πάλης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δουλειά για το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη 2014 και τα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα μνημόνια.
Στην πρώτη περίπτωση, η αγωνιστική πρωτοβουλία και το διεκδικητικό πλαίσιο που κατέθεσε το ΠΑΜΕ στο κίνημα αγκαλιάστηκαν από 1.000 και πλέον σωματεία και μαζικούς φορείς. Εκατοντάδες σωματεία και συνδικαλιστές που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ συμπορεύτηκαν για να σπάσει η αδράνεια, να απαντηθεί η υπονόμευση από τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, η επίθεση των κυβερνήσεων.
Αξιοποιώντας αυτήν την παρακαταθήκη, η δουλειά που πρέπει να γίνει τις επόμενες μέρες και βδομάδες είναι πολλή. Με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα, με το ανέβασμα της ευθύνης που έχει κάθε συνδικάτο και ξεχωριστά κάθε στέλεχος του ταξικού κινήματος, μπορεί η εργατική τάξη να κάνει γενναία βήματα και να παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις.
