Posts tagged Οι ταινίες της εβδομάδας
Οι ταινίες της εβδομάδας (TRAILER)
Η τρέχουσα βδομάδα περιλαμβάνει ελαφρές κωμωδίες κατά βάση, που θα τροφοδοτήσουν τα θερινά κυρίως σινεμά. Αλλά και στα μη θερινά προβάλλονται και πρεμιέρες όπως το «Τσεκούρι από κόκκαλο» (2015), ένα θρίλερ γουέστερν του Κρεγκ Ζάλερ (στο Αστορ), αλλά και το δανέζικο κλασικό πια αριστούργημα του Γκάμπριελ Αξελ «Η γιορτή της Μπαμπέτ» (1988), όπως και το σπάνια προβαλλόμενο νουάρ του Ροσελίνι «Ο φόβος» (1954), η τελευταία συνεργασία του σκηνοθέτη με την Ινγκριντ Μπέργκμαν. Τα τελευταία προβάλλονται σε αίθουσες της «New Star».
Τέλος, ο σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζογκ, ένας εκ των επικεφαλής του νέου γερμανικού κινηματογράφου και του μανιφέστου του Ομπερχάουζεν του 1962, επανακάμπτει με ένα επικό αμερικανικό δράμα με τίτλο «Βασίλισσα της Ερήμου» (Queen of the Desert – 2015). Γραμμένο από την Γκέρτρουντ Μπελ, Βρετανίδα συγγραφέα, αρχαιολόγο, εξερευνήτρια, χαρτογράφο και πολιτικό αξιωματούχο, η ίντριγκα ακολουθεί χρονολογικά και γραμμικά τη ζωή της Μπελ από τα νεαρά της χρόνια έως το θάνατό της. Πρόκειται για το πρώτο φιλμ του βετεράνου Χέρτζογκ, έξι χρόνια μετά το «Γιε μου, γιε μου τι έκανες» (2009), με πρωταγωνίστρια στον κεντρικό ρόλο την Νικόλ Κίντμαν. Δίπλα της οι Τζέιμς Φράνκο, Ντάμιαν Λιούις και Ρόμπερτ Πάτινσον. Μετά από καθυστερήσεις και προβλήματα, τα γυρίσματα επιτέλους ξεκίνησαν το Δεκέμβρη του ’13 στο Μαρόκο, την Ιορδανία και Αγγλία, ενώ η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό μέρος του 65ου Διεθνούς Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Κριτική: Τζία Γιοβάνη Διαβάστε το άρθρο »
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Πλούσια η κινηματογραφική προσφορά της βδομάδας, με το τελευταίο πόνημα επιστημονικής φαντασίας και δράσης της «Μάρβελ» «Χ-men – Αποκάλυψη» σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ, να στέκεται σε θέση περιωπής. Πρεμιέρα κάνει απόψε και η αμερικανική κωμωδία «Ανυπόφοροι γείτονες 2» (2016) σε σκηνοθεσία Νίκολας Στόλερ, η συνέχεια της προγενέστερης «Ανυπόφοροι γείτονες» (2014) σκέτα, με τον ίδιο κατά βάση πυρήνα ηθοποιών οι οποίοι δρουν με αυτόματο πιλότο. Και πάλι ο Ντέιβ Φράνκο, ο Σεθ Ρόγκεν, ο Ζακ Εφρον αλλά και η Κλόε Γκρέις Μόρετζ. Κάποιοι σταρ, όπως η Λίζα Κουντρό, κάνουν εμφανίσεις και καμέο κινήσεις χωρίς παραμικρή αξία. Η ταινία είναι από κείνες που βλέπονται συνοδεία παρέας και πρόχειρου φαγητού. Οι καινούργιοι γείτονες, αυτή τη φορά, είναι μια φωνακλάδικη γυναικεία παρέα με φτηνά αστεία, με ίντριγκα ισχνότερη σε σχέση με αυτή της προηγούμενης ταινίας, με τα απαραίτητα ναρκωτικά, βρωμιά και εμετό, μια που κανείς δεν σκέφθηκε κάτι πιο αστείο…
Πρεμιέρα και για τη γαλλική, κοινωνική κωμωδία της Αλεξάντρα Λεκλέρ με τίτλο «Όλοι οι καλοί χωράνε» (2015). Η Λεκλέρ στρέφει την κωμωδία σε βαριετέ, σε ελαφριά φάρσα, που στηρίζουν μια γκαλερία χαρακτηριστικών γαλλικών πορτρέτων. Παρίσι, φριχτός χειμώνας, πνίγει την πόλη στο χιόνι. Η κυβέρνηση ψηφίζει λοιπόν διάταγμα που λέει ότι όποιος διαθέτει μεγάλο σπίτι θα πρέπει να το ανοίξει και να φιλοξενήσει προσωρινά αστέγους. Ολοι πρέπει να συμμορφωθούν. Στο κέντρο, λοιπόν, μπαίνουν δύο ζευγάρια που μένουν στην ίδια πολυτελή πολυκατοικία στο κέντρο του Παρισιού. Οι συντηρητικοί