Η κυβέρνηση Βενιζέλου παρά την τρομοκρατία τις ανοικτές δολοφονίες, την μετατροπή της Γ.Σ.Ε.Ε σε κυβερνητικό όργανο, δεν μπόρεσε να κάμψει τους αγώνες του εργατικού λαικού κινήματος. Ο υπουργός εσωτερικών Ζαβιτσιάνος μετ’ έπειτα στενός συνεργάτης του Μεταξά έφερε προς ψήφιση τον 4229/25-71929 νόμο « περί μέτρων του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών» που έμεινε στην σύγχρονη ιστορία με την ονομασία ΙΔΙΩΝΥΜΟ Διαβάστε το άρθρο »
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων. Διαβάστε το άρθρο »
Πώς όμως εμπνεύστηκε ο Τσάρλι Τσάπλιν τον ήρωα του πεινασμένου αλήτη, που ενσάρκωσε για χρόνια στις ταινίες του;«Ενα Σάββατο, μετά το σχολείο, έφτασα σπίτι αλλά δε βρήκα κανέναν εκεί», γράφει στην αυτοβιογραφία του. Διαβάστε το άρθρο »
Επί χούντας υπήρξε όργιο διαφθοράς και «ημετεροκρατίας». Ενδεικτικά: Ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε, των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε κατά 75%. Διαβάστε το άρθρο »
Ο φωτογραφικός φακός του Παναγιώτη Μήτσουρα απαθανάτισε τον κομμουνιστή στο εδώλιο του κατηγορουμένου, σε μια δίκη «παρωδία», που προκάλεσε διεθνή συγκίνηση. Τον αποτύπωσε να χαμογελά, μ’ ένα γαρίφαλο στο χέρι… Η φωτογραφία αυτή ταξίδεψε έξω από τα όρια της χώρας μας, ξεσηκώνοντας διεθνή κατακραυγή κατά των ελληνικών στρατοδικών και του παρακράτους.
Χιλιάδες ήταν οι υπογραφές υπέρ της αθώωσής του ή της απονομής χάριτος. Εκατοντάδες οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που βρέθηκαν στο πλάι του. Ευαίσθητοι «παλμογράφοι» και οι εικαστικοί δημιουργοί, που, με τα δικά τους «όπλα», έδωσαν χρώμα στον αγώνα, στην αντίσταση, στην ελπίδα. Αποκορύφωμα, το έργο του Πικάσο «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», που γύρισε, με τη μορφή αφίσας, όλο τον κόσμο.
«Τι νομίζετε πως είναι ο καλλιτέχνης;», έλεγε ο Πικάσο το 1957. «Νομίζετε πως είναι κανένας ηλίθιος που έχει μόνο μάτια αν είναι ζωγράφος, ή μόνο αυτιά αν είναι μουσικός, ή που κρατάει μια λύρα για όλα τα διαμερίσματα της καρδιάς αν είναι ποιητής, ή, ακόμα, που έχει μόνο μπράτσα αν είναι μποξέρ; Τελείως αντίθετα, είναι ταυτόχρονα ένα πολιτικό ον, σταθερά άγρυπνος μπροστά στα καυτά σπαρακτικά ή ευχάριστα γεγονότα του κόσμου, του κόσμου που διαμορφώνεται κατ’ εικόνα τους από κάθε λογής κομμάτια. Πώς μπορεί να ‘ναι δυνατό να μη γνοιάζεται για τους άλλους ανθρώπους και στο όνομα ποιας φιλντισένιας αδιαφορίας, να αποσπάται από μια ζωή που προσφέρουν οι άνθρωποι με τόσο μόχθο; Οχι, ο ζωγράφος δε φτιάχτηκε για να διακοσμεί τα διαμερίσματα. Είναι ένα εργαλείο επιθετικού και αμυντικού πολέμου εναντίον στον εχθρό».
Στις 12 Οκτώβρη 1944 η Αθήνα ο ελληνικός λαός, σύσσωμος, γιόρταζε χαρούμενα, ειρηνικά και περήφανα την πολυπόθητη λευτεριά του, έτοιμος να αρχίσει την οικοδόμηση της λευτερωμένης Ελλάδας, στήνοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της αυτοδιοίκησης και της λαϊκής δικαιοσύνης. Διαβάστε το άρθρο »
Στις 12 Ιούνη του 1974 ο τότε υπουργός μεταφορών Α. Τζαβέλλας, ύστερα απο συσκέψεις με το Δ.Σ και τον γενικό διευθυντή, απειλούσε τους οδηγούς και εισπράκτορες των τρόλλευ με επίθεση στρατού ενάντιά τους, επειδή αρνούνταν να δεχθούν χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας που ο εργοδότης Οργανισμός ΗΛΠΑΠ επιχείρησε απ τις 10 Ιούνη, επιβάλλοντας για πρώτη φορά απογευματινές διακεκομμένες βάρδιες (κατσαρές). Διαβάστε το άρθρο »
Με τον 1611/1950 το αστικό κράτος υποχρέωνε τα ασφαλιστικά ταμεία να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην τράπεζα της Ελλάδος, με ελάχιστο η και μηδενικό επιτόκιο. Υπολογίζεται οτι απο το 1950 εως το 1975 χάθηκαν περίπου 58 δις ευρώ.Χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίοδο της χούντας το 1973 το επιτόκιο ήταν στο 4% και ο πληθωρισμός 15.5%, το 1974 ο πληθωρισμός ήταν στο 26.5% και το επιτόκιο παρέμεινε στο 4%.
Την δεκαετία του 1990 με τον νόμο 2076/1992(Νεα Δημοκρατία) δόθηκε η δυνατότητα στα ταμεία να τζογάρουν το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε με τον νόμο 2676/99(ΠΑΣΟΚ) και διευρύνθηκε και σ άλλα τραπεζικά προιόντα. Την περίοδο 1999-2002 και 2008-2009 χάθηκαν περιπου 7 δις ευρώ. Δόθηκε εντολή στους τραπεζίτες να διαχειρίζονται τα αποθεματικά των ταμείων. Τεράστια ποσά χάθηκαν και απο την αγορά των λεγόμενων δομημένων ομολόγων.
Το εξωφρενικό είναι οτι τα ασφαλιστικά ταμεία φαινόταν να αγοράζουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που το ίδιο το κράτος εξέδιδε αλλά φρόντιζε να τα πουλήσει στην J.MORGAN σε τιμή χαμηλότερη της ονομαστικής και τα οποία αγόραζαν τα ταμεία σε τιμή υψηλότερη της ονομαστικής.Σε μια νύχτα άλλαξαν χέρια και κάποιοι έβγαλαν τεράστια κέρδη.Το αποκορύφωμα της ληστείας ήρθε με το κούρεμα του psi διαλύοντας οτι είχε απομείνει.
Η πιο σοβαρή διεκδικητική κινητοποίηση των εργατών μέσα στα 1973 και σ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε η απεργία των εργατών (οδηγών, εισπρακτόρων) τρόλλευ στις 27 Αυγούστου 1973. Διαβάστε το άρθρο »
Ο μεγάλος επιστήμονας και διανοητής Άλμπερτ Αϊνστάιν διαμαρτυρήθηκε έντονα για τις αποβολές πέντε φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αθήνας, το 1929, λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων; Διαβάστε το άρθρο »
