Για «αχό» σε σχέση με την υπόθεση του ΟΑΣΘ και τον ορισμό της νέας διοίκησης κάνει λόγο η κυβέρνηση. Και πράγματι, ο «αχός» που σήκωσε, παρέα με τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ήταν μεγάλος, με σκοπό να κρυφτεί το πραγματικό περιεχόμενο των αλλαγών στον Οργανισμό. Τι δηλαδή; Το γεγονός ότι το κυβερνητικό σχέδιο, με την ουσία του οποίου δεν διαφωνούν τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, παρά τους τσακωμούς για τα επιμέρους, είναι ένα σχέδιο – «γέφυρα» για την επόμενη φάση της ιδιωτικοποίησης, μέχρι ο σημερινός ΟΑΣΘ να «εξυγιανθεί» με ευθύνη της προσωρινής διοίκησης και να παραδοθεί (σύμφωνα και με όσα προβλέπει η στρατηγική της ΕΕ για τον κλάδο) «κερδοφόρος» και «αμόλυντος» στους επόμενους ιδιώτες επενδυτές. Αποκαλυπτικό είναι επίσης ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως «υπόδειγμα» τη δομή και τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών στην Αττική για να περιγράψει τη «νέα πορεία» του ΟΑΣΘ.
Τι βλέπουν όμως τα λαϊκά στρώματα στην Αθήνα; Βλέπουν «απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη» τα «καλά» της «απελευθέρωσης» στον κλάδο, με την εκτίναξη των εισιτηρίων, τα τεράστια προβλήματα στο συγκοινωνιακό έργο, με τις μεγάλες καθυστερήσεις και τα εκατοντάδες παροπλισμένα οχήματα κ.ο.κ., ενώ οι εργαζόμενοι βλέπουν μισθούς και δικαιώματα να τσεκουρώνονται και την ασφάλειά τους πάνω στη δουλειά να παίζεται κορόνα – γράμματα. Το μέτρο σύγκρισης επομένως για το λαό, άρα και το κριτήριο απέναντι σε όσα υλοποιεί η κυβέρνηση, δεν μπορεί να είναι ούτε αυτό, ούτε βέβαια η προηγούμενη κατάσταση, που διαχρονικά δημιούργησαν οι αστικές κυβερνήσεις, αλλά η ικανοποίηση της σύγχρονης ανάγκης για συγκοινωνίες ασφαλείς, φτηνές για τα λαϊκά στρώματα, με πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους.