αστοί που διαβάζουν τη «Φιγκαρό» και το σικ ζεύγος των διανοουμένων ριζοσπαστών που διαβάζουν τη «Λιμπερασιόν» (οποία διαφορά!). Η σκηνοθέτρια κατασκευάζει μια κωμωδία πάνω στα κοινωνικά στρώματα, κάπως χονδροειδή εξαρχής, για να εξελιχθεί σε ζωηρή και κακόβουλη. Η ταινία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν αποφεύγει τα στερεότυπα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει, ενώ ενδιαφέρεται περισσότερο για τις διαφορές και τις αντιξοότητες των δυο αντιπάλων ζευγαριών παρά για την κοινωνική κατάσταση. Το δεξιό ζευγάρι της ταινίας ανακαλύπτει τη διαλλακτικότητα και τη διαφορετικότητα, ενώ το αριστερό ζεύγος αποδεικνύεται τελικά διαπερατό από τις προκαταλήψεις… (Δείτε εδώ το Trailer)
Στο «Αστυ» της οδού Κοραή συνεχίζονται για δεύτερη βδομάδα οι προβολές από το «Ταινιόραμα 2016». Οι προτάσεις μας: Απόψε το βράδυ (τηλεφωνήστε στον κινηματογράφο, τηλ.: 210.3221.925, για ακριβή ώρα προβολής) θα προβληθεί το αριστούργημα του Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν «Ιβάν ο Τρομερός» (1946) με τον αναντικατάστατο Νικολάι Τσερκάσοφ στο ρόλο και τη θεία μουσική του Προκόφιεφ. Για το Σάββατο προτείνουμε την κινέζικη «Αίσθηση αμαρτίας» (2013) του Ζία Ζάνγκε και για την Τρίτη 24 Μάη το σπάνιο «Κάστρο της αγνότητας» (1973) του Αρτούρο Ριπστάιν.
Το «Στούντιο» της Πλατείας Αμερικής από σήμερα έως και τις 25 Μάη θα φιλοξενήσει κινηματογραφικό αφιέρωμα για τα 105 χρόνια της Μεξικάνικης Επανάστασης, όπου θα προβληθούν 14 ταινίες, 2 καθημερινά, με ενιαίο εισιτήριο 5 ευρώ.
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Το Ταινιόραμα 2016 σηκώνει απόψε τη φετινή του αυλαία στο «Άστυ» της οδού Κοραή 4 όπως κάθε άνοιξη και θα διαρκέσει από τις 12 Μάη έως και τις 6 Ιούλη. Οκτώ βδομάδες, 56 μέρες, 168 ταινίες, 3 διαφορετικές ταινίες κάθε μέρα με εισιτήριο 7 ευρώ (μειωμένο 6) ή με κάρτα 45 ευρώ για το σύνολο των ταινιών. Σε ό,τι αφορά το λεπτομερές ωράριο προβολών θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον κινηματογράφο στους αριθμούς 210.3214.998 και 210.3221.925.
Το 1950 το αριστούργημα του Κουροσάβα «Ρασομόν» βραβεύεται με τον «Χρυσό Λέοντα» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Από την επόμενη χρονιά, ξεκινά μια πραγματική μεταπολεμική αναγέννηση του ιαπωνικού κινηματογράφου με τον Κουροσάβα (και τον Κινοσίτα) επικεφαλής του μεταπολεμικού ουμανισμού και ταυτόχρονα δείχνοντας ενδιαφέρον στην ενσωμάτωση στοιχείων της ξένης φιλμικής στιλιστικής στον ιαπωνικό κινηματογράφο μέσα από πειράματα σε επίπεδο τεχνικής. Το 1952, ο Κουροσάβα κάνει μια από τις καλύτερες ταινίες του «Ο καταδικασμένος», όπου διερευνά σχεδόν κάθε δυνατότητα του μέσου του κινηματογράφου, εικονογραφώντας τη σχετικά απλή του ιστορία. Ένας ηλικιωμένος γραφειοκράτης μαθαίνει ότι του απομένουν έξι μήνες ζωής και τότε συνειδητοποιεί ότι δεν έκανε τίποτα στη ζωή του που να του προσφέρει μηδαμινή ελπίδα προσωπικής αθανασίας. H μακρά και ποικίλη ταινία ελίσσεται και ξετυλίγεται, εναλλάσσει διάθεση, πηγαίνει από το παρόν στο παρελθόν, από τη σιωπή σε εκκωφαντικό θόρυβο. Η μεγαλύτερη επιτυχία βρίσκεται στην αναζωογόνηση της φιλμικής του τεχνικής. Η ταινία «Ο καταδικασμένος» περικλείεται στο Ταινιόραμα 2016 και προβάλλεται μαζί με άλλες 2 ταινίες του Κουροσάβα αύριο Παρασκευή 13 Μάη.
