Απ’τις πρώτες μέρες του 2016 είναι ορατή μια ταχεία κλιμάκωση του σκηνικού έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, που εμπεριέχει τη δυναμική της χρήσης τόσο στρατιωτικών όσο και πολιτικών μέσων.
Στο επίκεντρο αυτού του περιβάλλοντος, βρίσκονται οι ενεργειακοί πόροι της περιοχής, οι αναγκαίοι δρόμοι μεταφοράς τους, καθώς και η δημιουργία γεωπολιτικών «εφαλτηρίων», για τη γενικότερη προώθηση των επιδιώξεων των εμπλεκόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Οι συνεχείς αυτές καταιγιστικές εξελίξεις, και η ένταση που απελευθερώνει ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, διαχέονται ταχύτατα σε όλη την περιοχή, αναζωπυρώνοντας θερμές εστίες και δημιουργώντας νέες, με άμεσο δυσμενές αντίκτυπο σε ευαίσθητες «ζώνες», όπως το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, τα Ελληνοτουρκικά, η Μέση Ανατολή και Υεμένη, αλλά και η γεωπολιτική αστάθεια στη Β.Αφρική.
Στη περιοχή της Συρίας σημειώνεται πρωτοφανής συγκέντρωση ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών δυνάμεων, συνεχώς τροφοδοτούμενη με νέες και ήδη καταγράφεται η ύπαρξη μιας τεράστιας δύναμης πυρός, που πλέον είναι φανερό ότι δεν ερμηνεύεται με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών. Επιπλέον για χώρες της περιοχής, διαφαίνεται η πιθανότητα αλλαγής συνόρων, με απώλεια εθνικής κυριαρχίας για κάποιες εξ αυτών και η δημιουργία νέων χωρών, ανάλογα με τα συμφέροντα των αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστών.
Στο Ιράκ συνεχίζεται ένας 12ετής πόλεμος, έχοντας οδηγήσει τη χώρα σε τριχοτόμηση, με περιοχές που ελέγχονται στρατιωτικοπολιτικά, απ’τις κυβερνητικές δυνάμεις, τους Κούρδους και το «Ισλαμικό Κράτος» που ελέγχει κυρίως τη πετρελαιοπαραγωγό περιοχή της Μοσούλης.
Στη Λιβύη, συγκρούονται δύο κυβερνήσεις, μια εκλεγμένη με έδρα το Τομπρούκ διεθνώς αναγνωρισμένη και μια άλλη που είναι αποτέλεσμα στρατιωτικών κινήσεων με έδρα την Τρίπολη. Αυτή είναι η εικόνα μιας χώρας σε απόλυτη αποσύνθεση, με ένοπλες ομάδες, στρατολογημένους απ’τον ISIS και πανσπερμία θρησκευτικοφυλετικών ομάδων, να αλληλοσπαράσσονται. Ταυτόχρονα, χιλάδες τζιχαντιστές συρρέουν στη περιοχή της Σύρτη της Λιβύης, όπου αναμένεται να στηθεί το επόμενο σκηνικό, μίας ακόμη μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής επέμβασης που ήδη προετοιμάζεται, με ενέργειες αξιωματούχων του ΟΗΕ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, με το πρόσχημα της παύσης των εχθροπραξιών.
Νοτιότερα στην Υεμένη, βρίσκεται σε εξέλιξη άλλη μια πολυεθνική ιμπεριαλιστική επιχείρηση, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, με στόχο την ανακοπή, της κατά τους Σαουδάραβες αυξημένης επιρροής της Τεχεράνης. Στην επιχείρηση συμμετέχουν άμεσα 150.000 Σαουδάραβες στρατιώτες και 100 βομβαρδιστικά αεροσκάφη. Αυτή η ιμπεριαλιστική επίθεση, υποστηρίζεται από ένα δεκαμελή συνασπισμό δυνάμεων, στον οποίον, πέρα από τη Σ.Αραβία, συμμετέχουν όλες οι μοναρχίες του Κόλπου(πλην Ομάν, το οποίο διατηρεί στενές σχέσεις με το Ιράν), η Αίγυπτος, το Μαρόκο, η Ιορδανία, το Σουδάν και το Πακιστάν.
Μια ακόμη ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη στη περιοχή, που στοιχειοθετεί και την ιδιαίτερη όξυνση των ενδοϋμπεριαλιστικών αντιθέσεων που εκδηλώνεται, είναι η νέα πρωτοβουλία που ανακοινώθηκε στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη από τη Σαουδική Αραβία, για την συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού, της «Ισλαμικής Στρατιωτικής Συμμαχίας». Σημειωτέον ότι οι κύριες χώρες που αποδεδειγμένα έχουν δημιουργήσει, εξοπλίσει και χρηματοδοτήσει αδρά τους τζιχαντιστές, είναι η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, το Κατάρ, και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτές οι χώρες, πρωτοστατούν σ’αυτή τη «συμμαχία», που υποτίθεται ότι θα συγκρουστεί με το «Ισλαμικό Κράτος». Η εκφραζόμενη πρόθεση σύγκρουσης με το Ισλαμικό Κράτος είναι μια ακόμη πρόφαση, με στόχο τη παραπλάνηση των λαών της περιοχής, και την απρόσκοπτη προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Είναι εμφανές ότι στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα διαδραματίσθηκαν πολύ πυκνά και επικίνδυνα γεγονότα. Μετά την έναρξη των ρωσικών αεροπορικών επιθέσεων κατά του «Ισλαμικού Κράτους» και την ενίσχυση της στήριξης στη συριακή κυβέρνηση, ακολούθησε η συντριβή του ρωσικού αεροπλάνου στη Χερσόνησο του Σινά, η πολύνεκρη εγκληματική επίθεση στο Παρίσι και η κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους «SU-24» από τουρκικά αεροσκάφη. Τα γεγονότα αυτά, η κάλυψη και η στήριξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διαμορφώνουν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, που μέσα της εμπεριέχει το σπέρμα μιας γενικευμένης, πολεμικής αναμέτρησης.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να κερδίσει «πόντους»στους διεθνής ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, προβάλλοντας την πολιτική της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης». Υλοποιεί μια πολιτική, που έχει τη στήριξη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους. Για την στήριξη και προώθηση αυτής της πολιτικής, αναγκαίο «εργαλείο»(για την κυβέρνηση), είναι η πειθήνια αποδοχή της αναβάθμισης του επιχειρησιακού ρόλου που διαδραματίζουν οι στρατιωτικές βάσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα, στις εν εξελίξει ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις.