Η Τρίτη 17 Μάη είναι μέρα σκανδιναβικών αριστουργημάτων. Δυο τυπικά δείγματα της σκανδιναβικής κινηματογραφίας. Πρώτη, η «Γερτρούδη» (1964), η ύστατη ταινία του Δανού Καρλ Τέοντορ Ντράγιερ, μεταφορά στην οθόνη του θεατρικού του Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ, που ο σκηνοθέτης γύρισε στα 75 του. Το πιο εσωστρεφές έργο του Ντράγιερ, η κατάληξη, αν όχι η κορωνίδα της αισθητικής του. Είναι δύσκολο να βρει κανείς μια ιστορία ψάχνοντας στην ταινία που μοιάζει κενή, ανιαρή και άχρηστη. Μέσα από τη φτώχεια των γεγονότων όμως προβάλλει σταδιακά ο διαλογισμός της Γερτρούδης πάνω στο νόημα της δικής της ζωής αλλά κι εκείνος του Ντράγιερ, γενικά πάνω στο νόημα της ζωής. Η ταινία προτείνει τη θυσία ως εξύψωση και το λυτρωτικό πόνο ως μορφή αγάπης. Αυτό που λέγεται στην ταινία μετρά περισσότερο από ό,τι γίνεται…
Δεύτερη ταινία της ίδιας μέρας το αριστούργημα «Κραυγές και ψίθυροι» (1972) του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Αυτό το ιδιαίτερα στιλιζαρισμένο φιλμ για τη φύση και την ώρα του θανάτου, είναι μια δουλειά βασανιστικής ομορφιάς, στην οποία η πραγματικότητα, η μνήμη και η φαντασία γίνονται ένα. Στα φθινοπωρινά τοπία της εκπληκτικής φωτογραφίας του Σβεν Νίκβιστ κινούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις τεσσάρων γυναικών που ο θάνατος τις έφερε εκεί σε ένα όμορφο σπίτι στις αρχές του 1900. Η μια αδελφή πεθαίνει αργά και βασανιστικά από καρκίνο, οι δυο άλλες αδελφές, παντρεμένες επέστρεψαν στο πατρικό αναμένοντας το τέλος της άρρωστης, ενώ η τέταρτη γυναίκα είναι η παραμάνα. Μυστηριώδης, αινιγματική και έντονη η ταινία είναι κατασκευασμένη σαν ένα ονειρόδραμα του Στρίντμπεργκ αλλά είναι και μπεργκμανική πεμπτουσία, μια λαμπρή απόσταξη των στιλιστικών και θεματικών του εμμονών.
Το «Στούντιο» (τηλ. 210.8640.054) και ο θερινός «Ζέφυρος» (τηλ. 210.3462.677) φιλοξενούν την τρέχουσα βδομάδα τρεις κλασικές ασπρόμαυρες ταινίες του Ρομπέρτο Ροσελίνι με πρωταγωνίστρια την Ινγκριντ Μπέργκμαν. «Στρόμπολι, η γη του Θεού» (1950), «Ταξίδι στην Ιταλία» (1954) και «Ευρώπη 51» (1952).
Όσο για τις πρεμιέρες τίποτα το εξαιρετικό, αλλά με τρεις έντονες ελληνικές παρουσίες. Το ντοκιμαντέρ του Μένιου Καραγιάννη «33.333 Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» (2016), το επίσης ντοκιμαντέρ «This is not a coup» (2016) του Αρη Χατζηστεφάνου και το βιογραφικό ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη «Το μέσα φως» (2015)…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Διανύουμε τη Μεγάλη Βδομάδα και τελευταία είθισται οι κινηματογραφικές πρεμιέρες να βγαίνουν στις αίθουσες ανήμερα το Πάσχα. Από τις 7 πρεμιέρες που περιλαμβάνει το βδομαδιάτικο πρόγραμμα, οι 5 βγαίνουν όπως είπαμε, αλλά 2 οικογενειακές περιπέτειες βγαίνουν κανονικά, σήμερα, Πέμπτη.
Πρόκειται για την αμερικανική περιπέτεια «Ο κυνηγός: Η μάχη του χειμώνα» (2016), που έρχεται 4 χρόνια μετά το «Snow White and Huntsman», που κατάφερε να υφάνει μαζί σύγχρονη φαντασία, παλιά παραμύθια και κλασική ταινία περιπέτειας, αλλά και με τις ιδιότητες της νέας τεχνικής να συγχωνεύσει animation και ζωντανή δράση σε ένα πλαστικό σύνολο. «Ο κυνηγός: Η μάχη του χειμώνα», σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Νικολά Τρογιάν, είναι ο πονοκέφαλος του πρώτου φιλμ γιατί μοιάζει να έχει γίνει από εφέ που έχουν κοπεί από το πρώτο φιλμ. Η μαγευτική κακιά βασίλισσα Σαρλίζ Θερόν μπαινοβγαίνει στον αγαπημένο της καθρέφτη. Η μικρή της αδελφή Εμιλι Μπλαντ, που δεν έχει μαγικές ικανότητες, ονειρεύεται τον έρωτα κι όχι την εξουσία, και ο Κρις Χέμσγουορθ, που έχει χάσει τη μυστική γοητεία που είχε στο πρώτο φιλμ κι έγινε ένας θορυβώδης μπουνταλάς με υπερβολή στο παίξιμο και ψεύτικη ιρλανδέζικη προφορά. Δεν υφίσταται χημεία ανάμεσα σ’ αυτόν και την παρτενέρ του, Τζέσικα Τσαστέιν και η Θερόν, ανεξέλεγκτη, περνά τους άξονες και δημιουργεί ένα δικό της είδος, κάπου ανάμεσα σε διαφήμιση αρώματος και ταινία ψυχό. (Δείτε εδώ το Trailer)
Σήμερα βγαίνει και η αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων «Ράτσετ και Κλανκ» (2016), βασισμένη στο δημοφιλές ομώνυμο video game, μια θορυβώδης ιστορία για έναν μοχθηρό εξωγήινο που θέλει να καταστρέψει τους γαλαξίες και οι φίλοι του τίτλου πρέπει να σταματήσουν. Η σκηνοθεσία είναι των Τζέσικα Κλέλαντ και Κέβιν Μανρό και η ταινία προβάλλεται σε ελληνική μεταγλώττιση. (Δείτε εδώ το Trailer)
Την Κυριακή του Πάσχα θα βγουν όλες οι υπόλοιπες ταινίες… Οπως, η αμερικανική ρομαντική κομεντί «Η γιορτή της μητέρας» (2016) του Γκάρι Μάρσαλ. Αφιερωμένη στη Γιορτή της Μητέρας, η ταινία συντίθεται από πέντε ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους και έχουν τη μητρότητα ως κοινό στοιχείο. Μέλλουσες μητέρες, ανύπαντρες μητέρες, μητριές, μητέρες δυναμικές και συναισθηματικές, καθεμιά εξ αυτών είναι ένας εν δυνάμει ήρωας. Μια ρομαντική κωμωδία με δραματικούς τόνους, λίγες αστείες καταστάσεις, κάποιες αναπόφευκτες εμπλοκές και γεμάτη στερεοτυπικά όντα. Σ’ αυτήν την κωμωδία, με τη μεγάλη καρδιά, τα γέλια, τα δάκρυα και την αγάπη τριών γενεών γυναικών που βρίσκονται μαζί για τη Μέρα της Μητέρας, παίζουν η Τζούλια Ρόμπερτς, η Τζένιφερ Ανιστον, η Κέιτ Χάντσον, ο Τζέισον Σουντέικις, η Μπριτ Ρόμπερτσον και άλλοι… (Δείτε εδώ το Trailer)
Την Κυριακή του Πάσχα βγαίνει και το αμερικανικό δράμα μυστηρίου «Μια θάλασσα από δένδρα» (2015), σε σκηνοθεσία Γκας βαν Σαντ, που έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό μέρος του 68ου Φεστιβάλ των Καννών. Πρωταγωνιστής ο Μάθιου Μακ Κόναχι στο ρόλο του Αμερικανού ακαδημαϊκού μαθηματικού Αρθουρ Μπρέναν, που η αγάπη και η απώλεια τον οδηγούν στην Ιαπωνία, στην άλλη πλευρά του κόσμου, σε ένα πυκνό δάσος στους πρόποδες του όρους Φούτζι, το οποίο έχει περιγραφεί ως το τέλειο μέρος για να πεθάνεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γκας βαν Σαντ προσεγγίζει το θάνατο είτε ως ενδεχόμενο συμβάν είτε ως τυχαίο ατύχημα είτε ως αυτοκτονία είτε ως εξάτμιση στην έρημο είτε, τέλος, ως σκηνοθεσία. Πάνω στην περιπλάνησή του συναντά τον Ιάπωνα Τακούμι, ο οποίος πια δεν επιθυμεί να πεθάνει, αλλά έχει χάσει το δρόμο του. Μη μπορώντας να τον αφήσει πίσω, ο Αρθουρ επενδύει όση ενέργεια του έχει απομείνει για να σώσει τον Τακούμι. Η μάχη των δυο τους να επιβιώσουν και να αποδράσουν από το δάσος, θα φέρει πίσω επώδυνες αναμνήσεις από την πεθαμένη του γυναίκα – στο ρόλο η Ναόμι Γουάτς – αλλά ο Αρθουρ θα συνειδητοποιήσει ότι η δοκιμασία αυτή δεν είναι παρά ένα δώρο που θα αλλάξει τα πάντα… (Δείτε εδώ το Trailer)
Τελευταία ταινία που βγαίνει την Κυριακή η γαλλική κωμωδία «Πάμε για Επανάσταση;» (2016), σε σκηνοθεσία Ζαν Μαρί Πουαρέ, με το κωμικό δίδυμο Κριστιάν Κλαβιέ και Ζαν Ρενό, οι οποίοι «ξεβράζονται σε μια ιστορική περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών εξελίξεων και κοινωνικών ανακατατάξεων: Τη Γαλλική Επανάσταση και πιο συγκεκριμένα την περίοδο της Τρομοκρατίας». (Δείτε εδώ το Trailer)
Απ’ όλα τα παραπάνω διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να πάτε σινεμά αυτήν τη βδομάδα…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Αρκετές οι πρεμιέρες, ελάχιστες όμως οι ταινίες που θα συνέθεταν – για διαφορετικούς λόγους η καθεμία – μια ενδιαφέρουσα βδομάδα. «Ουτοπία 1961» (2016) του Κώστα Φιλιούση, η πρώτη, και η ισπανική «Ματωμένος γάμος» (2015) της Πάουλα Ορτίζ, η δεύτερη. Να τις δείτε και τις δύο…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Πάμπολλες οι ταινίες της βδομάδας, αλλά τίποτα απολύτως το εξαιρετικό… Αναφέρουμε πληροφοριακά τους τίτλους που βγαίνουν στις αίθουσες αυτήν την εβδομάδα.