Αυτές οι βάσεις είναι:
Η Αμερικανική αεροναυτική βάση Σούδας.
Υποστηρίζει λειτουργίες πτήσεων, συντήρηση και υποστήριξη αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας των ΗΠΑ, εναποθήκευση, συντήρηση και συναρμολόγηση ναρκών, εναποθήκευση και συντήρηση συμβατικών πυρομαχικών, επικοινωνίες, δραστηριότητες διοικητικής και εφοδιαστικής υποστήριξης, χρησιμοποιείται ως εναλλακτικό αεροδρόμιο για τα αεροσκάφη των αεροπλανοφόρων.
Το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η σύσταση και λειτουργία του, αποτελεί έκφραση της όξυνσης της επιθετικότητας της ΕΕ, που από το 2003 έχει εξαπολύσει 31 επεμβατικές αποστολές, σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ασία. Σ’αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε το ΕΣΕΕΕ να λειτουργήσει ως το στρατηγείο της επιχείρησης της ΕΕ «EUFOR RCA» στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ).
Γ’ Σώμα Στρατού – NRDC-GR
(NATO Rapid Deployable Corps-GR).
Στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Άμυνας, πρόκειται για τον μοναδικό από τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς που έχει και «Νατοϊκή υπόσταση». Είναι «ένα αξιόμαχο Νατοϊκό Σώμα Στρατού, έτοιμο να αναπτυχθεί ταχέως, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου».
Προκεχωρημένη Επιχειρησιακή Βάση AWACS
Η βάση υποστηρίζει τα Νατοϊκά AWACS στην επιχείρηση «Active Endeavour», που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, το Σεπτέμβρη του 2001, και αφορά περιπολίες Νατοϊκών πλοίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο για νηοψίες ενάντια στην «τρομοκρατία». Είναι όμως και τα AWACS που κατηύθυναν τα Τουρκικά αεροσκάφη, στην κατάρριψη του αντίστοιχου Ρωσικού.
«Σχηματισμός Μάχης» της ΕΕ, HELBROC, στην έδρα της 71 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας.
Στο «Σχηματισμό» συμμετέχουν δυνάμεις από Ελλάδα, Κύπρο, Βουλγαρία΄Ρουμανία.
Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ)
Το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ ιδρύθηκε το 2004 προκειμένου να αντιμετωπιστούν «οι στρατηγικές ελλείψεις στις θαλάσσιες μεταφορές, που καθοδηγούνται απο ΝΑΤΟ και ΕΕ».
Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης.
Ιδρύθηκε το 1998 και αποτελεί ένα από τα 26 διεθνώς αναγνωρισμένα Κέντρα Εκπαίδευσης των λεγόμενων ειρηνευτικών επιχειρήσεων, όπως προσχηματικά χαρακτηρίζονται της περισσότερες φορές οι πολύμορφες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η επιβολή παρουσίας στρατιωτικών στελεχών ως «παρατηρητών» σε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.
Νατοϊκό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στη Σούδα.
Με κομβικό ρόλο για τα συμφέροντα της λυκοσυμμαχίας. Εκπαιδεύει Νατοϊκά στελέχη για τον έλεγχο των θαλασσών με νηοψίες επιφανείας, υποβρύχιες έρευνες και εναέριες επιτηρήσεις, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατίας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών».
Είναι φανερό, ότι οι υποδομές αυτών των βάσεων, όχι απλά υποστηρίζουν τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις της Μέσης Ανατολής, αλλά ο ρόλος τους είναι ζωτικής σημασίας, άρα και η εμπλοκή της Ελλάδας που επιτρέπει την ύπαρξη και λειτουργία τους, είναι άμεση και ουσιαστική. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ενός κράτους-μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κάτι το νέο και το διαφορετικό, σε σχέση με τους προσανατολισμούς τόσο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ, είναι ο φερετζές του ρόλου που αναλαμβάνουν οι αστικές κυβερνήσεις αξιοποιώντας το λεγόμενο «γεωπολιτικό ρόλο της χώρας».
Σήμερα, επιβάλλεται ο αγώνας εναντίον κάθε είδος εμπλοκής της χώρας μας να δυναμώσει και να συνδυαστεί ταυτόχρονα με τον αγώνα κατά της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στόχος όλων πρέπει να είναι η ανάπτυξη ενός ισχυρού, ταξικά προσανατολισμένου εργατικού/αγροτικού κινήματος, που θα συμβάλει στην εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι ένας στόχος που υπηρετείται με συνέπεια απ’τη δράση της Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), αλλά και των ανά την Ελλάδα τοπικών Επιτροπών Ειρήνης.
Άρθρο του
Νίκου Παπαναστάση
Αντισυνταγματάρχη ε.α.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ τ.71