«Η Τριλογία της Απόκλισης: Αφοσίωση» (2016), μια αμερικανική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Σβέντκε, βασισμένη στο τρίτο βιβλίο της μπεστ σέλερ λογοτεχνικής σειράς «Η Τριλογία της Απόκλισης» της Βερόνικα Ροθ. (Δείτε εδώ το trailer)
«Το Μυστικό Του Δικαστή» (2015) γαλλική κωμωδία σε σκηνοθεσία Κριστιάν Βενσάν. (Δείτε εδώ το trailer)
«Zoolander 2» (2016) αμερικανική κωμωδία αρπαχτής σε σκηνοθεσία Μπεν Στίλερ και «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» (2015) δράμα, συμπαραγωγή Αγγλίας, Λουξεμβούργου, σε σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις. (Δείτε εδώ το trailer)
Βγαίνουν ακόμη και δυο ελληνικές ταινίες. Η παλιά, κλασική «Η Γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965) του Γιώργου Τζαβέλλα με την Μάρω Κοντού και τον Γιώργο Κωνσταντίνου, σε έγχρωμη έκδοση και το ασπρόμαυρο, αστυνομικό δράμα της Ελισάβετ Χρονοπούλου «Μικρή άρκτος» (2015)…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Επτά φρέσκες ταινίες κάνουν πρεμιέρα σήμερα το βράδυ. Αρχίζουμε τη σύντομη μας παρουσίαση με το σίκουελ του «Ο Ολυμπος έπεσε» (2013), που μεταφέρει τους γνωστούς μας ήρωες στο Λονδίνο για μια καινούργια περιπέτεια, γεμάτη εκρηκτική δράση και αγωνία! «Το Λονδίνο έπεσε» (2016) ο τίτλος της αγγλοαμερικάνικης παραγωγής σε σκηνοθεσία Μπαμπάκ Νατζαφί που προασπίζεται το αμερικάνικο λάιφ στάιλ, επιβεβαιώνοντας το αμερικανικό κοινό, με αρκετά ξεκάθαρο μήνυμα στο πνεύμα του Τραμπ, ότι θα επιβιώσει όποιου τρομοκρατικού χτυπήματος. Το στόρι της ταινίας μιλά για έναν Πακιστανό έμπορο όπλων που θέλει να εκδικηθεί τις ΗΠΑ γιατί βομβάρδισαν το γάμο της κόρης του. Αυτός και οι συνεργάτες του σκοπεύουν να δολοφονήσουν τους ισχυρούς ηγέτες της Γης ενώ θα βρίσκονται στο Λονδίνο για την κηδεία του Αγγλου πρωθυπουργού, που πέθανε υπό μυστηριώδεις συνθήκες, και ο Αμερικανός Πρόεδρος με το σωματοφύλακά του θα προβάλουν σκληρή αντίσταση, σε αντιπαράθεση με τους παραλυμένους Εγγλέζους… Η Αμερική έχει φέτος προεδρικές εκλογές, έτσι οι Αμερικάνοι παρουσιάζονται ως οι πιο θαρραλέοι, έξυπνοι, κυνικοί και καλύτεροι στο να χτυπιούνται με τον «εχθρό». Με δόση χιούμορ χλευάζονται οι αδύναμοι ηγέτες άλλων χωρών σε σχέση με τον Αμερικανό Πρόεδρο που είναι αποτελεσματικός, θαρραλέος, δυνατός και 100% αποφασισμένος να προστατέψει το Σύνταγμα της χώρας του. Πρόσω ολοταχώς, λοιπόν, με την αρκετά καλοφτιαγμένη ταινία δράσης, με το σαφές μήνυμα «America fuck yeah!». (Δείτε εδώ το Trailer)
Πρεμιέρα και για το αμερικανικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας – που όμως δεν κατορθώνει ποτέ να μεταδώσει μια αίσθηση κινδύνου ή κρεμάμενης απειλής – «5ο Κύμα» (2016) του Τζέι Μπλέικσαν, κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Rick Yancey. Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο της τριλογίας του Yancey. Το δεύτερο έχει τίτλο «The Infinite Sea» και το τρίτο «The Last Star». Πρόκειται για κακή ιστορία χαμού, μετα-αποκαλυπτικής επιστημονικής φαντασίας, όπου ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει καταστραφεί – τα πάντα καταρρέουν εκτός από τις κομμώσεις – και οι νεαροί πρωταγωνιστές προσπαθούν να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να σώσουν τον κόσμο. Η Κάσι, μια νορμάλ 16χρονη, βλέπει να έρχεται η καταστροφή στη μικρή της πόλη στο Οχάιο με τη μορφή ενός τεράστιου πλωτού διαστημόπλοιου, που ελευθέρωσε 4 κύματα βιβλικής καταστροφής. Σκοτάδι, τεράστια κύματα, αρρώστιες και τέλος επίγεια εισβολή που εξοντώνει τους κατοίκους της Γης. Μετά τα 4 κύματα, η Κάσι αναμένει το 5ο με τέλεια κόμμωση… Ταινία «show-biz» – και όχι «show art» – τσιγκούνικη παραγωγή, κακογραμμένη, χωρίς σχήμα, μια δίωρη πορεία με αυτόματο πιλότο φτηνής τηλεοπτικής σειράς. Ενα είδος πλαστικού προϊόντος, που δυστυχώς είναι μόνο το πρώτο κύμα της επικείμενης τριλογίας… (Δείτε εδώ το Trailer)
Ποιος μπαμπάς θα είναι ο νικητής; Ο Ντάστι με τους φουσκωμένους μύες ή ο μαλακός, αξιόπιστος και κοινός Μπραντ; «Ο Μπαμπάς γύρισε» (2015) τιτλοφορείται η αμερικανική οικογενειακή κωμωδία που ρίχνει όλο το βάρος των διαλόγων της στις περιοχές κάτω από τη ζώνη. Ο πατριός Μπραντ είναι στείρος μετά από ένα ατύχημα, αλλά καλός πατέρας, έως ότου εμφανίζεται πάνω στη μηχανή του, για να κατακτήσει ξανά το βασιλικό θρόνο του σπιτιού, ο βιολογικός πατέρας των παιδιών, Ντάστι. Το δυνατό χαρτί του Ντάστι είναι η μαμά Σάρα, που θέλει και τρίτο παιδί. Ελάχιστα σημεία ίσως απλά χαριτωμένα, σαν σύνολο όμως εξατμίζεται πάραυτα. (Δείτε εδώ το Trailer)
Τέλος, ήρθε η «Ζωούπολη» (2016), ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Animation Studio και προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά και σε 3D. Η Ζωούπολη, μια πολύβουη μεγαλούπολη με εντυπωσιακά τοπία, ανήκει αποκλειστικά στα ζώα! Η ιστορία της μιλά για την περιπέτεια της μικρής Τζούντι, που ανακαλύπτει ότι είναι το πρώτο κουνελάκι που θέλει να γίνει αστυνομικός, σε μια υπηρεσία με μεγάλα, σκληρά ζώα. Αυτό δεν φαίνεται εύκολο, αλλά η Τζούντι αποφασίζει να δείξει την αξία της και αρπάζει κάθε ευκαιρία για να λύσει μια δύσκολη υπόθεση. Η ταινία είναι θρίλερ, αλλά και μια γοητευτική συμφωνία αλληλεγγύης και φιλίας. (Δείτε εδώ το Trailer)
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Μια μικρή ιστορία απώλειας που κυλά σαν ήρεμο μακρύ ποτάμι… και πώς η απώλεια αυτή επηρεάζει τους ανθρώπους. Μια ταινία απλή και αργή, με γήινους τόνους, ένας ποιητικός στοχασμός για την αγάπη, τον πόνο και τη μνήμη μέσα από την αντιπαράθεση της αμείλικτης κίνησης της ζωής, πάντα προς τα μπρος και της αινιγματικής φύσης του ανθρώπου. Μια σπάνια βασκική παραγωγή, στη βασκική γλώσσα, που δεν περιέχει τίποτα που να θίγει αλλά και τίποτα που να εκπλήσσει ή να εμπνέει, με σχολιασμό για τη σύγχρονη κοινωνία της μη επικοινωνίας, γυρισμένη στα γοητευτικά, απάτητα και άγρια ορεινά τοπία της χώρας των Βάσκων, όπου η βροχή κρατά βδομάδες. Η ταινία έχει τρεις καλογραμμένους γυναικείους ρόλους, ενώ η ιστορία των τριών γυναικών που απρόσμενα, πλησίασαν η μία την άλλη χάρη στα μπουκέτα των λουλουδιών είναι κομψά κινηματογραφημένη, ζεστή στα βασικά της στοιχεία, χωρίς να φαίνεται ανόητη. Οι ερμηνείες εξαιρετικές, καθώς η εμβάθυνση των χαρακτήρων γίνεται μέσα από τη διαφοροποίηση.
Η 40χρονη Ανε μπήκε στην εμμηνόπαυση και αισθάνεται μοναξιά, μελαγχολία και εγκλωβισμό στον ατυχή γάμο της που μοιάζει κεφάλαιο που πάει να κλείσει. Μια μέρα έρχεται στην πόρτα της ένα θαυμάσιο μπουκέτο λουλουδιών χωρίς αποστολέα και σπέρνει την περιέργεια κύρια, μαζί με μια αίσθηση γενικότερης ελπίδας. Κάθε βδομάδα, την ίδια ώρα έρχεται κι ένα ολόφρεσκο θεσπέσιο μπουκέτο. Η Ανε μοιάζει να επιστρέφει ξανά στη χαρά της ζωής και δεν παύει να αναρωτιέται ποιος να στέλνει τα λουλούδια. Εμείς βέβαια γνωρίζουμε ότι ο αποστολέας είναι ο Μπενάτ, ένας συνάδελφος της Ανε, ένας γλυκός άνθρωπος παντρεμένος με την ξινή Λούρντες που δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με την πεθερά της Τερέ. Ο Μπενάτ, ο οδηγός του τεράστιου γερανού στην κατασκευαστική εταιρεία που η Ανε είναι γραμματέας, πηγαίνοντας ένα βροχερό απόγευμα να πάρει τη γυναίκα του από τη δουλειά χάνει τη ζωή του από αυτοκινητικό δυστύχημα. Ετσι σταματούν να καταφθάνουν στην Ανε τα ωραιότατα βδομαδιάτικα λουλούδια.
Οι δύο σκηνοθέτες τυλίγουν τα λουλούδια τους σε διακριτική μελαγχολία, δίπλα στους ρομαντικούς χαρακτήρες, όλοι τους με κρυφά, ανεκπλήρωτα όνειρα για τη μικρή τους καθημερινότητα, όλοι τους ανήμποροι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ανοιχτά. Η γενική έλλειψη επικοινωνίας δεν αντανακλάται μόνο στο λιγοστό διάλογο, αλλά και στον τρόπο που ο φακός απομονώνει τις απομακρυσμένες μεταξύ τους φιγούρες…
Με τους: Ιτσιάρ Ιτούνιο, Ναγκόρε Αραμπούρου, Ιτσιάρ Αϊζπούρου, Ανε Γκαμπαρέν, κ.ά.
Παραγωγή: Ισπανία (2014)
Σίγουρα εντυπωσιακό, καθαρά τεχνικά, το μονοπλάνο διάρκειας 138′ στο νυχτερινό Βερολίνο, που ξεκινά με τη συνάντηση μιας κοπέλας με μια παρέα νέων και φθάνει έως το φως της αυγής που διαλύει τις ψευδαισθήσεις της νύχτας. Το να κάνει κανείς μια ταινία «φαινομενικά μονοπλάνο», είναι ως επί το πλείστον φαλκιδευμένο κόλπο. Ο Σεμπάστιαν Σίπερ όμως κάνει το αυθεντικό. Καθόλου κοψίματα, καμιά δυσνόητη προσθήκη, μια σεκάνς μόνο μακρότατης διάρκειας στα σοκάκια του Βερολίνου μια απριλιάτικη νύχτα. Ολα σε μία και μοναδική λήψη που μπορεί να λειτουργεί, αλλά ουσιαστικά, δεν προσφέρει / προσθέτει τίποτα. Βέβαια, αν υπήρχαν κοψίματα και ραψίματα δεν είναι σίγουρο ότι η ταινία θα έφτανε στο φεστιβάλ Βερολίνου. Ο Σοκούροφ, επίσης, έκανε κάτι τεχνικά παρεμφερές σε βερσιόν μαμούθ, στο «Η Ρώσικη Κιβωτός» (2002) γυρισμένη στο Ερμιτάζ, με ίντριγκα να διαχέεται σε δυο αιώνες. Σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης παρομοίασε την τέχνη του κινηματογράφου με ένα ζώο που κανείς δεν πρέπει να δαμάσει πολύ. Αυτό σε αντιδιαστολή με τα σίγουρα και προβλέψιμα τρίπρακτα χαρτιά στο ίδιο καλούπι, που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο κλάδος. Η ταινία εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο, πηγαίνει από το Α σε ένα χαώδες Β και ο σκηνοθέτης εννοεί ότι αυτό δεν είναι τέχνασμα αλλά τρόπος για να διατηρήσει την εκρηκτική απειθαρχία του μέσου.
Η Βικτόρια από τη Μαδρίτη, καίτοι βρίσκεται στο Βερολίνο τρεις μήνες δεν γνωρίζει κανέναν. Ενα βράδυ μετά από πάρτι, συναντά μια παρέα νεαρών που προτίθενται να της δείξουν την αληθινή πόλη, η κοπέλα φλερτάρει με έναν απ’ αυτούς με την επίμονη φλυαρία του μεθυσιού. Η ατμόσφαιρα μετά από ένα πάρτι είθισται να φορτίζεται με την αίσθηση ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν και είθισται αυτό να ερμηνεύεται όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει από την ιστορία του σινεμά. Νεαρή μεθυσμένη γυναίκα και μεθυσμένοι νεαροί άνδρες σε ομάδα, αίσιο τέλος για την πρώτη σπανίως επιφυλάσσεται! Η ταινία όμως μέσα από σειρά ανατροπών εκτροχιάζεται παντελώς, παίρνει το δικό της δρόμο – δεν θα σας αποκαλύψουμε τίποτα παραπάνω – και μπαίνει όλο και πιο βαθιά στη σφαίρα του απίθανου…
Το σενάριο της ταινίας αριθμούσε 12 σελίδες και οι διάλογοι στο μεγαλύτερό τους μέρος ήταν αυτοσχέδιοι. Βέβαια, άλλο προθέσεις και σχεδιασμός και άλλο το αποτέλεσμα. Μετά το πρώτο ημίωρο ήθελα να διαγράψω την ταινία ως επιδέξια τεχνικά αλλά άνιση, σπασμωδική, ανούσια και ενοχλητική, ιδιαίτερα για έναν θεατή που δεν έχει πιει…
Με τους: Λάια Κόστα, Φρέντερικ Λάου, Μπουράκ Γιγκίτ, Φραντζ Ρογκόφκσι, Μαξ Μάουφ, κ.ά.
Παραγωγή: Γερμανία (2016)
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Δύο οι πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες της βδομάδας. Στην «Αλκυονίδα» η τσέχικη ασπρόμαυρη «Μαρκέτα Λαζάροβα» (1967) του Φράντισεκ Βλάτσιλ και σε «Αστυ» και «Πτι Παλαί» η κροατική «Καυτός ήλιος» (2015) του Ντάλιμπορ Μάτανιτς.
Πρεμιέρα απόψε για την αγγλική παραγωγή «Πρακτοράντζα» (The brothers Grimsby – 2016) σε σκηνοθεσία Λουί Λετεριέ με πρωταγωνιστές τον Σάσα Μπαρόν Κόεν και τον Μαρκ Στρονγκ. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Σάσα Μπαρόν Κόεν και η «Πρακτοράντζα» με τον ίδιο σε ρόλο φανατικού χούλιγκαν των γηπέδων δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Κόεν λειτουργεί κι εδώ όπως στα τελευταία του φιλμ που μικρές καλές στιγμές αναμειγνύονται με χοντράδες αισχίστου είδους. Πάντως ούτε καν πλησιάζει σε κάποιο νέο «Borat». (Δείτε εδώ το Trailer)
Πρεμιέρα και για την αμερικάνικη μεταφυσική ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Τζέισον Ζάντα με τίτλο «Το Δάσος» (The forest – 2016). Πρόκειται για τη συμβατική ιστορία της Αμερικάνας Σάρα που φθάνει στην Ιαπωνία ψάχνοντας για τη δίδυμη αδελφή της που εξαφανίστηκε στο δάσος Αοκιγκαχάρα, στους πρόποδες του όρους Φούτζι, του πιο δημοφιλούς μέρους στον κόσμο για αυτοκτονίες. Εκεί μέσα είναι εύκολο να χαθεί κανείς και λέγεται ότι τα φαντάσματα των νεκρών περιπλανώνται ανάμεσα στα δέντρα. (Δείτε εδώ το Trailer).
Πρεμιέρα, επίσης, για την αμερικανίδας περιπέτεια φαντασίας «Θεοί της Αιγύπτου» (Gods of Egypt – 2016) σε σκηνοθεσία Αλεξ Πρόγιας. Το στόρι εκτυλίσσεται σε μια αρχαία Αίγυπτο, παραληρηματικής ροκοκό αισθητικής και ακολασίας ψηφιακών ειδικών εφέ, που μόνο το Χόλιγουντ μπορεί να φαντασιώνεται, όπου συνυπάρχουν Φαραώ με άπταιστη βρετανική προφορά και θεότητες που κατέχουν κουνγκ φου, σαν τον Ωρου και τον Σετ που αναμετρώνται όπως ο Μπάτμαν εναντίον του Σούπερμαν.(Δείτε εδώ το Trailer).
Οσο για την τελευταία πρεμιέρα της βδομάδας, το ελληνικό θρίλερ του Κωνσταντίνου Γιάνναρη «Το ξύπνημα της άνοιξης» (2016) καλύτερα να μην εκφραστεί κανείς…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)
Καίτοι για την τρέχουσα βδομάδα προγραμματισμένη ήταν η έξοδος πολύ περισσότερων «πρεμιερών», αυτή αναβλήθηκε για το μέλλον, αφήνοντας μια βδομάδα αποψιλωμένη και εκχερσωμένη, με μόνο δύο αξιόλογες παραγωγές – η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους. Είναι το φρέσκο καναδέζικο «Δωμάτιο» (2016) σε σκηνοθεσία Λένι Αμπράχαμσον και ένας μπρεχτικός «Γαλιλαίος» (1975) του άξιου Αμερικανού Τζόζεφ Λόζι, που για πρώτη φορά προβάλλεται στην Ελλάδα.
Το κλου των πρεμιερών: Μια φτηνιάρικη αμερικανική παρωδία, σάτιρα του περσινού αμερικανικού «τίποτα» «50 αποχρώσεις του γκρι» (2015) του Σαμ Τέιλορ – Τζόνσον. «50 αποχρώσεις του μαύρου» (2016) ο ευφάνταστος τίτλος της εν λόγω γελοιοποιημένης απομίμησης, σε σκηνοθεσία Μάικλ Τάιντς και πρωταγωνιστή τον γνωστό μαύρο κωμικό Μάρλον Ουέιανς. (Δείτε εδώ το Trailer).
Επίσης, πρεμιέρα έκαναν χτες Πέμπτη και τρεις ελληνικές παραγωγές. Το 73λεπτο ντοκιμαντέρ του Βαγγέλη Καλαμπάκα, για την καθημερινή ζωή των παιδιών σε ένα χριστιανικό ορφανοτροφείο στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, με τίτλο «Ο Θεός δεν μοιράζει καραμέλες» (2014), ταινία που θα προβάλλεται αποκλειστικά στον κινηματογράφο «Τριανόν», οι «7 Θυμοί» (2014) του Χρήστου Βούπουρα, φιλμ υπαρξιακό και λυρικό που ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να ανιχνεύσει τη μεταφυσική του ρεαλισμού της καθημερινότητας και, τέλος, η τηλεοπτικής αισθητικής «Ο Μαγικός Καθρέφτης» (2016), σε σκηνοθεσία Χρήστου Δήμα. Η ιδιαιτερότητα του τελευταίου αυτού πονήματος φαίνεται ότι αρχίζει και τελειώνει στο ότι είναι η πρώτη ελληνική ταινία 3D, κωμωδία για έναν έφορο αρχαιοτήτων που ανακαλύπτει έναν μαγικό καθρέφτη και προσπαθεί να ξεφύγει από τη «σκονισμένη» του ρουτίνα, να ταξιδέψει σε άλλους αιώνες και να αλλάζει ζωές… Ωστόσο, παραμένει μυστηριωδώς ακατανόητο το γιατί, όποια «κινούμενη εικόνα» βρεθεί στο διάβα – κοινώς «ό,τι κάτσει» – θα πρέπει να δείχνεται στη μεγάλη οθόνη… (Δείτε εδώ το Trailer).
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
